یادداشتی از رضا قربانی– در زمان شکل‌گیری اتحادیه کسب‌وکارهای مجازی به‌صراحت مخالفت خودم را با شکل‌گیری چنین اتحادیه‌ای اعلام کرده بودم. همان زمان گفتم که این اتحادیه تعریف مشخصی ندارد و محدوده آن روشن نیست و در نهایت ما مجبوریم به افراد اعتماد کنیم که ممکن است منشاء بسیاری از مشکلات، همین اعتماد باشد! اتحادیه‌ها اگر در چهارچوب‌های روشن و شفاف فعالیت نکنند، در نهایت به محفلی برای دورهمی عده‌ای خاص تبدیل می‌شوند و ابزاری برای توزیع رانت خواهند بود.
با اینکه آن زمان انتظار داشتم اعضای هیئت‌مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای به‌عنوان نهاد صنفی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات، رویکرد فعال‌تری در برابر شکل‌گیری چنین اتحادیه‌ای داشته باشند، متأسفانه اعضای هیئت‌مدیره وقت سازمان ترجیح دادند سکوت کنند و در سکوت آنها این اتحادیه شکل گرفت.
البته بماند که آن زمان سازمان نظام صنفی رایانه‌ای فعالیت‌های خود در حوزه‌های نوآورانه و استارتاپی را محدود به رویدادهایی مانند الکام‌استارز کرده بود و عملاً از فرایند تصمیم‌سازی‌های حوزه اقتصاد نوآوری خودش را کنار کشیده بود.
برخی اعضای هیئت‌مدیره سازمان نصر به‌صراحت می‌گفتند کسب‌وکارهایی مانند دیجی‌کالا و اسنپ هیچ ارتباطی به نصر ندارند! خوشبختانه آن طرز فکر مربوط به گذشته است و در سازمان نصر امروز شاهد حضور کسانی هستیم که حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات را بزرگ‌تر می‌بینند و معتقدند این نهاد صنفی می‌تواند چتری برای همه فعالیت‌های صنفی در حوزه فناوری باشد.
با این حال امروز به‌دلیل چالش‌هایی که قانون‌گذار ایجاد کرده، ما شاهد حضور چند نهاد صنفی موازی برای حوزه فناوری هستیم؛ اتحادیه فناوران رایانه استان تهران و اتحادیه کشوری کسب‌وکارهای مجازی تنها دو نمونه از موازی‌کاری‌هایی هستند که قانون‌گذار باعث آن شده است.
به عبارتی ما امروز برای یک حوزه مشخص، به حکم قانون چند نهاد صنفی داریم. سازمان نظام صنفی طبق قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای شکل‌گرفته و آیین‌نامه اجرایی آن هم مصوب هیئت دولت است و رئيس آن بعد از انتخاب توسط اعضا، از رئيس‌جمهور حکم می‌گیرد.
از آن سو به استناد قانون نظام صنفی اتحادیه‌هایی شکل گرفته که می‌خواهند فضای آشفته کسب‌وکارهای حوزه فناوری را سروسامان بدهند. متأسفانه این اتحادیه‌ها که قصدشان سروسامان‌دادن است، در بی‌سروسامانی به سر می‌برند!
اینجا تکرار مکررات نمی‌کنم و از شما دعوت می‌کنم حرف‌های اعضای هیئت‌مدیره دوره اول این اتحادیه و برخی افراد مطلع را در کارنگ شماره پیش بخوانید. اتحادیه‌ای که کار خطیر تصمیم‌سازی و کمک برای ریل‌گذاری حوزه‌های جدید را در دست دارد و خودش باید الگویی برای سایر اتحادیه‌ها باشد، شروع به رفتن در همان راهی کرده که باقی می‌روند.
اگر می‌گفتند اتحادیه بارفروشان چنین انتخاباتی برگزار می‌کند، قطعاً نمی‌شد هیچ ایرادی به آنها گرفت، ولی از تک‌تک اعضای هیئت‌مدیره فعلی و وزارت صمت باید به‌جد این موضوع مطالبه شود که اتحادیه‌ای که قرار است اوضاع کسب‌وکارهای فناوری را سروسامان دهد، چرا چنین انتخاباتی برگزار می‌کند؟!
آن‌طور که به نظر می‌رسد، با اینکه اعتراض‌ها شنیده شده و زمان انتخابات عقب افتاده، گویا فرصتی برای ثبت‌نام دوباره به افراد داده نشده است؛ اگر قرار است این انتخابات بدون فرصت‌دادن به همه افراد برگزار شود، چگونه می‌توان به تأثیرگذاری چنین اتحادیه‌ای امیدوار بود؟
دقت کنیم که مسائل اتحادیه کسب‌وکارهای مجازی صرفاً مرتبط به اعضایش نیست؛ اعضای یک اتحادیه به حکم عضویت حق دارند در انتخابات شرکت کنند و حق رأی دارند، ولی فعالیت‌های اتحادیه قطعاً بر زندگی همه کسب‌وکارهای حوزه فناوری تأثیر می‌گذارد؛ حتی آنهایی که عضو اتحادیه نیستند.
مثلاً اتحادیه در سال گذشته شروع به فیلتر کسب‌وکارهایی کرد که عضو اتحادیه نبودند؛ بنابراین گفتن اینکه فقط افرادی که عضو اتحادیه هستند، حق دارند درباره این انتخابات حرف بزنند، نشان از همان منطق اشتباهی دارد که سال‌هاست باعث جلوگیری از رشد کسب‌وکارهای نوآور در ایران شده است.
امیدوارم علاقه‌مندان به خدمت که پا در این انتخابات گذاشته‌اند، بلندمدت نگاه کنند و در همراهی با آنها که دغدغه یک اتحادیه قدرتمند را دارند فرصت حضور را برای همه متقاضیان نامزدی در این رویداد فراهم کنن.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/y2rj
