آزاده آهنگریان، مدیرعامل شرکت نگاره‌گردان شهر فیروزه‌ای، با حضور اتفاقی در یک استارتاپ‌ویکند، به این فکر می‌افتد که می‌تواند کاری در حوزه صنایع دستی و گردشگری انجام دهد؛ تصمیمی که زندگی در شهری مانند اصفهان، قطعا روی آن اثرگذار بوده است.
او می‌گوید: «از گذشته تا امروز در فرم‌های مشخصی، وسایلی به عنوان صنایع دستی فروخته می‌شوند، اما از این تکنیک‌های هنری برای ساخت وسایلی در فرم‌های دیگر استفاده نمی‌شود. ما این ایده را مطرح کردیم که چه می‌شود اگر از تکنیک‌های ساخت صنایع دستی در زیورآلات و اکسسوری استفاده شود؟
چیزهایی تولید کردیم که تا پیش از آن مرسوم نبودند، مثل دکمه سردست یا کراوات قلمکاری. در اصل تمرکزمان روی این بود که تکنیک‌های صنایع دستی را در وسایلی که استفاده روزمره دارند، مشاهده کنیم. البته در کنار این‌ها محصولات سنتی را هم داریم.اما اگر در هفته پنج جعبه خاتم‌کاری به فروش برسد، در مقابل صد زیورآلات خاتم‌کاری به فروش رفته است.»
اما ایده آهنگریان در مورد صنایع دستی در همین نقطه متوقف نشد. او درباره ایده بعدی خود می‌گوید: «ما در این شرکت به این فکر کردیم که در محوطه بناهای تاریخی، غرفه‌هایی برای فروش صنایع دستی وجود دارد. حال چه می‌شود اگر توریست‌ها در آماده‌سازی محصول مشارکت داشته باشند و چنین چیزی را تجربه کنند؟ مثلا غرفه‌هایی باشند که هر گردشگر در کنار استادی بنشیند و با کمک او محصولی را بسازد.
به نظرم رسید که با این کار هم حس خوب انتقال می‌دهیم و هم باعث افزایش فروش می‌شویم.» آهنگریان می‌گوید هر چند بوروکراسی، جدی گرفته نشدن به عنوان مدیر زن جوان و مسائل این‌چنینی کار را سخت می‌کند، اما کسی که به ایده خود اعتقاد داشته باشد، می‌تواند تمام بحران‌ها را پشت سر بگذارد.
