کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. در کارنگ ما تلاش داریم کسب‌وکارهای نوآور ایرانی، استارتاپ‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان و دیگر کسب‌وکارها کوچک و بزرگی که در بخش‌های مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخش‌های اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانه‌ای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
رندی سوس و وارد کریستنسن در سال ۱۹۷۸ سامانه تابلوی اعلانات رایانه‌ای CBBS را معرفی کردند. این سامانه در ابتدا برای کمک به شبکه‌سازی مخترعان با اعضای یک باشگاه رایانه‌ای در شیکاگو و تولید محتوا برای خبرنامه باشگاه آنها طراحی شد و گسترش یافت تا به خدمت‌رسانی به ۳۰۰ تا ۶۰۰ کاربر رسید. این شبکه هنوز وجود دارد و نوشته‌هایی با تاریخ سال ۲۰۰۰ در آن وجود دارد.
گفت‌وگوی اینترنتی، پیام‌رسانی فوری و اتاق‌های گفتوگو
در ادامه کار سامانه‌های BBS نخستین خدمات‌دهنده بازپخش گفتوگو، Relay Chat ا(IRC) توسط جارکو اویکارینن در سال ۱۹۸۸ راه‌اندازی شد که به کاربران امکان گفتوگو در زمان واقعی می‌داد و زمینه پیدایش خدمات پیام‌رسانی فوری مانند mIRC و ICQ را فراهم کرد که هنوز هم وجود دارند.
در سال ۱۹۹۲ AOL ا(America Online) در اختیار کاربران قرار گرفت و تا سال ۱۹۹۵ تعداد سه میلیون کاربر AOL می‌توانستند از طریق ایمیل، انجمن‌ها و اتاق‌های گفتوگو با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. افراد مشهوری از این اتاق‌های گفتوگو استفاده کردند، از جمله مایکل جکسون برای میزبانی یکی از نخستین جلسات «هرچه می‌خواهی بپرس» با بیش از ۲۵ هزار شرکت‌کننده.
در سال ۱۹۹۹ تنسنت خدمات پیام‌رسانی فوری QQ را راه‌اندازی کرد. این خدمات در کنار شبکه اجتماعی کیوزون که در سال ۲۰۱۵ ایجاد شد، هنوز با ۵۷۴ میلیون کاربر به حیات خود ادامه می‌دهد.
نخستین شبکه‌های اجتماعی
در سال ۱۹۹۷ نخستین وب‌سایت‌های شبکه اجتماعی، «بولت» و «سیکس دگریز» راه‌اندازی شدند. دن پلسون بولت را به‌عنوان پلتفرمی برای افراد ۱۵ تا ۲۰ ساله طراحی کرد تا از آن برای ایمیل، پست صوتی، گفت‌وگوی صوتی، تابلوهای پیام و پیام‌رسانی فوری استفاده کنند. ۱۱ سال بعد بولت پایان کار خود را اعلام کرد. اندرو واینریچ بنیان‌گذار سیکس دگریز که گاهی او را پدر شبکه‌های اجتماعی می‌نامند، این بستر را ایجاد کرد تا به کاربران برای ارتباط با افرادی که هنوز نمی‌شناختند، کمک کند.
تولد وبلاگ‌نویسی اجتماعی
در سال ۱۹۹۸ «اپن دایری» به نخستین بستر آنلاین خاطرات تبدیل شد و با گردآوردن یادداشت‌نویسان به آنها اجازه می‌داد افکار خود را به اشتراک بگذارند و درباره افکار دیگران نظر دهند. نویسندگان هنوز هم از این وب‌سایت برای به اشتراک گذاشتن داستان‌های شخصی خود استفاده می‌کنند. یک سال بعد «لایو ژورنال» وارد عرصه وبلاگ‌نویسی اجتماعی شد و علاوه بر به اشتراک گذاشتن طرح‌ها و ایجاد اجتماع از طریق نظر‌دادن، امکان دوست‌شدن با افراد همفکر را فراهم و جذابیت اجتماعی وبلاگ‌نویسی را افزایش داد.
از دوست‌یابی اجتماعی تا بازی اجتماعی
در سال ۲۰۰۲ فرندستر راه‌اندازی و چنین معرفی شد: «یک جامعه آنلاین که افراد را از طریق شبکه‌های دوستان برای قرار ملاقات یا یافتن دوستان جدید به هم متصل می‌کند.» بنیان‌گذار آن، جاناتان آبرامز چندین اختراع را ثبت کرد، از جمله روش‌هایی برای اتصال کاربران بر اساس روابط آنها، مدیریت ارتباطات و ترغیب به بارگذاری محتوا در یک شبکه اجتماعی.
پیدایش محبوب‌ترین بسترهای اجتماعی امروزی
در اوایل دهه ۲۰۰۰ شاهد راه‌اندازی چندین شبکه اجتماعی برتر بودیم که هنوز هم محبوب هستند. شبکه‌های لینکدین و مای‌اسپیس در سال ۲۰۰۳، فیس‌بوک و فلیکر در سال ۲۰۰۴، ردیت در سال ۲۰۰۵، توییتر در سال ۲۰۰۶، تامبلر در سال ۲۰۰۷، سینا ویبو (نسخه چینی توییتر) در سال ۲۰۰۹، پینترست و اینستاگرام در سال ۲۰۱۰، اسنپ‌چت در سال ۲۰۱۱، تلگرام در سال ۲۰۱۳، دیسکورد در سال ۲۰۱۵ و تیک‌تاک در سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی شدند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/fsfi