متأسفانه شرطم را قبول کردند

زمستان سال ۱۳۹۹ است. رضا و رسول می‌گویند حاضری بیایی با ما کار کنی؟ می‌گویم چه کاری؟ می‌گویند بیایی یک هفته‌نامه راه بیندازی؛ یک چیزی که چاپی باشد و دوره انتشارش هفتگی. می‌گویم یک شرط دارم؛ شما هر هفته آن را بعد از چاپ ببینید. شرطی می‌گذارم که رد کنند و خودم را خلاص کنم از دردسرها و روزهای سخت پیش‌تولید و راه‌اندازی یک نشریه جدید. بعد از هفته‌نامه «شنبه» به خودم قول داده بودم دیگر در فضای چاپی چیزی راه نیندازم. احساس می‌کردم دیگر توان کافی برای سروکله زدن با طراح و پیاده‌سازی ایده‌های گرافیکی و محتوایی و نوشتن مانیفست‌های تحریریه و جمع کردن تیم و انتخاب مسئول صفحه و استرس‌های نیمه‌شب‌های خروجی و چاپ و غیره را ندارم.

متأسفانه شرطم را قبول کردند و کارنگ چند ماه بعد متولد شد! همه آنچه می‌خواستم با آن شرط خلاف عادت از آنها دوری کنم بر سرم آمد. سخت و انرژی‌بر و شیرین بود؛ درست مثل همه رسانه‌های چاپی که قبل از آن راه انداخته بودم. شیرین و سخت و طاقت‌فرسا؛ همان کاری که خوب بلد بودم و به آن عشق می‌و‌رزیدم.

کارنگ خیلی زود تیم شد؛ تیمی که نتیجه تلاشش متمایز از کارهای قبلی من و دیگر اعضای آن بود. کارنگ شد رسانه اقتصاد نوآوری و اقتصاد نوآوری شد کلیدواژه پرتکرار چهار سال بعد اکوسیستم. همین دستاورد مرا و کارنگ و تیمش را بس. جا انداختن مفاهیمی که به آنها باور داریم در بین دیگرانی که می‌خواهند در آن فضا کار کنند؛ دیگرانی که به یکباره تعدادشان بیشتر و بیشتر شد. آنها که از اکوسیستم و مفاهیم استارتاپی کوچ کردند به دنیای بزرگ‌تر و بالغ‌تر و واقعی‌تر نوآوری. آنها که مفهوم‌پردازی و واژگان میدان کسب‌‌وکار خود را از کارنگ گرفتند و فضایی پیدا کردند در کارنگ تا از خود و کسب‌وکارشان بگویند.

رسانه‌ای که این هفته شماره ۱۵۰ آن منتشر می‌شود، از زمستان ۱۳۹۹ که کار طراحی محتوایی و گرافیکی و تیم‌سازی شروع شد تا اردیبهشت ۱۴۰۰ که اولین شماره کارنگ منتشر شد و تا مهر ۱۴۰۳ که کارنگ به شماره ۱۵۰ رسیده، اکوسیستم نوآوری که هیچ، ایران حوادث و فرازوفرودهای زیادی به چشم دیده است. حوادثی که بسیاری از اجزای اقتصاد نوآوری را دچار ضعف و گاه فروپاشی کرده، اما ما کماکان به پیش آمده‌ایم. این جان‌سختی و استمرار که همیشه مهم‌ترین شاخصه من برای ارزیابی موفقیت یک رسانه بوده هنوز هم در رگ و پی تیم کارنگ و آدم‌هایی که با جان و دل آن را به پیش می‌برند وجود دارد و این مهم‌ترین دارایی کارنگ است. آدم‌هایی که برای کارنگ و برای اقتصاد نوآوری با باور به بهبود و تغییرات کوچک، اما مستمر هر روز کارنگ را زندگی می‌کنند و رنگ و کار زندگی‌شان را از آن می‌گیرند و با آن تعریف می‌کنند. در شماره صد کارنگ از آدم‌های زیادی که من را همراهی کردند تا کارنگ متولد شود و رشد کند و ماندگار شود قدردانی کردم و حالا که بیش از سی، چهل شماره است که من خواننده کارنگم و میثم سلیمانی و رضا امیرزاده و دیگر همکارانم در راه‌کار آن را می‌پرورانند و به جلو می‌برند، هر عددی که به آن دایره رنگی نشسته در نقطه نون کارنگ اضافه می‌شود برای من یک جان تازه است در بازی سخت اکوسیستم نوآوری ایران. قدردان همه آ‌نها بوده و از اینکه کارنگ چنین میراث‌دارانی دارد به خودم و راه‌کار می‌بالم. به امید کارنگ ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ و روزهای روشن‌ برای همه تلاشگران این اکوسیستم؛ اکوسیستم اقتصاد نوآوری ایران که کارنگ رسانه آن است.