کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. رسانهای که نسخه چاپی آن هر هفته شنبهها منتشر میشود و وبسایت و شبکههای اجتماعیاش هر ساعت، اخبار و تحولات این بخش از اقتصاد را پوشش میدهند. در کارنگ ما تلاش داریم کسبوکارهای نوآور ایرانی، استارتاپها، شرکتهای دانشبنیان و دیگر کسبوکارها کوچک و بزرگی که در بخشهای مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخشهای اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانهای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
داستان زندگی فیدجی سیمو در بین نخبگان مهاجر سیلیکونولی، یک قصه غیرمعمول است. او در بندر سوت، در منطقه لانگدوک در جنوب فرانسه متولد و در خانوادهای ماهیگیر بزرگ شد. به همراه پدرش تمام مدت در دریا، بهسختی سفر میکرد. اما مدل ذهنی داشت و فردی جاهطلب بود. در سنین پایینتر، از طریق کالج تجاری معروف HEC پاریس، مسیر خود را از مدیترانه، به خط ساحلی شمال کالیفرنیا که بیشتر از ماهیگیری به شبکههای اینترنتیاش شناخته شده بود، تغییر داد و در آنجا خود را به امپراتوری رسانههای دیجیتال – فیسبوک – معرفی کرد. همانطور که خودش میگوید: «آنجا بود که من به کشتی موشکی پریدم!» در دوم اوت، درست در تولد 35 سالگیاش، سیمو توانست به خدای اینستاکارت (Instacart)، پلتفرم خواروبارفروشی، تبدیل شود.
این اپلیکیشن متولد سانفرانسیسکو، حالا و در گیرودار همهگیری کووید 19 به رفیق خانوادگی آمریکاییها و کاناداییهایی تبدیل شده که از طریق دنیای دیجیتال 600 خردهفروش را به کابینتهای آشپزخانهشان راه دادند! این عدد را اضافه کنید به 500 هزار نفر ارتش آماده به خدمت که انتخاب و بستهبندی و ارسال سفارشها را بر عهده دارند. فعالیتهای چشمگیر این زن فرانسویتبار، اینستاکارت را در یک جنگ سریع و پربرخورد در دنیای دیجیتال قرار داده است؛ درست شبیه به جنگ واگنهای برقی در حال حرکت! به گفته او، اینستاکارت با استفاده از دانش فنی سوپرمارکتها با قلمرو الکترونیکی رو به افزایش آمازون نبرد میکند و امیدوار است تبلیغات متمرکز شبکههای اجتماعی را به سمت تخصص خریدوفروش موادغذایی سوق دهد. فعالیتهای انقلابی این زن فرانسویتبار، تنها به خریدوفروش مواد غذایی محدود نمیشود، بلکه اکثر مدیران ارشد شرکت اینستاکارت، 70 درصد از کارکنان قرادادی و چهارپنجم مشتریانش را خانمها تشکیل میدهند. البته این نوع محوریت، بنا به گفته او، «کاملا استراتژیک» است.
او پیشبینی میکند که اینستاکارت در اختیار عموم قرار گیرد، البته در صورتی که نسبت به سایر سوپرمارکتها بیارزد. برای این منظور، اینستاکارت به دنبال روشهایی برای کسب ارزش است؛ هرچه ارزش اینستاکارت بالاتر باشد، به این معنی است که تعداد بیشتری فروشگاه مواد غذایی به آن میپیوندند. در حالی که آمادهسازی برخی از ویژگیهای منحصربهفرد سوپرمارکتهای همکار مراحل نهایی را طی میکند، فروشگاههای بزرگ هم میتوانند به این جمع اضافه شوند. اما حالا اینستاکارت خود را در گوشهای غمانگیز از دنیای واقعی کسبوکار، یعنی «مواد غذایی» و در یکی از کمرشکنترین بخشها، یعنی «تأمین» میبیند.
حاشیه سود خواربارفروشی که تا پیش از این وسعت چندانی نداشت، باز هم در حال کاهش است و تا آستانه ریزش قیمتها فاصلهای ندارد. خریداران بیش از پیش به قیمتها حساسند، بنابراین افزایش تخفیفها با سوپرمارکتهای زنجیرهای آلدی و لیدی (Aldi and Lidi) قابل مقایسه است. اگرچه با وجود همهگیری، ماندن در خانه این امکان را میدهد تا افراد مبلغ اضافی حمل خواروبار تا خانهشان را پرداخت کنند، اما با عادی شدن اوضاع، این شرایط تغییر خواهد کرد. بسیاری از سوپرمارکتهای بزرگ آمریکا در حال ساختن پلتفرمهای آنلاین خود هستند تا کمتر به اینستاکارت متکی باشند و این شروع یک مبارزه متقابل است. اگرچه این جنگ صد سال طول نخواهد کشید اما به احتمال زیاد یک فرایند طولانی در پیش است.