با ذهنیت‌هایی که درباره کار سنتی داریم، حل مشکل پلتفرم‌ها و بازار کار جدید کار سختی است، زیرا این مشکل در دنیا هم جدید است و معمولا وقتی اتفاق جدیدی در حوزه تکنولوژی می‌افتد، گاهی 10، 15 سال برای رگولاتوری آن به زمان نیاز است. برای اینکه واقعا یک اقتصاد جدید شکل گرفته و نسل جدیدی آمده‌اند. دهه هشتادی‌ها وارد شده‌اند که در دنیا به نسل زد معروف هستند.
فشارها بیشتر و بیشتر می‌شود و پوست‌اندازی به طور جدی احتیاج داریم و در بحث تأمین اجتماعی نیازمند چابکی هستیم. محور صحبت‌های امشب بیشتر کارگران خدماتی بودند، منتها ما در این حوزه افراد درس‌خوانده زیادی داریم که سبک زندگی متفاوتی را در پیش گرفته‌اند. بسیاری از این دوستان دلشان نمی‌خواهد در مشاغل دولتی باشند و سمتی داشته باشند، بلکه می‌خواهند هم‌بنیان‌گذار باشند و سه چهار کار شکست‌خورده داشته باشند، ولی مدیر فلان شرکت دولتی نباشند.
افرادی که در این پلتفرم‌ها کار می‌کنند، مشکلشان فقط بیمه و تأمین اجتماعی نیست. پیشنهاد می‌کنم کتاب اقتصاد اشتراکی را بخوانید چون پیشنهادهایی درباره تأمین اجتماعی در آن وجود دارد. به نظرم باید به این موضوع دقت کنیم. بعضی از افراد هم‌زمان در چند پلتفرم کار می‌کنند. اگر شغل با بیمه تأمین اجتماعی داشته باشند و فریلنسر هم باشند، یک بحث است و اگر کلا فریلنسر باشند، موضوع دیگری است. شاید بشود پرت‌ابل بنفیت‌ها (portable benefits) را به نحوی پیش‌بینی کرد. اگر یک نفر از یک پلتفرم وارد پلتفرم دیگر می‌شود، این بنفیت‌ها را بتواند همراه خودش به پلتفرم دیگری ببرد. اگر 60 ساعت توی یک پلتفرم کار کرد، معادل چقدر بیمه یا مرخصی خواهد بود یا چطور می‌توان این‌ها را قابل انتقال کرد. یا صندوقی تشکیل شود از خود پلتفرم، دولت و کارگران که بتوانند این مزایا را به نحوی پوشش دهند. اما یادمان باشد فریلنسرها در دوران کرونا به طور جدی توانستند اقتصاد را نگه دارند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/mc6v
