خطر گسست در اکوسیستم

در بحثی که حول برگزاری یا عدم برگزاری انتخابات اتحادیه کسب‌وکارهای مجازی شکل گرفت، بیش از رقابت بر سر تصاحب کرسی‌های هیئت‌مدیره که امری طبیعی و از قضا ضروری است، خطر گسست در اکوسیستم کسب‌وکارهای آنلاین در کمین نشسته. در هر صورت این انتخابات باید برگزار شود. حتی تا همین‌جا هم در برگزاری آن تعلل شده است.

واقعیت این است که زمانی ما صرفاً در این اکوسیستم یک اتحادیه صنفی می‌خواستیم که گفتمان کسب‌وکارهای استارتاپی را درک کند. آن زمان در این باره صحبت می‌شد که خواهان شکل‌گیری نهادی هستیم که در دوره اول کمک کند مفهوم و فضای استارتاپی جا بیفتد و در دوره بعدی با حضور حداکثری و اعتماد کنشگران این اکوسسیتم به آن، قدرتمندتر شود. در طول چهار سال اول فعالیت اتحادیه، در کنار همه کارهای ارزشمند، خطاهایی نیز رخ داد، اما با وجود این، استدلال کردیم که در دوره اول بروز چنین خطاهایی طبیعی است و در دوره دوم با حضور پرشور و حداکثری آنها که دغدغه کسب‌وکارهای آنلاین را دارند، وضعیت اتحادیه بهبود خواهد یافت.

حالا حرف فعالان این حوزه این است که شاید بتوان با اطلاع‌رسانی دقیق‌تر درباره فرایند و پاسخگویی به دغدغه‌ها، انتخابات پرشورتری برگزار کرد و نگذاشت با یک انتخابات پرحرف و حدیث اصل اتحادیه تضعیف شود. چراکه اگر انتخابات به این شیوه برگزار شود و زمان‌بندی و فرایندهای تأیید صلاحیت آن این‌چنین محل سؤال باشد، اتحادیه چگونه می‌تواند قدرتمند باشد و در برابر سیل چالش‌های اکوسیستم نوآوری، کنشگریِ مؤثری داشته باشد؟

اگر هر اتفاقی غیر از این بیفتد، ما با یک گسست صنفی روبه‌رو خواهیم شد. گسستی که متأسفانه هر دو سر آن فعالان همین اکوسیستم خواهند بود و این تقابل به نفع این فضا نیست. نباید فراموش کرد شکل‌گیری نهادهای صنفی زیر سایه سنگین اما و اگرها و پرسش‌های بی‌پاسخ می‌تواند دست این نهادها را در بزنگاه‌های مهم خالی نگه دارد و قدرت چانه‌زنی را از آنها بگیرد. این نکته‌ای است که امروز دغدغه کسانی است که باور دارند می‌توان با فرصت‌دادن به منتقدان و آنها که از روند ثبت‌نام باز مانده‌اند، امکان‌های بیشتری را برای شکل‌گیری یک اتحادیه قدرتمندتر فراهم کرد.

در این میان نباید دچار خطای محاسباتی شد و به جای نقد فرایند برگزاری، به کسانی تاخت که در این انتخابات به میدان آمده و کاندیدا شده‌اند. کنشگری صنفی در ایران گرفتاری‌های زیادی دارد. نباید کاری کنیم آنها که داوطلب قبول این زحمت شده‌اند، دلسرد شوند. باید درهای گفت‌وگو و مباحثه را باز گذاشت اما اصل محوری را هم شفافیت در نظر گرفت و آن را قربانی مصلحت‌ها نکرد.