از همان سال‌های ۱۳۹۱ الی ۱۳۹۲ که اولین مطالبم در خصوص بیت‌کوین را در رسانه‌های فارسی می‌نوشتم تا همین امروز که حدود هشت سال از آن روزها گذشته است، به یاد ندارم روزی را که این صنعت در «برهه حساس کنونی» به سر نبرده باشد. همیشه برای این صنعت حداقل تا امروز، برهه حساس کنونی بوده است.
از روزهایی که داستان‌های سیلک‌رود بر سر زبان‌ها افتاده بود و حرف‌زدن در خصوص بیت‌کوین و معادل صحبت در خصوص دارک‌وب بود تا روزهایی که در همین ایران مصادره مزارع ماینینگ جام افتخار داشته است، به خاطر ندارم این صنعت روزهای خوشی هم دیده باشد و بتوان از آن به‌عنوان دوران طلایی رمزارز در ایران یاد کرد، اما این صنعت با وجود تمام این نامهربانی‌ها و ناملایمتی‌ها تا امروز خودش را کشیده و به بخشی جدایی‌ناپذیر از اقتصاد کشور تبدیل شده است؛ هرچند مدیران دولتی و حاکمیتی تا امروز به شکل شفاف و روشن این صنعت را به رسمیت نشناخته‌اند و گفته‌ها و رفتارهای ضدونقیض کم نیستند.
با این حال، در روزهایی هستیم که بازیگران اصلی و واقعی این صنعت به این نتیجه رسیده‌اند که بقای این صنعت دیگر بدون مشروعیت رسمی نهادهای قانون‌گذار شدنی نیست و در تلاش‌اند تا در یک گفتمان منصفانه به نقطه تعادل برسند، اما در این مسیر، کم نیستند افرادی که منافع‌شان در تاریک‌شدن این صنعت و حتی زیرزمینی‌شدنش است؛ اتفاقی که نه‌تنها جلوی توسعه این صنعت را خواهد گرفت؛ بلکه جلوی فرصت‌های بالقوه این صنعت برای کشور را نیز خواهد گرفت و به‌نوعی باعث به حاشیه رانده‌شدن کسب‌وکارهایی خواهد شد که خواهان فعالیت شفاف و قانونی در این صنعت هستند.
از همین رو، در روزهایی که این صنعت بیش از هر زمان دیگری نیاز دارد تا صدای واحد از خود منعکس کند، شاهد تلاش بی‌وقفه برخی برای تفرقه‌افکنی در این فضا و گل‌آلود کردن فضا هستیم. این رفتار زنگ هشداری است برای فعالان واقعی صنعت که با این تفرقه‌افکنی‌ها تحریک نشوند و رفتار هیجانی از خود نشان ندهند؛ چراکه عواقب جبران‌ناپذیری برای این صنعت خواهد داشت. در نتیجه امروز بیشتر از هر زمان دیگری، در برهه حساس کنونی برای صنعت رمزارزها در ایران به سر می‌بریم؛ چراکه علاوه بر دشمنان بیرونی، دشمنان داخلی نیز در این صنعت برای زمین‌زدنش آستین بالا زده‌اند.
