صرفه‌جویی در زمان و هزینه

ساخت کشتی‌های کانتینری بر جهان و اقتصاد آن تأثیری واقعاً انقلابی داشت. این دگرگونی موجب رشد انفجاری در صادرات و واردات جهانی در نیمه دوم قرن گذشته شد؛ گرچه شیوه حمل‌و‌نقل کانتینری یکی از بزرگ‌ترین نوآوری‌های تاریخ مدرن است، اما اینکه چگونه آغاز شد، چه زمانی به وجود آمد و چه تأثیری داشت، به‌خوبی شناخته نشده است.

حمل‌ونقل کانتینری استانداردی در گستره جهانی است که به کانتینرهای حمل بار اجازه می‌دهد به‌راحتی از طریق دریا، راه‌آهن و کامیون حمل شوند. این نوع از کانتینرها را کانتینرهای چندحالته یا ISO می‌نامند که دارای طول، عرض، ارتفاع و استحکام استاندارد هستند و شیوه شماره‌گذاری یکتای آنها اجازه می‌دهد با استفاده از سامانه‌های رایانه‌ای ردیابی شوند؛ به‌راحتی بارگیری و تخلیه و انباشته شوند، از یک بستر حمل‌ونقل به بستر دیگر منتقل شوند و قابل جابه‌جایی در مسافت‌های طولانی باشند.

سامانه‌های جابه‌جایی مورد استفاده برای کانتینری‌کردن حمل‌و‌نقل کاملاً مکانیزه بر پایه استفاده از جرثقیل‌های استاندارد و لیفتراک‌هاست که اجازه می‌دهد کانتینرهای حمل‌و‌نقل به‌سادگی بدون اینکه باز شوند، از طریق کشتی‌های باری، کشتی‌های کانتینری، واگن‌های ریلی، کامیون‌های نیمه‌تریلر بارگیری، حمل و تخلیه شوند.

مفهوم حمل‌ونقل کانتینری برای نخستین بار چند قرن پیش مطرح شد. جعبه‌هایی شبیه کانتینرهای حمل‌و‌نقل برای ترکیب حمل‌ونقل راه‌آهن و اسب‌کشی تا سال 1792 در انگلستان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. با این حال، این مفهوم تا پس از جنگ جهانی دوم چندان گسترش نیافت. رونق تجارت جهانی پس از جنگ منجر به توسعه کشتیرانی کانتینری شد. به این ترتیب آشکار شد سامانه‌ای مانند این به شکلی چشمگیر هزینه‌ها و زمان ترانزیت بار را در سراسر جهان کاهش می‌دهد.

کانتینری‌سازی حمل‌ونقل در سال 1956 توسط کارآفرین آمریکایی مالکوم مک‌لین ابداع شد. مک‌لین یک شرکت حمل‌ونقل دریایی را خریده بود تا بتواند تریلرهای کامیون کامل را با کالاهایشان جابه‌جا کند. او دو گونه حمل‌ونقل را با هم ترکیب کرد و متوجه شد که یک راه بهتر برای ترکیب گونه‌های حمل‌و‌نقل، استفاده از یک شیوه استاندارد کانتینر حمل‌و‌نقل است که می‌تواند از یک کامیون تخلیه شود و مستقیماً در کشتی بارگیری شود.

با این حال دستاورد بزرگ او هنوز در راه بود. او مشاهده کرد که با استفاده از کانتینر حمل‌و‌نقل یکسان که کالاهایی را در داخل خود دارند، کارایی حمل‌و‌نقل در تمام روش‌ها بهبود می‌یابد. کانتینرهای حمل‌و‌نقل که به طور یکپارچه بین کامیون‌ها، کشتی‌ها و قطارها جابه‌جا می‌شوند، حداقل اختلال در محموله را در طول حمل‌و‌نقل از مبدأ به مقصد تضمین می‌کنند. این امر فرایند پشتیبانی جهانی را به شکل بنیادین ساده و تجارت بین‌المللی را دگرگون کرد.

سازمان بین‌المللی استاندارد در سال 1961 کمیته فنی ISO/TC 104 را پایه‌گذاری کرد که تقریباً تمام جنبه‌های کانتینرهای حمل‌و‌نقل مورد استفاده برای کانتینری‌سازی را استاندارد کرد. استفاده از این سامانه به سرعت گسترش یافت و زنجیره تأمین جهانی را بسیار هموارتر کرد.

کانتینری‌کردن کشتی‌ها زمان حمل‌و‌نقل، جابه‌جایی نیروی کار و هزینه‌ها را به میزان زیادی کاهش داد و از ازدحام در بنادر به دلیل زمان کوتاه‌تر حمل‌و‌نقل کاسته شد. کانتینری‌کردن نیاز به مرتب‌سازی دستی و انبارداری محموله‌ها در بنادر را از بین برد. به این ترتیب تعداد زیادی از مشاغل اسکله که برای بارگیری و تخلیه کشتی‌ها لازم بود، حذف شد و از آنجایی که کانتینرهای حمل‌و‌نقل نیازی به باز شدن ندارند، خسارات ناشی از آسیب و سرقت را بسیار کاهش داد.