دولت با بخش خصوصی رقابت نکند

دولت یک پاشنه‌آشیل اساسی دارد و آن این است که هنوز باور نکرده برای پیشرفت اقتصادی، راهی جز بها دادن به اقتصاد دیجیتال ندارد. برای تحقق آن هم باید اول از همه زیرساخت‌ها را توسعه دهد، زمینه سرمایه‌گذاری را فراهم کند و مهم‌تر از هرچیز، به جای رقابت با بخش خصوصی به تسهیلگری بپردازد.

در راستای توسعه اقتصاد دیجیتال، به نظرم مهم‌ترین زیرساختی که به آن نیاز داریم، شبکه ملی اطلاعات است. آن هم با تأکید بر اینکه نباید به شبکه ملی اطلاعات به چشم اینترنت ملی یا اینترنت ایرانی نگاه کرد. طرح شبکه ملی اطلاعات از دولت احمدی‌نژاد پیش کشیده شد. آمارهایی هم می‌دهند که مثلا 80 درصد رشد داشته، ولی نهایتا راستی‌آزمایی نشده است که بالاخره این شبکه ملی اطلاعات توانسته به اهدافی که برایش تعریف شده بود، برسد یا خیر.

البته نگرانی‌هایی در مورد شبکه ملی اطلاعات وجود دارد که مانند طرح‌هایی که تا پیش از این تجربه‌اش را داشته‌ایم، خلاف محتوا و هدف اصلی خود حرکت کند و به محدودسازی شبکه اینترنت بینجامد، ولی به نظرم باید مراقبت کرد که به این سو نرویم. به نظرم باید به سمتی حرکت کنیم که محدودیت‌ها را در حوزه اینترنت به حداقل برسانیم و به موازات آن شبکه ملی اطلاعاتمان را تا می‌توانیم توسعه دهیم.

یکی از مشکلاتی که در راه تحقق اهداف اقتصاد دیجیتال در کشور داریم، مسئله تعدد نهادهای تصمیم‌گیرنده است. شورای عالی فضای مجازی تشکیل شده بود که کار سیاست‌گذاری کلان را انجام دهد و ذیل آن تمام این تداخل‌ها از بین برود، ولی به اهدافش نرسید. به نظر من ما باید یک مرکز تنظیم‌گر فراقوه‌ای ملی داشته باشیم که تصمیماتش تضمین اجرایی داشته باشد و بتواند در حوزه هایی مانند رمزارزها و تجارت الکترونیک تعیین تکلیف کند. در این مرکز نیز حداقل نیمی از اعضا باید از بخش خصوصی و صاحب‌نظران دانشگاهی باشند که این مرکز تنظیم‌گر نیز تبدیل به مکانی برای مونولوگ حاکمیت نشود.

این دست کارها حکم ریل‌گذاری برای کسب‌و‌کارها را دارند. چنانچه فضا برای فعالیت کسب‌وکارها مناسب باشد، می‌بینیم که خودشان چالاکی استفاده بهینه از آن را دارند. من ایراد چندانی به کسب‌وکارها وارد نمی‌دانم و معتقدم کسب‌وکارها چیزی که از پس انجامش برمی‌آمده‌اند، تا امروز انجام داده‌اند.