می‌گوینــــــد فــــــاصله بیـــــــــــــن سرمایه‌گذاری درست در یک حوزه و تصمیم دولت‌ها برای سرآمد شدن در یک صنعت تا رسیدن به موفقیت در آن حوزه (اگر فناوری و نوآوری محور کار باشد) معمولاً کمتر از ۲۰ سال است. البته این به شرطی است که روی صحبت ما با دولت یا کشورهایی باشد که تصمیم قاطع و غیرنمایشی برای سرآمد شدن در یک صنعت گرفته باشند؛ وگرنه در باب خیال‌پردازی و شعار فواصل معمولاً به چندصد سال نوری هم ممکن است برسد.
اما اگر پیش‌شرط‌های اصلی که اصلی‌ترین آن زدود‌ن فساد و گماردن افراد حرفه‌ای در رأس امور است، مهیا باشد، تجربه دیگر کشورها نشان می‌دهد با ۲۰ سال صبر، سرمایه‌گذاری و ممارست می‌توان در حوزه‌های مختلف به موقعیت‌های درست رسید. برای نمونه ژاپنی‌ها در سال ۱۹۵۳ اولین تلاش‌ها برای مونتاژ ماشین را شروع کردند و ۱۴ سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۷ به دومین خودروساز دنیا تبدیل شدند. یا کره‌ای‌ها در سال ۱۹۸۳ تولید چیپ‌های حافظه را کلید زدند و ۱۵ سال بعد بزرگ‌ترین تولیدکننده این سخت‌افزار، آن هم با سهم بازار جهانی ۴۰درصدی شدند! یا چینی‌ها در سال ۲۰۰۴ اعلام کردند که قطارهای پرسرعت تولید خواهند کرد و ۱۳ سال بعد قطار گلوله را در ریل قرار دادند!
حالا فکر کنید ما که کشوری جامانده در بسیاری از حوزه‌ها هستیم، یک هدف‌گذاری کنیم برای اقتصاد غیرمتمرکز یا همان دیفای تا در ۲۰ سال آینده یکی از سرآمدان این حوزه باشیم. واقعیت امر، کمی شبیه خیال‌بافی است، اما خیالش که خرجی ندارد! کافی است فساد و ناکارآمدی مدیریتی نباشد و سرمایه‌گذاری درست انجام شود تا ۲۰ سال دیگر یکی از سرآمدان این اقتصاد باشیم. چشم به هم بزنید ۲۰ سال رسیده است! برخی آرزوهای اقتصادی همین‌قدر نزدیک و در دسترس‌اند؛ اگر آن پیش‌شرط‌ها مانع و دیوار نشوند!
