یادداشتی از محمدرضا قلعه‌نوی، عضو هیئت‌مدیره نصر تهران\ هر حوزه کسب‌وکاری چالش‌ها و دغدغه‌های مرتبط با خود را دارد، حوزه فاوا نیز از این قضیه مستثنی نبوده و چه‌بسا با توجه به شرایط موجود و عدم آمادگی و شناخت جامعه در بسیاری از حوزه‌های نوین فناوری اطلاعات و ارتباطات درصد این چالش‌ها بیشتر نیز باشد.
از جمله چالش‌های فعلی حوزه فاوا می‌توان به فقدان سرمایه انسانی، عدم شناخت حاکمیت و دولت از فناوری‌های نوظهور و خلأهای قانونی موجود در خصوص کسبوکارهای استارتاپی، حوزه آزادکاران (فریلنسرها) و کوچ‌نشینان دیجیتال (دیجیتال نومد)، تعدد تشکل‌ها و موازی‌کاری و در برخی موارد تضاد منافع موجود میان آنها و بروز محدودیت‌های متعدد و پی‌درپی برای کسبوکارهای فاوا اشاره کرد.
در شرایطی که از این صنعت به‌عنوان توانمندساز و سردمدار تحول سایر صنایع یاد می‌شود، ما کماکان در بسیاری از موارد در این حوزه درگیر رفع موانع روزمره و بدیهیات هستیم.
به‌عنوان نمونه در حال حاضر چه میزان آگاهی در خصوص موضوع آزادکاران (فریلنسرها) و دغدغه‌ها و مشکلات پیش روی آنان یا کوچ‌نشینان دیجیتال در سطح حاکمیت و نه در سطح جامعه وجود دارد.
حوزه‌ای که خواه‌ناخواه و به‌سرعت در حال رشد بوده و عواملی نظیر پاندمی کرونا نیز باعث افزایش نرخ رشد آن شده و عملاً نادیده گرفته می‌شود، در حالی که در دنیا این ادبیات جا افتاده و سازوکارهای مرتبط با آن نیز به وجود آمده است.
در واقع ما داریم با دستان خودمان سرمایه انسانی متخصص را با توجه به مسائل اقتصادی و دغدغه‌های معیشتی، نه به یک آزادکار، بلکه ابتدا به یک کوچ‌نشین دیجیتالی و در بسیاری موارد به یک مهاجرت کاری (اکسپت) تبدیل می‌کنیم، در حالی که با یک مدیریت صحیح و مناسب می‌توانیم ضمن حفظ و جلوگیری از مهاجرت، زمینه درک و تعلق بسیاری از سرمایه‌های انسانی به کشور را که بنده از آنها به‌نوعی تحت عنوان سرمایه‌های دانشی نام می‌برم، ایجاد کنیم.
بسیاری از کسبوکارهای سنتی نیز باید بپذیرند که دوره محدود کردن افراد به ساعت کاری و حضور به‌موقع در محل کار و غیره به سر آمده و می‌بایست خود را با نسل جدید و تفکر جدید آنان تطبیق دهیم.
در حال حاضر ما باید علاوه بر مباحث آموزشی و تغییرات بنیادین در ساختار تعلیم و تربیت نیروی انسانی، نگرش و فرهنگ موجود را نیز تغییر دهیم؛ در غیر این صورت قطعاً با چالش‌های عمیق‌تری مواجه خواهیم شد.
