کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. در کارنگ ما تلاش داریم کسب‌وکارهای نوآور ایرانی، استارتاپ‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان و دیگر کسب‌وکارها کوچک و بزرگی که در بخش‌های مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخش‌های اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانه‌ای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
تحویل غذای بین‌شهری، گران اما نوستالژیک
آنچه باید درباره ارتباط جدید بین رستوران‌ها و مشتریان بدانید
در چند سال گذشته، استارتاپ‌هایی چون دوردش، سیم‌لس، اوبر-ایت، گراب‌هاب و… برنامه‌های مشابهی را برای ارسال آنلاین غذا ارائه داده‌اند.
طبق گزارش Future Market Insights، این خدمات تحویل غذا بر اساس تقاضا چندین‌برابر افزایش یافته، به‌طوری که انتظار می‌رود اندازه بازار تحویل غذا در ایالات متحده تا پایان سال ۲۰۲۲ به ۳۸.۲ میلیارد دلار برسد. این گزارش نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۲۳، بازار احتمالاً به ۹۷ میلیارد دلار با CAGR حدود ۹.۸ بین سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۳۲ دست خواهد یافت.
با مشاهده این ارقام فزاینده، بسیاری از مشاغل شروع به سرمایه‌گذاری در بازار کرده‌اند. برای درخشش بیشتر در میان کاربران، شرکت‌ها ویژگی‌های منحصربه‌فرد دیگری را برای مصرف‌کنندگان خود امتحان می‌کنند که یکی از آنها خدمات تحویل غذای بین‌شهری است.
چند سال پیش تصور می‌شد تحویل غذای بین‌شهری ممکن است برای برخی مفهوم جدیدی باشد، اما بسیاری از کسب‌وکارهای تحویل غذا از قبل کاوش در این بازار را آغاز کرده‌اند؛ کسب‌وکارهایی مانند Zomato و JustMyRoots در هند، یا Goldbelly در ایالات متحده.
تحویل غذای بین‌شهری چیست؟
فرض کنید هوس یک ساندویچ روبن خاص از رستوران کالج مورد علاقه خود را دارید. با ارسال غذای بین‌شهری، مشتری در شهر دیگری می‌تواند ساندویچ را به‌صورت آنلاین سفارش داده و به او تحویل دهند. در طیف خدمات تحویل غذای بین‌شهری، دو طرف وجود دارد؛ فروشنده غذا (به‌طور کلی یک رستوران برجسته که با استفاده از اپلیکیشن یا وب‌سایت تحویل غذای بین‌شهری، غذاها را ارائه می‌دهد) و مصرف‌کننده.
صرف‌نظر از موقعیت مکانی، مشتریان می‌توانند غذا را از این فروشندگان مواد غذایی سفارش دهند. بدیهی است که مشتریان باید حق بیمه‌ای بالاتر از هزینه واقعی غذا بپردازند، اما مشتریان اغلب مایل‌اند حق بیمه بیشتر را برای یک غذای خاص بپردازند.
رستوران‌ها یا فروشگاه‌های مواد غذایی به‌طور کلی درصدی از سفارش را به سرویس تحویل می‌پردازند، اما نکته مثبت این است که می‌توانند پایگاه مشتریان خود را گسترش دهند. حتی با وجود مزایا، خدمات ارسال غذای بین‌شهری با چالش‌های متعددی مواجه است. به‌عنوان مثال، به‌دلیل بالا بودن قیمت‌ها، فقط برخی مشتریان می‌توانند خدمات ارسال غذای بین‌شهری را بپردازند.
فاکتورهای تحویل بین‌شهری غذا
در ادامه چند فاکتور دیگر که باید هنگام تحلیل بازار در نظر گرفته شود، آمده است.
بسته‌بندی و نگهداری مواد غذایی: تحویل غذا حداقل یک روز زمان می‌برد. بسته‌بندی و نگهداری مواد غذایی باید درجه یک باشد و بتواند غذا را تازه نگه دارد.
لجستیک و حملونقل: به‌طور کلی، تحویل غذای درخواستی در داخل شهرها توسط اتومبیل یا دوچرخه انجام می‌شود. از سوی دیگر، تحویل غذای بین‌شهری باید شامل سفرهای هوایی و جاده‌ای طولانی باشد. این امر هم هزینه‌های لجستیک و هم هزینه‌های حملونقل را افزایش می‌دهد.
ردیابی آنی غذا: با سایر برنامه‌های تحویل غذا، مشتریان به ردیابی به‌روز عادت کرده‌اند، اما این امر در تحویل بین‌شهری دشوار می‌شود.
مشکل تعویض غذا: با سایر خدمات تحویل غذا، مشتریان می‌توانند در صورت بروز مشکل در سفارش، غذا را جایگزین کنند، اما با یک برنامه تحویل غذای بین‌شهری، این کار عملاً ممکن نیست یا به منابع بسیار بیشتری احتیاج دارد.
توسعه برنامه تحویل غذای بین‌شهری: مشتریان همچنین به برنامه‌های موبایلی با ویژگی‌های مختلف عادت کرده‌اند. حال آیا توسعه اپلیکیشن تحویل غذای بین‌شهری می‌تواند با دیگر برنامه‌ها رقابت کند؟
آینده تحویل غذای بین‌شهری به‌دلیل جنبه مثبت، باید کمی مورد توجه قرار گیرد. اگرچه یک سرویس لوکس است، اما مشتریان باید مایل به دریافت نوستالژی غذایی که با آن بزرگ شده‌اند یا غذای مورد علاقه خود باشند تا بتوانند قیمت بالاتری را بپردازند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/lpgk