زمان مطالعه: < 1 دقیقه
یادداشتی از صائبه سلوکی، عضو کمیسیون آموزش و پژوهش نصر تهران\ یکی از مسائل و چالش‌های ما این است که همیشه می‌خواهیم مشکلات را به‌صورت مقطعی حل کنیم و هیچ‌وقت به آنها نگاه عمیقی نداریم. بحث کمبود نیروی انسانی یک کلان‌چالش است و در واقع یک چالش معمولی نیست که ساده از کنار آن عبور کنیم. همکاران ما در شرکت‌ها می‌خواهند این مشکل را از یک راه سریع حل کنند و سریعاً به نتیجه برسند. ما هیچ‌وقت به سمت زیرساخت‌ها نمی‌رویم و به نکات مهم توجه نداریم.
تمام شرکت‌ها از کمبود نیروی انسانی گله دارند. مشکل این است که شرکت‌ها می‌خواهند مشکل را به‌صورت مقطعی حل کنند و به‌دنبال نیروی متخصص می‌روند. چون نیروهای متخصص یا مهاجرت می‌کنند یا بین شرکت‌ها جابه‌جا می‌شوند. این امر باعث شده که در حوزه‌های فنی تخصصی، به‌خصوص برنامه‌نویسی دچار مشکل شویم. عدم وجود نیروی برنامه‌نویس مشکل بزرگی است.
آن چیزی که برای رفع این مشکل باید به آن توجه کنیم، نیاز امروز نیست. نیازی است که باید در طولانی‌مدت به آن پرداخته شود. در طول این سال‌ها به این نتیجه رسیده‌ایم که بسیاری از افراد ممکن است به این حوزه علاقه‌مند باشند، اما آگاهی کافی ندارند و سردرگم هستند و نمی‌دانند باید چه کاری انجام دهند. دانشجویانی که رشته آی‌تی را انتخاب کرده‌اند، نمی‌دانند هدف‌شان در بازار کار چیست و حتی نمی‌دانند چه شاخه‌ای از برنامه‌نویسی را می‌خواهند یاد بگیرند.
ما از طرفی باید آنها را در این فضای دلسردی علاقه‌مند کنیم و از طرف دیگر هم باید بتوانیم اندازه تقاضای بازار را بالا ببریم تا دچار مشکل نشویم. پس باید در فضایی که علاقه و انگیزه از بین رفته، با فرهنگ‌سازی و ترغیب، استعدادهای خام را به کار کردن علاقه‌مند و رونق سمت تقاضا را بیشتر کنیم.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/gd87
