سیده فاطمه مقیمی، از چهره‌های شناخته‌شده صنعت حمل‌ونقل و مدیرعامل شرکت سدیدبار، در رویداد ۱۰۰ مدیرعامل که با حمایت پرداخت نوین برگزار شد، به تشریح تجربیات خود در حوزه کارآفرینی و چالش‌های پیش روی کسبوکارها در کشور پرداخت. او با اشاره به موانع موجود در مسیر فعالیت‌های اقتصادی، بر اهمیت مدیریت و برنامه‌ریزی در موفقیت بنگاه‌های اقتصادی تأکید کرد و از تجربه‌های شخصی و حرفه‌ای خود در مواجهه با مشکلات سخن گفت.
مقیمی با تأکید بر دشواری‌های راه‌اندازی کسب‌وکار در ایران، به مشکلات ثبت شرکت اشاره کرد و گفت: «شما در دنیا نگاه می‌کنید که هر کسب‌وکاری با یک سری عملکردهای تدوین‌شده، معرفی‌شده و قانونمند اتفاق می‌افتد. در ایران اگر بخواهیم یک شرکت ثبت کنیم، شاید دو ماه، سه ماه طول بکشد. اولین صورت‌جلسات ثبتی شرکت در اداره ثبت شرکت طول می‌کشد. خارج از ایران، همین بغل گوشمان، امارات، با ۲۴ ساعت، در سنگاپور با دو ساعت شرکت ثبت می‌شود. شروع کسب‌وکار بسیار می‌تواند برایتان بازدارنده یا به هر حال حمایت‌کننده از نظر قانونی و تفکری باشد.»
او افزود: «در ایران همیشه با مشکلات دست‌وپنجه نرم کردیم. اگر کاری به‌صورت معمول جلو برود، برایمان مقداری شگفت‌آور است. با همه مشکلات مراحل مختلفی را در کارمان تاکنون طی کردیم و الان یک مقدار سخت‌تر هم شده است.»
مقیمی به تأثیرات مسائل اخیر بر کسبوکارها اشاره کرد و گفت: «مسئله جنگ ۱۲ روزه، یک سناریوی جدیدی است که در کارها و برنامه‌ریزی‌های ما وارد شده است. در زندگی عادی مردم اثرش را می‌بینیم. خیلی خوشحالم که رویداد ۱۰۰ مدیرعامل و این باهم بودن، چای خوردن، قهوه خوردن و مراسم صبحانه خیلی خوبی که دوستان تهیه کردند، دو سه ساعتی وقت ذهنی ما را به خودش مشغول می‌کند که کمتر به فکر مشکلات خودمان باشیم. اما همین که پای خود را از اینجا بیرون بگذاریم، با پیام‌هایی که می‌گیریم، می‌بینیم وضع چقدر بد است. وضعیت کاری‌مان بد است و همه‌مان نگرانیم. سال‌هاست که از اول ماه که حقوق می‌دهیم، به فکر آخر ماه هستیم که به چه شکل می‌خواهیم آن را بگذرانیم. هر چقدر که بنگاه‌مان بزرگ‌تر شده، مشکلات ما هم بیشتر شده است.»
او با اشاره به حادثه بندرعباس، از تجربه تلخ خود گفت: «من در فاجعه بندرعباس که در بندر شهید رجایی اتفاق افتاد، ۵ نفر از پرسنلم را از دست دادم. ۹ دستگاه ماشین شخصی شرکتی خود را از دست دادم. این‌ها کجا منعکس شد؟ سرمایه‌های مادی برمی‌گردد، اما سرمایه‌های انسانی ما برنمی‌گردد.»
مقیمی در بخش دیگری از سخنانش به مسئله خروج اتباع افغانستانی از ایران پرداخت و اظهار داشت: «معضلی که می‌خواهم به آن اشاره کنم و می‌خواهم کمی روی آن تأمل کنیم، خروج افغان‌هاست که در ایران کار می‌کرده‌اند. ورود آنها اشتباه بود، خروج آنها هم در این مقطع اشتباه است. به ضرس قاطع عرض می‌کنم، نیروهای کاری ما الان در کشور، افغان‌ها هستند. همه را داریم بیرون می‌کنیم. من نمی‌گویم بمانند، ولی با مدیریت و تدبیر و برنامه‌ریزی باید بیرون بروند. چند کارگاه می‌شناسیم که الان گردانندگان آنها افغانی هستند؟ نه فقط به‌عنوان کارگر ساختمانی. در اکثر کارگاه‌هایی که اطرافمان می‌بینیم، افغان‌ها فعالیت می‌کنند و با رفتن آنها، این کارگاه‌ها می‌خوابند.»
او با ذکر مثالی ادامه داد: «چند روز پیش رستورانی در شهرک غرب را برای میهمانم می‌خواستم رزرو کنم. تماس گرفتم، اما گفتند نمی‌توانی رزرو کنی، چون نیروی کار ما تعدیل شده است. تمام کارکنان و آشپزخانه من دست افغانی‌ها بوده است. خب، چطور این اتفاق در طول سال‌ها افتاده؟ امروز یک عده‌ای اما فقط می‌گویند اگر افغان‌ها بیرون بروند میزان مصرف آرد و نان در کشور پایین می‌آید! باید با مدیریت و برنامه‌ریزی این افغان‌ها بیرون بروند، باید مجوز کار داشته باشند.»
مقیمی در پایان بر اهمیت مدیریت و برنامه‌ریزی تأکید کرد و گفت: «اتفاقاتی که در کشور پیش می‌آید، ناشی از عدم مدیریت صحیح است. شما به بنگاه خودتان نگاه کنید. اگر مدیریت صحیح نداشته باشید، چیزی که شاید سال‌ها راه انداختید، در لحظه‌ای از هم بپاشد. پس مدیریت و برنامه‌ریزی یکی از مواردی است که اگر کاری می‌خواهد شروع شود، چه کاری شروع شده، چه تداوم می‌خواهد داشته باشد، چه گسترده می‌خواهد شود، باید در راس امور شما باشد. ما بخش خصوصی هستیم. بخش خصوصی در فعلا و متاسفانه تاثیر آن‌چنانی در اقتصاد ۸۵ درصدی دولتی ندارد، ولی بالاخره روزی می‌رسد که میخ آهنین در سنگ فرو می‌رود!»
