این روزها که همه درباره رگولاتوری حوزه‌های مختلف رمزارزها صحبت می‌کنند، مسائلی چون تبادل و کسب‌وکارهای بزرگ و کوچک آن که موفق شده‌اند چند میلیون کاربر ایرانی را از رفتن به صرافی‌های خارجی بازدارند، بیش از همیشه زیر ضرب بوده‌اند. از تهدید و ارعاب گرفته تا ایجاد یک فضای مبهم و بلاتکلیف که برای هر مدیر کسب‌وکاری می‌تواند بازدارنده و کُندکننده باشد، مدام از در و دیوار آن می‌بارد.
اما نکته عجیب این است که درست در همین روزها، موضوعی به نام ماینینگ خانگی بدون هیچ گرفتاری و مانعی، آن هم در سطحی گسترده در کشور در حال انجام است. کافی است سری به سایت‌های آگهی آنلاین بزنید و ببینید چگونه انواع و اقسام دستگاه ماینر میان کاربران آنها دست‌به‌دست می‌شود. بازار مکاره‌ای شکل گرفته که با استفاده از توزیع گسترده ماینرها در شهرهای کوچک و بزرگ و به‌ویژه روستاها و استفاده از برق روستایی یا حتی در مواردی برق رایگان و غیرقانونی در حال استخراج رمزارزهاست.
بازاری که این روزها که توجه‌ها بیشتر به سمت تبادل و صرافی‌ها و کسب‌وکارهای نام و نشان‌دار است، بدون دردسر کارش را به پیش می‌برد و سود و درآمد آن به جیب کسانی می‌رود که نه‌تنها کسب‌وکار رسمی ندارند، بلکه حتی به صنعت ماینینگ نیز که شرکت‌های بزرگ با آدرس و پرچم مشخص وارد آن شده‌اند، آسیب وارد می‌کند؛ آسیبی که برای آنها که از منابع عمومی، آن هم چراغ‌خاموش و بدون پرداخت یک ریال مالیات ارتزاق می‌کنند، گویا محلی از اعراب ندارد. وقت آن رسیده که به دور از هیاهوی شبکه‌های اجتماعی و آنها که تنها با گردوخاک کردن در بحث‌های رگولاتوری تبادل سعی در انحراف اذهان سیاست‌گذاران این حوزه دارند، مشخص و صریح درباره ماینینگ غیرقانونی با برق خانگی و روستایی صحبت کرد!
