انتخابات ریاست‌جمهوری و شأن صنف فاوا

سازمان نظام صنفی رایانه‌ای از معدود نهادهای صنفی است که ایجاد آن در مجلس به تصویب رسید و آیین‌نامه‌‌‌اش را نیز دولت تأیید کرده و به نوعی صنف فاوا کشور را نمایندگی می‌کند.

نظام صنفی رایانه‌ای از نهادهایی است که با یک حکم وزارت کشور یا وزارت رفاه به‌راحتی قابل انحلال نیست و جایگاه مهمی در رده قانون‌گذاری دارد. اما مشاهدات عینی و بررسی دوره‌های مختلف آن نشان می‌دهد اعضای صنف در بسیاری اوقات، شأن و جایگاه نهادی را که نماینده صنف فاوای کشور شناخته می‌شود، رعایت نمی‌کنند.

این موضوع را می‌توان کاملاً روشن و مشخص در تفاوت رویکرد نظام صنفی رایانه‌ای با اتاق بازرگانی مشاهده کرد.

اتاق بازرگانی طبق سنت همیشگی به‌عنوان نماینده بخش خصوصی همواره میزبان نامزدهای ریاست‌جمهوری است تا ابتدا خواسته‌هایش از دولت را بیان کند و در گام بعدی، رویکرد نامزدهای ریاست‌جمهوری درباره سیاست‌های اقتصادی را ارزیابی کند.

در این دوره نیز اتاق بازرگانی خواسته‌های خود را به‌طور شفاف و مشخص درباره رئیس‌جمهور آینده بیان کرد، اما در طرف مقابل، سازمان نظام صنفی رایانه‌ای وجود دارد که می‌توان گفت در موضوع انتخابات ریاست‌جمهوری کاملاً منفعل عمل کرد. این در حالی است که رئیس‌جمهور حکم ریاست سازمان نصر را هر سه سال یک‌بار صادر می‌‌کند و در این سال‌ها موضوع اقتصاد دیجیتال به حدی جدی شده که نمی‌توان به آن بی‌توجه بود.

این منفعل بودن در حدی است که حتی از نمایندگان یا رئیس سازمان نصر برای سؤال در مناظره ریاست‌جمهوری دعوت نشد و در مدت حدود یک‌ماهه تبلیغات ریاست‌جمهوری، سازمان نظام صنفی رایانه‌ای هیچ مطالبه رسمی و مکتوبی مطرح نکرد.

در این بین صنف به نحوی بیان کرد که نامزدها برنامه‌های خود را مطرح کنند و حتی بگویند چه چیزی از صنف می‌خواهند، این در حالی است که صنف به‌جای فعالانه عمل کردن و مطالبه‌گری در انتخابات ریاست‌جمهوری، درگیر برگزاری الکامپ بود. با کشیده شدن انتخابات به دور دوم، سایه سنگین انتخابات ریاست‌جمهوری بر الکامپ بیشتر شد و آن را کاملاً به رویدادی برای وزن‌کشی سیاسی تبدیل کرد.

عده‌ای ازجمله وزیر ارتباطات از نامزدهای حاضر در دور دوم انتخابات دعوت به حضور در نمایشگاه کردند و برخی هم در هیئت‌مدیره نصر تهران از نامزدها دعوت کردند که برای شنیدن مطالبات به نمایشگاه بیایند و جلسه برگزار کنند. ولی واقعیت این است که این طرز مطالبه‌گری نه درست است و نه در شأن صنف فاوای کشور.

اینکه یک نفر شبانه دعوت شود و صبح اول وقت جلسه بگذارد چه مطالبه روشن و مشخصی مطرح می‌شود که در نهایت از دل همان جلسه نیز موضوعاتی همچون اینترنت طبقاتی و حتی خواسته‌های شخصی مطرح شد و مشخص نشد افرادی که در جلسه حضور داشتند دقیقاً چه خواسته‌ای داشتند. این در حالی است که حتی در ارائه خواسته‌ها نیز سازمان نظام صنفی باید شأن خود را حفظ کند، نه‌اینکه در روزهای پایانی تبلیغات انتخاباتی، یک نمایشگاه که بنا بود محلی برای حضور بخش خصوصی باشد، تبدیل به میتینگ انتخاباتی شود.

سازمان نظام صنفی رایانه‌ای می‌توانست در زمان مناسب نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری را در دور اول دعوت کند تا اعضا به‌صورت شفاف و مشخص برنامه نامزدها را بشنوند و خواسته‌هایشان را شفاف و روشن بیان کنند. حتی نصر می‌توانست مطالبات خود را به شکل مکتوب و جدی برای نامزدهای ریاست‌جمهوری ارسال کند، اما در برخورد با نامزدهای ریاست‌جمهوری نصر هم انفعال نشان داد و هم شأن این نهاد صنفی را حفظ نکرد.