استنلی لیم، استاد دانشگاه ایالتی میشیگان که متخصص زنجیره تأمین است، می‌گوید: «برای اینکه مدل درآمدی تحویل 10، 15 دقیقه‌ای کارآمد باشد، به تراکم جمعیت نیاز دارید. در مناطق حاشیه‌ای می‌توان به مشتریان خدمات‌رسانی کرد، اما این کار سودآوری نخواهد داشت.»
سرعت ارائه خدمات در خارج از متراکم‌ترین شهرهای ایالات متحده آمریکا مانند نیویورک یا محله‌هایی که این خدمات در شهرهای وسیع‌تر در آن جمع شده و انجام می‌شوند، هنوز مشخص نیست. اما در شهر پرجمعیت و شلوغ، فشار ناشی از کنترل و نظارت بر قوانین ممکن است نمایان شود.
اعضای شورای شهر نیویورک علیه برنامه‌های تحویل فوری موضع گرفته‌اند و گفته‌اند که این برنامه‌ها ممکن است قوانین شهری را زیر پا بگذارند. اداره ساختمان‌سازی نیویورک در همکاری با سایر سازمان‌های دولتی در حال کار کردن و کاوش در میان مناطق شهری مناسب به دنبال مکانی برای انبارهای کوچک است.
در این میان نگرانی‌هایی حول برنامه‌های تحویل کالا با ارائه تخفیف و تحت فشار قرار دادن کسب‌وکارهای کوچک محلی، نگرانی‌های دیگر در مورد ایمنی افراد تحویل‌دهنده‌ی کالا وجود دارد. منی رمیرز که برای دردش و سرویسی به نام ریلی کار می‌کند و سازمان‌دهنده اتحادیه کارگری‌ای برای حمایت از شرایط بهتر برای کارکنان برنامه‌های تحویل کالاست، می‌گوید که در سال گذشته دو بار در حین راندن موتور توسط یک ماشین به‌شدت آسیب دیده است و همچنان در مرحله فیزیوتراپی است. هرچه سفارش بزرگ‌تر باشد، احتمال خطر برای موتورسواران بیشتر است. طبق گفته او: «ما قوانینی برای حفاظت از موتورسواران نداریم.»
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/wpoo
