کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. رسانهای که نسخه چاپی آن هر هفته شنبهها منتشر میشود و وبسایت و شبکههای اجتماعیاش هر ساعت، اخبار و تحولات این بخش از اقتصاد را پوشش میدهند. در کارنگ ما تلاش داریم کسبوکارهای نوآور ایرانی، استارتاپها، شرکتهای دانشبنیان و دیگر کسبوکارها کوچک و بزرگی که در بخشهای مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخشهای اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانهای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
اینجا سوئیس نیست
در حالی که از مقرراتزدایی، حذف انحصار و تسهیل مجوز برای راهاندازی کسبوکارها صحبت میکنیم، پدیدهای به نام «اینماد» شکل گرفته که بسیاری معتقدند فرایند شروع و راهاندازی کسبوکار را بهشدت سخت میکند.
رئیس مرکز ملی مطالعات پایش و بهبود محیط کسبوکار وزارت اقتصاد درباره اینماد بر این عقیده است که اگر دریافت مجوز و نماد اختیاری باشد، راهحل مناسبی به نظر میرسد؛ «اینکه یک فروشگاه اینترنتی را بهعنوان کسبوکار مورد اعتماد معرفی کنیم، برای آن کسبوکار مطلوبیت میآورد و مردم نیز به آن اعتبار میدهند، البته به شرطی که ضمانتی هم در کار باشد؛ مثلاً اگر تخلف کند، نماد را لغو کنیم. نماد CE استاندارد اتحادیه اروپا را روی بسیاری از کالاها میبینید. در مورد اسباببازی، به تولیدکنندگان اجازه داده میشود که خودشان وضعیت استاندارد خود را ارزیابی و اظهار کنند که آیا مستحق دریافت این نماد هستند یا خیر. سپس بررسیهای لازم صورت میگیرد و اگر ادعای آنها صحیح نباشد، مشمول جریمههای سنگین میشوند. کسی که در سطح فعالیت صفر است، در طول سال میخواهد رقمهای کوچکی را جابهجا کند. چنین شخصی امکان پولشویی ندارد و رقم درشتی به دست نمیآورد، پس به هیچ مجوزی نیاز نخواهد داشت. همانطور که یک دستگاه کارتخوان در اختیار چنین اشخاصی میگذاریم، باید درگاه پرداخت را هم به آنها بدهیم. چه فرقی میکند؟ مگر هر دوی آنها به یک حساب متصل نیستند؟ مگر زمانی که افتتاح حساب کردهاند، این فرد احراز هویت نشده است؟ به نظر من در سطح فعالیت صفر، هیچ نیازی به صدور و بررسی مجوز نیست. دیگر آنکه تصمیمگیری درباره صلاحیت و عدم صلاحیت افراد برای دریافت اینماد توسط مرکز توسعه تجارت الکترونیکی محل ایراد است. مرکز توسعه نمیتواند مجوزهای همه را بررسی کند. هیئت مقرراتزدایی نیز این روش را قبول ندارد و یکی، دو بار هم تذکر داده است.»
علی فیروزی در مورد شرکتهایی که با نقش بازوی نظارتی راهاندازی شدهاند و اکنون به عرصه اجرایی ورود کرده و انحصارهایی را نیز ایجاد کردهاند، میگوید: «چنین مواردی را باید با ادبیات خاص رفع انحصار تدبیر کرد. من به انجام کارهای کوچک و خردهاقدامات محیطی معتقد هستم. ما نمیتوانیم کل پازل را یکباره درست کنیم؛ باید بهتدریج تکههای کوچک را کنار هم بچینیم. در واقع کارهای بزرگ را فقط با شیوه آهسته و پیوسته میتوان پیش برد.»
فیروزی با بیان اینکه انحصار مانند مافیا میماند، درباره رفع انحصار و مجوززدایی میگوید: «اینجا سوئیس نیست، اینجا ایران است، با قواعد ایران. این درختِ صلبشده کجرفته انحصار را چطور میتوان اصلاح کرد؟ تنها شاخه را باید آرامآرام برگردانیم.»