سمت‌و‌سوی تجارت اجتماعی

خود در فروش پوشاک مد زنانه را قبل از اینکه به پلتفرم تجارت اجتماعی فلیپ‌کارت، شاپسی بپیوندد و به رشد پلتفرم‌های تجارت اجتماعی در هند توجه کند، به تجارت آنلاین گسترش داده بود. سیدهوانی می‌گوید فروش در شاپسی در دو ماه گذشته به رشد تجارت او بیش از دوبرابر کمک کرده است.

او می‌گوید: «ما از روز اول در حال دریافت سفارش هستیم. چرخه پرداخت فقط ۱۵ روز است و هیچ هزینه حمل‌ونقلی وجود ندارد. این به نفع مشتریان است. ۵۰ درصد از کسب‌و‌کار ما از طریق کانال آنلاین است. شاپسی از نظر فروش، پرداخت و غیره بهتر از آفلاین است.»

به همین ترتیب، «شبهرا میشرا» در فوریه سال گذشته به انجمن فروش شیکو متعلق به شبکه اجتماعی فقط زنانه شیروز ملحق شده بود که در سال ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد تا چیزی بیش از یک معلم هندی شود. میشرا در شیروز یک فروشگاه آنلاین برای فروش پوشاک، ظروف، تنقلات و غیره راه‌اندازی می‌کند. برای او، اداره کسب‌و‌کار از خانه بزرگ‌ترین مزیت است.

میشرا می‌گوید: «شیروز در همه چیز به ما کمک کرده است؛ انتخاب مارک‌ها، فهرست‌نویسی، تصاویر محصول و موارد دیگر. من تاکنون حدود ۷۰۰ محصول فروخته‌ام.» در حال حاضر، او می‌تواند هر ماه حدود چهار الی پنج مشتری جدید پیدا و ۱۵ هزار تا ۲۰ هزار روپیه در ماه درآمد کسب کند.

تجارت اجتماعی برای کسانی که می‌خواستند کارآفرین شوند
تجارت اجتماعی در هند به‌تدریج در حال تکامل است تا به افراد کمک کند کارآفرین شوند و از تعاملاتی که از طریق شبکه‌های اجتماعی رخ می‌دهد، برای تحت تأثیر قرار دادن مشتریان جهت خرید استفاده کنند. طبق گزارش بین اند کمپانی ارزش بازار تجارت اجتماعی تنها طی پنج سال از ۱.۵ تا ۲ میلیارد دلار به ۲۰ میلیارد دلار خواهد رسید. این بازار احتمالاً تا سال ۲۰۳۰ به ۷۰ میلیارد دلار می‌رسد.

علاوه بر این، افراد در هند به‌طور متوسط سه ساعت در روز را به‌صورت آنلاین سپری می‌کنند که بیش از دو ساعت آن صرف پیام‌رسانی، شبکه‌های اجتماعی و تماشای ویدئو می‌شود. این امر به کسب‌وکارهای کوچک امکان می‌دهد مستقیماً از طریق قالب‌های پلتفرم اجتماعی مختلف مانند پلتفرم‌های تجارت بر بستر چت مانند واتس‌اپ، تجارت مبتنی بر ویدئو مانند بول‌بول یا سیم‌سیم، جوامع فروشندگان اجتماعی مانند میشو، گلورود، شاپ ۱۰۱، پلتفرم‌های تحت شبکه مانند فیس‌بوک یا اینستاگرام و فرمت‌های خرید گروهی مانند دیل‌شیر، مال۹۱ و غیره فروش داشته باشند.

به‌عنوان مثال، «راجات جین»، مستقر در تیروپور، پس از دو تلاش ناموفق در راه‌اندازی یک کسب‌و‌کار آنلاین، در سال ۲۰۱۸ با نام تجاری تی‌شرت خود، اسمارت تیس، به پلتفرم تجارت اجتماعی میشو پیوست. جین از حدود ۲۰ تا ۳۰ سفارش در روز، کسب‌و‌کار خود را به حدود ۵۰۰ سفارش در روز گسترش داده است. او در سال ۲۰۱۹ تولید خود را با کمک ۱۰ میلیون روپیه، از میشو آغاز کرد. جین می‌گوید: «در میشو، ما در سال ۲۰۲۱ به گردش مالی هشت کرور روپیه دست یافتیم. این شرکت بیش از دو میلیون کالا به فروش می‌رساند.»

۵۱۸ میلیون نفر در شبکه‌های اجتماعی
تجارت الکترونیکی به لطف نفوذ گوشی‌های هوشمند و اینترنت مقرون‌به‌صرفه، با حدود ۱۵۰ میلیون خریدار آنلاین در سال ۲۰۲۰، مقیاس فوق‌العاده‌ای در هند به دست آورده است. در مقایسه، تعداد کاربران شبکه‌های اجتماعی به‌مراتب بیشتر از ۵۱۸ میلیون نفر بود. از این رو، برندها و پلتفرم‌های دیجیتالی برای رشد با حداکثر کاربران، خط‌‌مشی ایجاد کرده‌اند.

پلتفرم‌های اجتماعی فروش مجدد کارآفرینان را قادر می‌سازد تا موجودی دیجیتالی محصولات مختلف را که از تأمین‌کنندگان با قیمت عمده‌فروشی همراه با پشتیبانی لجستیک و مشتری تهیه می‌شوند، داشته باشند. بسیاری از این پلتفرم‌ها بر خلاف پلتفرم‌های تجارت الکترونیکی، کارمزدی از فروشندگان دریافت نمی‌کنند.

«انکور پهوا»، از رهبران تجارت الکترونیکی می‌گوید: «این کار در اعتماد و توانایی ایجاد اعتماد خلاصه می‌شود. این بزرگ‌ترین دلیل برای ارتقای تجارت اجتماعی است. تجارت اجتماعی یک پدیده بزرگ، به‌ویژه در بازارهای کوچک بوده که در آن پلتفرم‌ها اعتماد بسیار متفاوتی نسبت به بازارهای بزرگ‌تری مانند دهلی، بمبئی و غیره ایجاد می‌کنند. برای آنها این واقعیت است که شما یا تحت تأثیر کسی هستید که می‌شناسید یا کسی در شبکه شماست و عامل اعتماد را در تجارت اجتماعی ایجاد می‌کند.»

فروشندگان یا کارآفرینان محصولات انتخابی را برای سفارش در حساب‌های رسانه‌های اجتماعی خود ‌به اشتراک می‌گذارند و برنامه‌های فروش مجدد سفارش را از طریق شرکای تدارکات خود برای تحویل به مشتریان با تأمین‌کنندگان به اشتراک می‌گذارند. دسته‌بندی محصولات محبوب، شامل زیبایی و مراقبت شخصی، پوشاک، لوازم الکترونیکی، کفش و مواد غذایی بوده است.

پلتفرم‌های تجارت اجتماعی نیز به‌عنوان کانال‌هایی برای مشاهده بهتر و مستقیم محصولات این کسب‌وکارهای کوچک به مشتریان هدف، پدیدار شده‌اند. با این حال، به گفته پهوا تکامل زمان می‌برد و خطر پذیرفته‌نشدن محصولات در آنجا بسیار بیشتر است؛ همین مسئله بخشی از هزینه به حساب می‌آید. خطر مرجوعی نیز همیشه وجود دارد؛ بنابراین فروشنده نیز موظف است محصولی را ارسال ‌کند که انتظاراتی را که از پلتفرم وجود دارد، برآورده کند.