اکتیک: پلتفرم فروش تجربه/گفت‌وگو با مجتبی سجودی، مدیرعامل اکتیک

وقتی صحبت از تفریح و اوقات فراغت می‌شود، فراغ بالی برای انتخاب نوع تفریح و مکان آن نداریم. با این حال همین خلأها و مشکلات موجب شده که نوآوری به کمک حل آن بیاید و کسب‌‌وکارهایی بتوانند با ارائه خدماتی متنوع، گزینه‌های تفریح و اوقات فراغت را بیشتر کنند. «اکتیک» یکی از این کسب‌وکارهاست. پلتفرم نوپایی که هم کارآفرینی می‌کند و هم به فکر کیفیت زندگی شهروندان است. مجتبی سجودی مدیرعامل اکتیک در گفت‌وگویی که می‌خوانید از مسیر فعالیت خود می‌گوید که چگونه به اکتیک ختم شده است و همچنین زوایای مختلف فعالیت این پلتفرم را به ما نشان می‌دهد.

قبل از اکتیک چه فعالیت‌هایی داشتید؟
پس از فارغ‌التحصیلی فناوری اطلاعات در سال ۸۸، وارد بازار کار شدم و در شرکت‌های مختلفی مثل تبدیل‌پرداز و علی‌بابا فعالیت ‌کردم. اواخر سال ۹۵ بود که از علی‌بابا جدا شدم و استارتاپ خودم به اسم آلترابو را راه‌اندازی کردم که آن‌ هم در حوزه B2B و در حوزه گردشگری بود. مجید حسینی‌نژاد بنیان‌گذار علی‌بابا پیشنهاد داد که این کار را در دل علی‌بابا جلو ببریم و سرمایه‌گذار اصلی کار هم علی‌بابا شد اما در نهایت پس از مدتی به‌دلیل اختلاف نظرهایی که داشتیم، من از مجموعه جدا شدم و الان هم آلترابو را افراد دیگری اداره می‌کنند.
پس از جدایی از آلترابو هم به کمک دوستان کار دیگری را شروع کردیم، اما خیلی سریع تغییر مسیر دادیم و به ایده اکتیک رسیدیم که کار آن فروش تجربه است.

اکتیک را با چه هدفی شروع کردید؟
دغدغه من این بود که کاری را شروع کنم که برای دیگری هم کار ایجاد کند. ما در ایران فکر می‌کنیم اقتصاد یعنی تولید کالا و تولید را هم به تولید کالا محدود کرده‌ایم.
یکی از بخش‌هایی هم که بسیار جذاب است فرایند تولید است. ما در ایران تنوع بسیار زیادی داریم و حتی امروز کالاهایی را داریم که دیگر مشتری ندارند و این فرایند تولید است که جذاب است. شاید کسی کالای منجوق‌دوزی یا پته‌دوزی را نخرد اما دوست داشته باشد فرايند درست کردن آن را تجربه کند. اسفندماه ۹۹ روی ایده توافق کرده و بیزینس‌مدل آن را طراحی کردیم و اطلاعات لازم از بازار مثل بررسی نمونه‌های مشابه داخلی و خارجی را هم به‌دست آوردیم.

اکتیک دقیقا چه کار می‌کند؟
ما تجربه می‌فروشیم و این کار را با میزبان‌های خود انجام می‌دهیم. یعنی کسانی که می‌توانند یک سرویس ارائه بدهند یا دیگران را در کار خود شریک کنند، آن سرویس را در سیستم ما تعریف می‌کنند و کسانی که به آن سرویس علاقه‌ دارند هم می‌توانند آن سرویس را بخرند و در آن تجربه شرکت کنند. مثلا کسی کارگاه سفال‌گری دارد و می‌خواهد با در اختیار گذاشتن تجربه سفال‌گری دیگران را با کار خود آشنا کند، سرویس خود را در سیستم ما ثبت می‌کند که مثلا پنجشنبه‌ و جمعه‌ها می‌تواند میزبان پنج نفر باشد.

آموزش هم می‌دهد یا صرفا تجربه کوتاه‌مدت است؟
موضوع آموزش نیست بلکه تجربه است. یعنی کسی که این تجربه‌ها را درخواست می‌دهد لزوما نمی‌خواهد آموزش ببیند و در کار مهارت کسب کند و فقط می‌خواهد تجربه سفال‌گری داشته باشد. حالا اگر با کسب این تجربه متوجه شد که به سفال‌گری علاقه دارد، در کارگاه‌های تخصصی ثبت‌نام می‌کند و ادامه می‌دهد. مثلا کسی همیشه دوست داشته گیتار بزند اما نتوانسته آموزش ببیند. این شخص در یکی از دورهای تجربه گیتار زدن شرکت می‌کند و متوجه می‌شود که آیا اصلا علاقه دارد یا نه.

در ایران مشابه کار شما را داریم؟
در حال حاضر فکر نمی‌کنم اما «پیاده» نمونه‌ای است که شکست خورد و جاباما هم در برهه کوتاهی این کار را کرد و الان جمع کرد. ما این نمونه‌‌ها را بررسی‌ و کار خود را غلط‌گیری کردیم.

تأمین سرمایه شما از کجا صورت گرفت؟
تا امروز شخصی بوده است اما برنامه جذب سرمایه‌ داریم. با چند وی‌سی صحبت‌هایی کرده‌ایم که به‌زودی اتفاقات جدیدی می‌افتد. طرح ما جذاب است و فکر می‌کنیم استقبال خوبی از آن بشود. بازاری که در حوزه سرگرمی وجود دارد بسیار بزرگ است. طبق داده‌های مرکز آمار در سال ۹۹ حجم بازار سرگرمی ۳۰ هزار میلیارد تومان بوده است و تازه سفر و رستوران‌گردی هم در آن لحاظ نشده بود. برآورد ما این است که به نصف آن دسترسی داریم. بنابراین گزینه خوبی برای سرمایه‌‌گذاری هستیم.

مدل درآمدی شما چگونه است؟
ما برای هر تجربه‌ای که برگزار می‌شود، از میزبان حق کمیسیون می‌گیریم و این کمیسیون‌ها ثابت است. مدتی ما می‌رویم سراغ میزبان‌ها و بر اساس تم‌هایی که داریم آن‌ها را انتخاب می‌کنیم. مثلا در تم هنر، ما سراغ عکاس‌ها، هنرمندان صنایع دستی و… می‌رویم و به آن‌ها پیشنهاد می‌دهیم که میزبان ما شوند و از جایی به بعد که شناخته‌تر شدیم، طبیعتا کسانی که می‌توانند میزبان باشند به ما درخواست می‌دهند.

برنامه آینده شما چیست؟
ما می‌خواهیم در بعضی حوزه‌ها که دسترسی به فضای فیزیکی آن محدود است، فضای آنلاین ایجاد کنیم که به‌صورت غیرحضوری میزبان علاقه‌مندان باشند. همچنین برنامه داریم که پس از باز شدن مرزها و صدور ویزای توریستی، به زبان انگلیسی هم تولید محتوا کنیم و میزبان گردشگران خارجی باشیم.
در این صورت مدل بیزینسی ما B2C است که با راه‌اندازی سایت actic.live با گردشگران خارجی ارتباط برقرار می‌‌کنیم و پرداخت دلاری خواهد بود. در این مدل ما به‌صورت آنلاین میزبان گردشگران خارجی هستیم و تجربه‌های مختلف را به‌صورت غیرحضوری در اختیار آن‌ها قرار می‌دهیم.
یک مدل دیگر هم در نظر داریم که B2B2C است. یعنی ما با شرکت‌های گردشگری که به گردشگران خدمات ارائه می‌دهند همکاری می‌کنیم و میزبان این گردشگران می‌شویم. در این مدل مستقیما با گردشگران در ارتباط نیستیم و با شرکت‌های گردشگری مختلف همکاری خواهیم داشت.