نیازهای نسل زد

خودش را مشاور کسب‌وکارها معرفی می‌کند. مهندسی معدن خوانده، اما از دوران دبیرستانش عاشق خرید و فروش محصول بوده است. علیرضا بهرامی متولد همین نسل تکنولوژی‌های تازه است؛ نسل زدی که اتفاقا برای نسل زد (متولدین سال 2000 میلادی به بعد) تولید محصول کرده.

او در خاطراتش که جست‌وجو می‌کند، همیشه در حال پیدا کردن راهی تازه برای کسب درآمد بوده؛ یک روز با دوستی کارواش سیار راه می‌انداخته و روزی دیگر برای شرکت‌ها و استارتاپ‌ها تولید محتوا می‌کرده است.

می‌گوید این روزها مشاوره برندینگ و مارکتینگ ارائه می‌دهد: «وقتی اپ «اسفنج»، کارواش سیار، را در دوران دانشجویی راه‌اندازی کردیم، تقریبا مهارت آنچنانی در راه‌اندازی یک کسب‌و‌کار نداشتیم. خیلی احساساتی بودیم و اصلا نمی‌دانستیم باید چه کنیم.

جامعه هدف ما کارمندان بودند که در مدت زمانی که سر کار بودند، احتمالا فرصت چندانی برای رسیدگی به خودروهایشان نداشتند. ما به محل کارشان می‌رفتیم و شست‌وشوی خودروهایشان را به عهده می‌گرفتیم. اما کارمان موفق نشد. علتش هم این بود که جامعه هدفمان را اشتباه انتخاب کرده بودیم.»

بعد از اسفنج، فروش اکسسوری آیفون و اپ «باکس باکس» هم تجربه شدند، اما شکست خوردند. علت به نظر خودش واضح بود؛ می‌گوید کسب‌وکارهایی که راه‌اندازی می‌کرده، نیازمند فرهنگ اشتراکی بوده‌اند که هنوز در میان مشتریان ایرانی جا نیفتاده است.

علیرضا که این روزها مشاور برندینگ و مارکتینگ اپ «وام‌چی» و «تریت اپ» است، می‌گوید برای ارتباط برقرار کردن با نسل زد، سرعت و فضای تعاملی در محصولی که به او ارائه می‌شود، شرط است.

اما جای چه اپلیکیشن یا چه فضای کسب‌و‌کاری این روزها میان نسل زدی‌ها خالی است؟ علیرضا می‌گوید: «ما فضایی که بتواند آموزش را در سطح بالا به دانش‌آموزان و حتی دانشجویان بدهد، کم داریم. همین الان یک مکتب‌خونه‌ داریم که عملا در آن جایی برای آموزش دروس علوم انسانی و علوم پزشکی وجود ندارد. البته یک «دکتر آباد» وجود دارد، اما آموزش آن سطح بالا نیست.»