بارکد و گسترش اتوماسیون در کسب‌وکارها

بارکدها در سراسر جهان به شکلی گسترده در زمینه‌های گوناگون استفاده می‌شوند. بارکدهای چاپ‌شده روی کالاهای فروشگاه‌ها، کار پردازش خرید و تسویه‌حساب را سرعت می‌بخشند و در کارخانجات و انبارها به ردیابی اقلام کمک می‌کنند. بارکدهای ISBN یک کتاب را رمزگذاری می‌کنند و از نمونه‌های چاپ‌شده آنها در کارت‌های عضویت برای شناسایی مشتریان استفاده می‌شود و راه‌های جدید و مناسبی برای بازاریابی سفارشی و درک بیشتر الگوهای خرید مصرف‌کننده فراهم می‌شود.

بارکدها وارد حوزه سلامت و بهداشت هم شده‌اند؛ از شناسایی بیمار برای دسترسی به اطلاعات بیمار و سابقه پزشکی تا حساسیت‌های دارویی و مدیریت دارو. از این پدیده ارزان و در دسترس برای جدا کردن و نمایه‌سازی اسناد و دنبال‌کردن جابه‌جایی گستره بزرگی از اقلام استفاده می‌شود. دهه‌ها آزمون و خطا با اولین بارکد UPC در اواسط دهه ۱۹۷۰ به اوج خود رسید. اما بارکد به‌سرعت با مشکل روبه‌رو شد.

مصرف‌کنندگان به‌ درستی کارکرد بارکد مشکوک بودند و صاحبان نشان‌های تجاری و خرده‌فروشی‌ها علاقه‌ای به سرمایه‌گذاری برای خرید دستگاه‌ها و هزینه‌ تولید و نصب بارکد روی کالاها نداشتند. در اول سپتامبر ۱۹۸۱ وزارت دفاع ایالات متحده از بارکد برای علامت‌گذاری تمام محصولات فروخته‌شده به ارتش با سامانه‌ای به نام LOGMARS استفاده کرد.

پذیرش بارکد برای کاربردهای نظامی به شکل قابل توجهی استفاده از بارکد را رواج داد و آن را وارد برنامه‌های کاربردی صنعتی کرد. در همین دوران اندک‌اندک صنایع و خردوه‌فروشان به کاربردهای بارکد در فروش و ردیابی کارآمد کالا پی‌ بردند.

پیگیری افراد و چمدان‌ها در خطوط هوایی، ردیابی خودروهای کرایه‌ای، ثبت موقعیت زباله‌های هسته‌ای، دنبال‌کردن بسته‌های پست‌ سفارشی، کاربری‌های مشابه در حوزه‌های ورزش و سرگرمی و نمایشگاه‌ها برای ثبت ورود و خروج موجب شد که بارکدها به‌سرعت به یکی از اجزای کسب‌وکارها تبدیل شود و بارکدها به قدری به ما نزدیک باشند که همیشه دست‌‌کم یکی از آنها را در میدان دید خود داشته باشیم.

پیدایش آمازون در میانه دهه ۱۹۹۰ خرید آنلاین را اندک‌اندک راحت و ایمن کرد. اما همچنان که خریداران طعم راحتی و انتخاب‌های بیشتر را می‌چشیدند، خرده‌فروشان باید خود را برای عرضه‌ای بیش از دوران فروشگاه‌های قدیمی آماده می‌کردند. آنها دیگر ناگزیر بودند محصولات بیشتری را در مناطق در انبارها و مراکز توزیع گسترده‌شده در همه‌جا ردیابی کنند که خبری خوب برای بارکد بود. ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که روزانه حدود پنج میلیارد بارکد پردازش می‌شود که انجام آن به شکل دستی بسیار دشوار یا غیرممکن به نظر می‌رسد.

در سال ۱۹۹۴ ماساهیرو هارا بارکد دوبعدی
(QR code) را اختراع کرد که کاربردهای گسترده‌تری را فراهم ساخت. بارکد جدید قابلیت ذخیره اطلاعات گوناگون و بیشتر داشت، در حالی که به دلیل ساختار ویژه رمزگذاری داده‌ها و تکرار، حتی با از بین رفتن یا ناخوانا شدن برخی بخش‌ها همچنان قابل خواندن بود. یک دهه پس از آن شرکت‌های ژاپنی با درج یک نشانی اینترنتی (URL) در اطلاعات و قرار دادن کدهای QR روی بسته‌بندی، پوسترها و نشان‌ها، توانایی و کاربردهای جدیدی از کدهای QR را در حوزه‌های گوناگون بازاریابی، فروش، ارتباط با مشتری و… نمایش دادند.