زمان مطالعه: 2 دقیقه
صنف و تشکل و تشکل‌یابی بخشی جدایی‌ناپذیر از هر اکوسیستم کسب‌وکاری است؛ بخشی که در ایران با آفت‌های زیاد و نقصان‌های جدی‌ای روبه‌روست. اما در همین فضای نصفه‌و‌نیمه، هستند کسانی که کار مؤثر خودشان را به پیش می‌برند. آنها که از سرشاخ‌شدن با دولت و دستگاه عریض و طویل و کارمندان عبوس آن هراسی ندارند…
یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های صنفی سال ۱۴۰۰ در اکوسیستم نوآوری ایران مصطفی نقی‌پورفر بود؛ کسی که با صراحت کلام و استدلال‌های پروپیمان پای ثابت جلسات نقد تصمیم‌ها و سیاست‌گذاری‌های دولتی بود و تلاش و همت مثال‌زدنی خود را صرف مطرح‌کردن خسارت‌های جبران‌نشدنی طرح‌هایی کرد که اعتقاد داشت آنها که به‌دنبال تصویب آن هستند، بر سر شاخ نشسته‌اند و بن می‌بُرند! او هم در مقام دبیر انجمن فین‌تک و هم به‌عنوان یک فعال کسب‌وکاری برای هشدار دادن در برابر این خطاها یک لحظه هم آرام و قرار نداشت.
نقی‌پورفر، همان آقای مهندس دوست‌داشتنی این اکوسیستم برای کارنگ چهره سال صنفی است؛ مردی که از هیچ تلاشی برای جلوگیری از تصویب طرح صیانت که نام خیانت بر آن گذاشته، فروگذار نکرده است. هرچند اینماد اجباری به تعبیری حالا یک گام از او جلو افتاده، اما اعتقاد دارد که هنوز می‌توان برای متوقف‌کردن این ابرمجوز کاری کرد. هرچند مهندس خسته است و خیلی زیاد ناامید، اما باید گفت یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های سال اکوسیستم نوآوری ایران کسی نیست جز مردی که گاه فریادهایش وجه شاعرانه شخصیتش را مخفی می‌کند!
کنشگری صنفی در زمانه‌ای که انجمن‌ها و نهادها و تشکل‌های خصوصی و نیمه‌دولتی از هر گوشه سر برآورده‌اند، کار سختی است. مصطفی نقی‌پورفر در سال ۱۴۰۰ یکی از موفق‌ترین‌های این عرصه بود؛ چهره سال صنف به انتخاب کارنگ!
مصطفی نقی‌پورفر:
سال ۱۴۰۰ را باید سال طاعون برای حوزه نوآوری، استارتاپ‌ها و فین‌تک بنامم! طرح صیانت و اینماد اجباری دو چالشی است که همه را درگیر خود کرده و نتیجه آن دامن‌زدن به مهاجرت نخبه‌ها، کارآفرین‌ها واستارتاپ‌ها بوده است. کسانی هم که مانده‌اند، مختصر امید و آرزویی را که برای بهبود شرایط داشتند، در حال از دست رفتن می‌بینند.
امیدوارم سال جدید برای اقتصاد، نوآوری و کارآفرینی سالی روشن باشد و تاریکی‌ها رو به افول رفته و شاهد نوروز کارآفرینی و نوآوری در آینده نزدیک برای کشور عزیزمان باشیم.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/srld
