بازنویسی خط به خط مشاغل یک صنعت

در طول دو سال اخیر، صنعت بیمه در سطحی جهانی با چالش مواجه شده است. این صنعت که همواره بدنامی جهان‌شمولی در میان مشتریان دارد، نه‌تنها در تلاش بوده با استفاده از موج جدید فناوری بدنامی خود را کمرنگ کند، بلکه هم‌اکنون تحت اثرات همه‌گیری کرونا، راهی به غیر از بهینه‌سازی برای خود نمی‌بیند.

مشکلات صنعت بیمه جدید نیستند. بیمه و شیوه کار آن، از دیرباز در میان کم‌تغییرترین و باثبات‌ترین مدل‌های کسب‌وکار بوده و حتی با به‌کارگیری فناوری‌های جدیدی مانند اینترنت در طول زمان، تنها سیستم از پیش طراحی‌شده خود را در چارچوب این فناوری‌ها پیاده‌سازی کرده و تغییر حقیقی در بافت کاری این صنعت نادر بوده است.

اما بازار فشرده این روزها، تقاضای بی‌حد و مرز برای خدمات بیمه و سیستمی قدیمی که دیگر توان بازدهی مؤثر به تمام مشتریان خود را ندارد، از اصلی‌ترین عواملی هستند که نیاز برای تغییر را در صنعت بیمه دیکته می‌کنند.

اصلی‌ترین مشکل صنعت بیمه مدل کسب‌و‌کار آن است که شامل جمع‌آوری مبالغ گسترده پول و پس دادن مقدار خاصی از آن در صورت مشمول بودن طرف قرارداد می‌شود.

این شیوه سود گسترده‌ای را برای صنعت به همراه دارد، اما همزمان شرکت‌های بیمه به‌خصوص در قراردادهای مربوط به حوادث، نهایت سعی خود را می‌کنند تا با رد صلاحیت پرونده طرف قرارداد و نظام بوروکراتیک و پیچیده خود، از پرداخت حق مشمولین فرار کنند.

بی‌شک بزرگ‌ترین محور تغییر در صنعت بیمه فناوری خودکارسازی یا اتوماسیون است. از اواخر دهه ۹۰ میلادی تاکنون این فناوری نقشی تکمیلی در صنعت بیمه ایفا می‌کرد، اما با فرا رسیدن عصر کرونا و عادی شدن روند دورکاری در بسیاری از بزرگ‌ترین شرکت‌های بیمه، نقش این فناوری از مکمل به محوری در حال تغییر است.

برای مثال قراردادهای هوشمند و ذخیره‌سازی اطلاعات به روش شبکه‌های پیشرفته بلاکچین از جمله تغییراتی هستند که شاید برای اولین بار منجر به یگانگی بقای صنعت بیمه و نفع مشتریان آن شده‌اند.

در این بین بسیاری از شغل‌های سنتی صنعت بیمه نیز در حال تحول، حذف یا ادغام با یکدیگر هستند. بسیاری از این مشاغل از بدو شکل‌‌گیری مدل کسب‌‌وکار بیمه هیچ تغییری نکرده‌اند. فرایند دیجیتال‌سازی، بسیاری از نقش‌های سنتی کارمندان بیمه را به چالش کشیده است.

برای مثال ممکن است در بعضی از ابرشرکت‌های چندملیتی و بین‌المللی بیمه، به جای برخورد با عناوین شغلی‌ معمول این صنعت مانند نماینده خدمات مشتریان، تنظیم‌کننده ادعا، بازرس ادعا و پذیره‌نویس با عنوان‌های شغلی مبهمی مانند «معمار»، «تحلیلگر» و «طراح» مواجه شوید.

این شغل‌های مبهم نتیجه میل و نیاز شرکت‌های بیمه به بهینه‌سازی حداکثری و همچنین تمایل کارمندان این شرکت‌های نوآور برای انجام وظایف غیرالزامی هستند. برای مثال یک «طراح» می‌تواند وظایف یک پذیره‌نویس و نماینده خدمات مشتریان را با کمک فناوری‌های مدرن به‌راحتی ادغام کند و انجام دهد و در صورت نیاز از مسیر تعریف‌شده خود خارج شود و انواع وظایف را بر عهده بگیرد.

به وجود آمدن شغل‌های ترکیبی این‌چنینی می‌تواند ساختار فرساینده بوروکراسی قدیم را با موفقیت به چالش کشیده و سرو‌کله زدن با بیمه در کشورهای توسعه‌یافته را از همیشه آسان‌تر کند.