در آستانه سقوط؟

زمانی که یک شروند نیویورکی، مسیر ۹۰ دقیقه‌ای میان محل کار و خانه‌اش را طی می‌کند، دیگر حس و حال آشپزی ندارد و در عوض از برنامه گوریلاس (Gorillas) غذاهای مقرون‌به‌صرفه‌ای مانند ساندویچ بیکن، بیسکویت‌های پنیری و کوکی‌‌هایی که ده دقیقه‌ای می‌رسند، سفارش می‌دهد.

برای او این کار لذتی آنی‌ است. گوریلاس یکی از شرکت‌های متعددی است که سرمایه‌گذاران خطرپذیر در بحبوحه شور و اشتیاقی که همه‌گیری در تحویل کالا ایجاد کرد، مبلغی به ارزش چندین میلیارد در آن سرمایه‌گذاری کردند. شرکت‌هایی که قول می‌دهند در ۳۰ دقیقه (یا ۱۵ دقیقه و حتی کمتر) قرص استامینوفن، قهوه سرد، حمص، خیار یا دستمال کاغذی شما را تحویل دهند و معمولاً این‌ کالاها از انبارهای کوچک در محله‌های مسکونی و تجاری ارسال می‌شوند.

هرچند کارشناسان می‌گویند که این کار برایشان سودی به دنبال ندارد، اما با این حال شرکت‌های بزرگ‌تر به دنبال سودجویی در این کار، خود را در این میان جای می‌دهند. مقامات رسمی شهرهای اروپایی و نیویورک از نحوه کار این شرکت‌ها اعلام نارضایتی می‌کنند و می‌پندارند این کار برای کارمندان و ساکنان محلی مناسب نیست.

مارک آندره کمل، شریک تجاری بین اند کامپنی می‌گوید: «مشکلی که من در بخش تجارت و دلیوری سریع می‌بینم – با وجود ارزش‌گذاری‌های عظیم‌شان و جریان پول و سرمایه به‌ظاهر غیرقابل توقفی که برای رشد دارند – این است که در آینده باید به دنبال پیدا کردن راهی برای سودآوری باشند.»

خدمات ارسال فوری کالا همین حالا هم در حال تعطیل شدن‌‌اند. ۱۵۲۰ شرکت نوپای تحویل خواربار اواخر ماه دسامبر بسته شدند. بایک و فریج نومور ظاهراً به دلیل اتمام بودجه در ماه مارس تعطیل شدند. بنا بر گزارش‌ها، بنیان‌گذاران روسی شرکت بایک به علت محدودیت‌های اعمال‌شده در طول جنگ اوکراین، در تأمین پول به مشکل خوردند. این شرکت در توییتی اعلام کرد که بعد از دو سال به دلیل رقابت فزاینده و مشکلات مرتبط با صنعت، شرکت را تعطیل می‌کند. مؤسس شرکت هم به سؤال‌ها‌ پاسخ نداد.

شرکت‌های تحویل کالا با مشکلات فزاینده‌ای مواجه هستند. گوریلاس وعده «تحویل ۱۰ دقیقه‌‌ای» خود را از برنامه‌های بازاریابی ایالات متحده کنار گذاشت و اکنون آن را به «تحویل در فقط چند دقیقه» تبدیل کرد. شرکت گوپاف اخیراً سه درصد از نیروهای کار خود – بیش از ۴۰۰ نفر – را اخراج کرد. لن شرمن، استادیار دانشگاه کسب‌وکار کلمبیا گفته‌ است که این نوع از تجارت پایدار نیست و قرار است تحت عنوان مقررات سفت و سخت، تثبیت‌هایی در این کار به وجود بیاید.

به گفته یک شرکت ترکی به نام «گتیر» که در اروپا و شهرهای دیگر نظیر بوستون، شیکاگو و نیویورک فعالیت دارد، موفقیت در سودآوری به دنبال افزودن بیشتر انبارهای کوچک در شهرهایی‌ است که تحویل کالا در آنها انجام می‌گیرد.

بنیان‌گذار شرکت فست‌ای‌اف با تحویل کالا در عرض دو ساعت در نیویورک، سان‌فرانسیسکو و لس‌آنجلس، بر این باور است که اکنون «سودبخشی دیگر اولویت محسوب نمی‌شود»، در حالی که روی تجربه مشتری سرمایه‌گذاری می‌کند؛ او ادعا می‌کند که استراتژی آنها یک استراتژی بلندمدت است و به اوایل کار آمازون، زمانی که سودی برایشان به دنبال نداشت، اشاره می‌کند.

تهدیدهای رقابتی جدید از سوی شرکت‌های شناخته‌شده در ارسال غذاهای رستورانی از جمله دُردرش، گراب‌هاب و اوبر و سرویس تحویل خواربار اینستاکارت که به‌تازگی متوجه جذابیت برنامه‌های تحویل فوری کالا شده‌اند، به میان آمده است.