کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. رسانهای که نسخه چاپی آن هر هفته شنبهها منتشر میشود و وبسایت و شبکههای اجتماعیاش هر ساعت، اخبار و تحولات این بخش از اقتصاد را پوشش میدهند. در کارنگ ما تلاش داریم کسبوکارهای نوآور ایرانی، استارتاپها، شرکتهای دانشبنیان و دیگر کسبوکارها کوچک و بزرگی که در بخشهای مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخشهای اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانهای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
اینبار برای حضور در جیتکس و مدتی که در دبی بودم ماشین کرایه کردم؛ یک اسپورتیج ۲۰۱۷ که جزو سطح پایینترین ماشینهای موجود در امارات محسوب میشود؛ به هزینه روزانه ۱۱۰ درهم که تقریباً جزو کمترین هزینههای پرداختی برای کرایه ماشین در دبی است.
در مدت زمان هشت روز و نیمی که در دبی بودیم هزینه اسپورتیج شد ۱۱۰۰ درهم. ۸۵۰ درهم برای خود ماشین، الباقی مربوط میشد به مالیات، هزینه آوردن و بردن از فرودگاه و سالک. در امارات به عوارضیهایی که به صورت خودکار هنگام عبور از برخی بزرگراهها ثبت میشود «سالک» میگویند.
با این حال در روز اول نمایشگاه با خوشخیالی اسپورتیج را در نزدیکترین پارکینگ به نمایشگاه پارک کردیم؛ بعد از حدود پنج، شش ساعت که برگشتیم با صفهای طولانی روبهرو شدیم که ایستاده بودند هزینه پارک را پرداخت کنند و البته صفهای طولانی خودروها برای خروج از پارکینگ. در کمال ناباوری هزینه پارکینگ روز اول ۱۳۰ درهم شد؛ چنان داغی شد برای ما که در روزهای بعد دورتر از نمایشگاه پارک کردیم که هزینهای برای پارکینگ ندهیم. باورکردنی نیست؛ هزینه ماشین ۱۱۰ درهم، هزینه پارک ۱۳۰ درهم. منتها نکته اصلی نظمی که در امارات دیده میشود همینجاست.
دبی در مسیر تلاش برای تبدیل به شهری برای زندگی شدن به جای اینکه انرژی اصلیاش را روی فرهنگسازی بگذارد که البته از آن هم غافل نبوده، همه چیز را به عدد و پول تبدیل کرده است. شما میتوانید در محلهای مشخص پارک کنید، ولی باید هزینه پرداخت کنید. حتی میتوانید دوبل و غیرمجاز پارک کنید که برای آن هم جریمههای سنگین تعیینشده را باید پرداخت کنید.
رانندگی در خیابانها و اتوبانهای دبی برای کسی که با جریان رانندگی در ایران هماهنگ شده، حداقل در دو، سه روز اول سخت است و جانفرسا. در خیابانها و بزرگراهای دبی از صدها متر قبل از خروجی باید مسیر خود را مشخص کرده باشید. در نزدیکی خروجیها خطهای ممتدی وجود دارد که به هیچ وجه نمیتوان از آنها عبور کرد؛ البته میتوانید عبور کنید ولی جریمههایی باید پرداخت کنید که گاهی بالای ۴۰۰ و حتی ۹۰۰ درهم است؛ عددی به غایت ترسناک که حتی برای آنهایی که با درآمدهای بینالمللی زندگی میکنند هم دردآور است.
این باعث میشود در خیابانهای دبی همه روی نظم و آرامش رانندگی کنند. البته این را نباید تعبیر به فرهنگ بالای رانندگی کرد که در موقعیتهایی که ناظر و دوربینهای قانون نیست بهکرات شاهد رفتارهای دیوانهوار بودم.
در همان پارکینگ ۱۳۰درهمی روز اول شاهد این بودم مردمی که در خیابان پشت سر هم با نظم و ترتیب رانندگی میکنند حتی یک راه ساده هم به هم نمیدهند! پشت سر هم بوق میزنند و رفتارهای عجیب از خودشان نشان میدهند.
نظمی که در امارات دیده میشود را نباید فقط تعبیر به فرهنگ بالای رانندگی و زندگی شهری متمدنانه کرد. این قدرت جریمه و نظارت مستمر است. البته برای کسانی که با این نظم همراه شوند از جایی به بعد راحتی به ارمغان میآورد و سادگی در زندگی.
این همان چیزی است که در کار کردن و کسبوکار هم رعایت شده است. قرار نیست به شیوههای گوناگون سنگ جلوی پای کسبوکارها انداخته شود. اگر کسبوکاری میتواند خلق ارزش کند و برای کشور آورده داشته باشد صرفاً با پرداخت هزینههای قانونی میتواند مجوزهای لازم را بگیرد و کار کند و بخشی از مسیر توسعه کشور را جلو ببرد.