راه‌های بقا

شاید بتوان همه‌گیری کرونا را به شکل بلامنازع به عنوان مهم‌ترین رویداد قرن ۲۱ تا اینجا در نظر بگیریم. در کنار مرگ‌ها و خسارات بسیاری که این همه‌گیری با خود به همراه داشته، کرونا و عواقب آن نیز مانند مشعلی در غاری تاریک بسیاری از مشکلات مختلف صنایع گوناگون را روشن‌سازی کرده است. برای مثال یکی از بزرگ‌ترین مشکلات زیرساختی که فرای مرزها صنایع مختلف را درگیر کرده بود و ضعف بالقوه شدیدی را در مواقع بحران یادآور شد، مشکل زنجیره تأمین کالا بود. کرونا در کنار این عوامل همچنین نقش بسزایی در تسریع آن دسته از روندهای بهینه‌سازی داشته که پیش از بروز همه‌گیری نیز در حال وقوع بودند. در این مطلب قصد داریم به بررسی روندهای برتر در راستای پایداری محیط زیست در بخش‌های مختلف فناوری بپردازیم.

تریلی‌های برقی
ترابری با حمل بارهای اساسی، نقش بسیار مهمی در حفظ سبک زندگی مدرن ما و به‌طبع آن نقش بسیار بزرگی در آلودگی هوا دارد. این مورد یکی از عواملی ا‌ست که در گذشته به علت ساختار نابهینه تریلی‌های الکتریکی و قیمت بسیار بالای آن‌ها، استفاده از آن‌ها را در سطح گسترده صنعت ترابری بیهوده می‌ساخت. امروزه اما اوضاع تغییر کرده و روزبه‌روز بهتر می‌شود. با پیشرفت فناوری پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰، متوسط استهلاک قیمتی تریلی‌های الکتریکی قابلیت رقابت با تریلی‌های دیزلی را داشته باشد. از سوی دیگر نیز محدود و معین بودن مسیرهای اصلی ترابری در هر کشور، این امکان را فراهم می‌کند تا با تعبیه ایستگاه‌های شارژ موتور قوی در فواصل ۱۰۰ کیلومتری در این جاده‌های کلیدی، بتوان از سهولت ترابری الکتریکی اطمینان حاصل کرد.

ذخیره انرژی درازمدت
شاید به نظرتان نیاید ولی باتری‌های لیتیومی – یونی‌ که همه ما از آن‌ها در وسایل مختلف خود استفاده می‌کنیم، یکی از اقلام اصلی در میان زباله‌های الکترونیکی است. علیرغم بهینه‌سازی‌های ممتد برای افزایش طول عمر این باتری‌ها، آن‌ها همچنان در صدر لیست زباله‌های الکترونیکی هستند. شیوه‌های بهینه و پایدار پیشنهادی برای شارژ آن‌ها مانند پنل‌های خورشیدی نیز قدرت مستمری ندارند و بر اساس تغییرات فصل و آب‌وهوا از دور خارج می‌شوند. تنها شیوه مؤثر برای انرژی‌رسانی هماهنگ با محیط زیست و ذخیره آن‌، با استفاده از سدهای آب است. حالا اما با تست موفق ژنراتور برق شرکت مالتا که توسط امثال جف بزوس پشتیبانی می‌شود و با نمک مذاب به عنوان ماده خام کار می‌کند، چشم‌انداز آینده تولید مستقل و ذخیره بهینه انرژی در هر خانه چندان دور از ذهن نیست.

بازیافت پلاستیک
سالانه بیش از ۲۶۰ میلیون تن زباله پلاستیکی در سطح جهان تولید می‌شود. از این میزان تنها ۱۶ درصد با موفقیت بازیافت می‌شوند. برای مدتی طولانی مدل کار صنعت زباله بر مبنای تولید، مصرف و دور ریختن تعریف شده بود. حالا اما فرصت و الزام برای تغییر این مدل به یک مدل زنجیره‌ای و چرخشی بیشتر از همیشه حس می‌شود. مدلی که دور ریختن پلاستیک را تا جایی که می‌شود از زنجیره حذف می‌کند. جدیدترین شیوه چرخشی برای صنعت پلاستیک، استفاده از فناوری «پرولیسیس» است. در این شیوه با استفاده از ایجاد خلأ اکسیژنی و حرارت بسیار بالا، پلاستیک به شکل مایعی درمی‌آید که به‌آسانی می‌تواند به عنوان پلاستیک خام برای استفاده در محصولات جدید به کار گرفته شود. پیش‌بینی می‌شود منفعت که این شیوه پیشرفته بازیافت به محیط زیست می‌رساند، تا دهه بعد بالغ بر ۵۵ میلیارد دلار شود.