معمولاً یکی از کارهایی که نشریات معتبر بین‌المللی با شروع سال جدید میلادی انجام می‌دهند، انجام پیش‌بینی‌هایی در حوزه‌های مرتبط با فعالیت‌شان است. این روزها که رسانه‌های مرتبط با حوزه نوآوری و فناوری را بالا و پایین می‌کنم، درست در آخرین روزهای سال ۲۰۲۱ و اولین روزهای سال ۲۰۲۲ مطالب متنوعی به چشمم می‌آید از تحولات مبتنی بر فناوری و نوآوری که برای سال جدید پیش‌بینی می‌کنند.
مطالبی درباره اینکه در سال جاری میلادی باید منتظر کدام نوآوری‌های شگفت‌انگیز در کدام شرکت‌ها باشیم و کدام صنایع و بازارها احتمالاً بیش از سایرین دستخوش تغییرات مثبت از جنس نوآوری خواهند شد. برای آنها که در حوزه نوآوری و اقتصاد و کسبوکارهای مرتبط با آن فعالیت می‌کنند، چنین تحولاتی و انتظار کشیدن برای آنها یک امر طبیعی و روتین محسوب می‌شود.
به‌خصوص که در رقابت سرمایه‌گذاران بین‌المللی فرصت برای تعلل و تأخیر آن‌قدر کم و البته هزینه‌زاست که معمولاً این پیش‌بینی‌ها اغلب زودتر از آنچه گفته شده، به وقوع می‌پیوندند.
فقط برای اینکه ببینم چقدر ما از این قافله پیش‌بینی‌کردن‌ها و انتظارهای هیجان‌انگیز عقبیم، در ذهنم فلش‌بکی به ابتدای سال جاری خورشیدی زدم. به نوروز ۱۴۰۰ که وقتی سال تحویل شد با خود چه فکر می‌کردم! شاید بد نباشد شما هم این بازی بی‌هزینه را با خود بکنید. اینکه ابتدای امسال برای کسب‌وکارتان و به‌طور کلی برای فضای اقتصاد نوآوری کشور چه پیش‌بینی‌هایی داشتید و انتظار شما برای تحولات روبه‌جلو چقدر به تحقق پیوسته است!
چه کسی نوروز امسال فکرش را می‌کرد که طرحی به نام صیانت را از زیر غبار طرح‌های خاک‌گرفته مجلس بیرون بکشند و آن را سدی پیش پای کسبوکارهای حوزه نوآوری و فناوری کنند؟ چه کسی فکرش را می‌کرد نماد کم‌جان و بی‌خاصیت اینماد را به یک کابوس برای کسبوکارهای اینترنتی بدل کنند؟ چه کسی فکرش را می‌کرد سیل مهاجرت نیروهای نخبه اقتصاد نوآوری تا این اندازه شتاب بگیرد؟ چه کسی فکرش را می‌کرد از دبی تا استونی بهشت و کعبه آمال نیروهای اقتصاد نوآوری ما شود؟
راستش سال‌هاست عادت کرده‌ایم انتظارها از فضای کسب‌وکار ایران را حتی در بخش نوآوری آن حداقلی تعریف کنیم، اما آن‌قدر از حداقل‌ها عقب‌نشینی کرده‌ایم که در حال رسیدن به نقطه صفر و هیچی هستیم! این روزها که سال ۲۰۲۲ و هیجان‌ها برای فناوری‌ها و نوآوری‌های کسب‌وکاری بین‌المللی بر سر زبان‌هاست، شاید بد نباشد سیاست‌گذاران ما یک لحظه هم شده با خود فکر کنند که برای اینکه ایران میزبان بخشی از رؤیاهای کسب‌وکاری ایرانی‌ها باشد، چه برنامه‌ای دارند؟ این واقعاً خواسته زیادی نیست!
