بهمن عشقی، دبیرکل اتاق بازرگانی تهران باور دارد مسئولیت اجتماعی یکی از مسائل مهمی است که اتاق تهران در چهار سال گذشته سعی کرده در راستای آن گام‌های مؤثری بردارد. به گفته او این موضوع یک نقش تاریخی است که از قدیم تجار آن را بر عهده داشته‌اند، اما با روی کار آمدن دولت‌های مدرن تأثیر این صنف در این حوزه کمرنگ شده است، اما در حال حاضر اتاق‌های جهان با تعریف جدیدی که از مسئولیت اجتماعی دارند، حضور خود را در این حوزه بیشتر می‌کنند.
بهمن عشقی به «کارنگ» می‌گوید: «اتاق‌های بازرگانی به‌عنوان یکی از عناصر جامعه مدنی، محلی هستند برای گعده و نشست‌وبرخاست عده‌ای تاجر و فعال اقتصادی که در آن منافع اقتصادی خود را مطالبه می‌کنند. حاکمیت وظیفه دارد این منافع اقتصادی را با منافع ملی بسنجد و ببیند اشتراک این منافع کجاست و به آن عمل کند. بنابراین این موضوع که اتاق‌ها میزان حضور و تأثیرگذاری‌شان در فضای عمومی اجتماع، متناسب با توسعه‌یافتگی معیارهای جامعه مدنی است، یک امر غیرقابل انکار است.»
او ادامه می‌دهد: «اگر می‌خواهیم در حوزه بهبود شاخص‌های اصلی محیط کسب‌وکار جلو برویم، اتاق‌های بازرگانی بیشتر از آنکه بخواهند با دولت تعامل داشته باشند، باید این تعامل را با مجلس برقرار کنند. از آن سو نیز نمایندگان مجلس برای تصویب قوانینی که مرتبط با بازار و اقتصاد است، باید نظر اعضای اتاق را که در این حوزه‌ها متخصص و باتجربه‌اند، جویا شوند.»
به گفته بهمن عشقی، اتاق‌ها قرار نیست زیرساخت‌های اقتصادی را فراهم کنند و نمی‌توان در زمینه رشد معیارهای اقتصادی کلان از آنها مطالبه‌ای داشت؛ اتاق‌ها در این مورد فقط می‌توانند نقش یک مشاور را برای حاکمیت بر عهده بگیرند، اما در نهایت این حاکمیت است که تصمیم می‌گیرد پیشنهادهای اتاق‌ها را بشنود یا خیر. اتاق‌ها اصولاً سه وظیفه اساسی دارند که عبارت است از: یکپارچه‌سازی، افزایش توانمندی و دفاع از منافع اعضای اتاق. این سه مورد وظیفه اتاق‌های بازرگانی در تمام نقاط دنیاست. اگرچه در برخی کشورهای دنیا شاهد گام بلندتری در راستای توسعه جامعه مدنی هستیم و آن پرداختن به مسئولیت‌های اجتماعی است؛ موضوعی که آن را کلان‌تر از سه وظیفه دیگری که ذکر شد، مطرح می‌کنند.
او می‌افزاید: «هرچند به‌صورت کلی در ایران اتاق‌ها خیلی کمتر به موضوع مسئولیت اجتماعی پرداخته‌اند، اما به لحاظ تاریخی اصولاً شخصیت تاجر ایرانی با مسئولیت اجتماعی شکل گرفته است. در گذشته دست دولت‌ها در اقتصاد، تعاون و عمران ملی خیلی باز نبوده و پول زیادی نداشته‌اند که بخواهند به این امور بپردازند؛ در نتیجه بخش زیادی از عمران ملی وظیفه تجار بود. تجار در آن زمان از کمک به عروسی در محله گرفته تا هزینه برای درمان افراد و ساخت آب‌انبار و… دخالت داشتند. این افراد با توجه به توان مالی که از آن برخوردار بودند، این دست مسئولیت‌های اجتماعی را محقق می‌کردند. در گذشته دولتی در بخش اقتصاد به شکل امروزی وجود نداشت و در ادامه دولت‌ها در چهارچوب مدرنیسم آمدند و نقش جامعه تجار را در رفع معضلات اجتماعی کمرنگ کردند.»
دبیرکل اتاق تهران تأکید می‌کند: «اتاق‌های بازرگانی پیشرو در دنیا به این نتیجه رسیدند که هر جا اسم مسئولیت اجتماعی است، باید اتاق حضور داشته باشد. برای مثال وقتی در مورد انهدام ذخایر زیرزمینی آب صحبت می‌کنیم، نقش اتاق بازرگانی جدی است، زیرا این مجموعه است که به دولت در زمینه الگوی کشت و کشاورزی تذکر می‌دهد. یا در زمینه بیکاری، مواجهه با این معضل به‌عنوان یکی از عناصر اساسی مسئولیت اجتماعی کار اتاق‌هاست. اتاق است که در زمینه سیاست‌های انقباضی که ممکن است به حد افراطی اسباب توسعه بیکاری را فراهم آورد، به دولت‌ها تذکر می‌دهد. نباید تعریف خود را از مسئولیت اجتماعی به کارهای خداپسندانه‌ای مانند ساخت بیمارستان محدود کنیم، بلکه تعریف ما از مسئولیت اجتماعی باید مجموعه‌ای از اقداماتی باشد که رفتارهای جامعه و آینده آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این تعریف موضوع مسئولیت اجتماعی بسیار مبسوط می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «اتاق بازرگانی تهران طی چهار سال گذشته تلاش داشته بر این موضوع متمرکز شود و با نگاهی ملی به مسائل بپردازد. این مجموعه در این راستا گام‌های بلندی برای تبدیل‌شدن به اتاقی که در عرصه مسئولیت اجتماعی حتی در مقیاس جهانی پیشتاز است، برداشته است. از آنجا که من باور دارم حرکت بشر به سمت بهبودی و بهروزی است، حتماً اتاق آینده در این زمینه اتاق بهتری خواهد بود و با ترکیبی از تجربه، علم و توانایی بهتر در اداره مجموعه اتاق تهران موفق عمل خواهد کرد.»
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/c9kl
