ویل، فردی که نام واقعی‌اش مخفی، اما برای اینسایدر شناخته‌شده است، گفت: «پس از فرستادن رزومه برای بیش از ۳۰۰ جایگاه شغلی در شش ماه گذشته و بدون حتی یک دعوت به مصاحبه، دیگر زحمت خواندن شرح شغل یا درخواست کمک از شرکت‌های کاریابی را به خود نمی‌دهد.»
او روزی ۶ تا ۱۰ ساعت را در لینکدین صرف پر کردن فرم‌های درخواست کار می‌کند، اما می‌گوید که او و همتایانش با مدارک مشابه – مدرک کارشناسی ارشد و MBA از مدارس عالی – شانسی برای مصاحبه ندارند.
ویل که قصد دارد به عنوان مشاور کار کند، گفت: «من همه مطالب در مورد اینکه چگونه شرکت‌ها نمی‌توانند به‌سرعت افراد را جذب کنند و چگونه این همه فرصت شغلی وجود دارد، می‌بینم، اما تجربه شخصی خودم را نیز می‌بینم. کاندیداهای واجد شرایط زیادی را مشاهده می‌کنم که نمی‌توانند فرصت مصاحبه بگیرند یا شغلی پیدا نمی‌کنند و با خودم می‌گویم چیزی در سیستم اشکال دارد.»
موقعیت شغلی کاذب یا واقعی؟
این امر در بازار بسیار پررقابت کاری فعلی تبدیل به یک معما شده است. در حالی که بسیاری از کارفرمایان نمی‌توانند به تعداد کافی نیروی کار پیدا کنند، برخی از نامزدهای واجد شرایط برای مشاغل موجود درخواست می‌دهند، ولی جوابی دریافت نمی‌کنند.
گاهی اوقات متقاضیان توسط کارفرمایان نادیده گرفته می‌شوند، اما این مسئله جدیدی نیست. اخیراً سؤالاتی در مورد اینکه آیا آگهی‌های شغلی یک شرکت واقعاً منعکس‌کننده موقعیت‌های موجود هستند یا شامل «موقعیت‌های شغلی کاذب» نیز می‌شوند، مطرح شده است. منظور از موقعیت‌های کاذب فهرستی از مشاغلی است که کارفرمایان دیگر به طور فعال برای آنها استخدام نمی‌کنند.
برخی از کارفرمایان می‌گویند که موقعیت‌های کاذب در حال افزایش است، زیرا سطح عدم اطمینان در دو سال و نیم گذشته رو به افزایش بوده است. آنها به دلیل کمبود مداوم نیروی کار و گردش مالی زیاد، دیگر نمی‌توانند رفتار و جریان کاندیداها یا متقاضیان را به طور دقیق پیش‌بینی کنند. این امر، همراه با کندی اقتصاد، فضای نامطمئنی را ایجاد کرده است.
نگرانی از آینده
پت پتیتی، مدیرعامل کاتالان، پلتفرم آنلاینی که مشاوران مستقل را برای پروژه‌های شرکت‌های بزرگ به هم متصل می‌کند، گفت: «شرکت‌هایی که من با آنها صحبت می‌کنم، با نحوه فکر کردن خود در مورد چگونگی انجام کار استراتژیک مشکل دارند، زیرا روش‌های پیشبرد کسب‌و‌کارشان به‌سرعت در حال تغییر است. آنها نمی‌دانند به چه کسی یا چه چیزی نیاز دارند، بنابراین در مورد استخدام نیز مردد هستند.»
علاوه بر این، آنها به دلیل ترس از رکود اقتصادی در آینده، نسبت به تعهد دچار تردیدند. به همین دلیل است که برخی از مدیران فکر می‌کنند، رئیسم به من گفته است که یک نفر را استخدام کنم، اما آیا باید سه ماه دیگر او را اخراج کنم؟
مراقب تأثیر منفی باشید
ویلیام استون هاوس، مدیر استخدام کرافورد توماس، شرکت نیرویابی مستقر در اورلاندو که جویندگان کار را با شرکت‌های فورچون ۱۰۰۰ مطابقت می‌دهد، گفت به اغلب کارفرمایان در مورد خطرات آگهی کردن موقعیت‌های شغلی کاذب هشدار می‌دهد.
او گفت: «بسیاری از کسب‌وکارها تأثیری را که فرایند منفی استخدام می‌تواند بر متقاضیان و کاندیداهای آینده داشته باشد، درک نمی‌کنند. اگر لیست‌های شما گورستان جایگاه‌های شغلی قدیمی است و کاندیداها در حال آپلود رزومه‌های خود در یک سیاهچاله هستند، باید بدانید که در حال ایجاد شرایط خوبی نیستید. مردم می‌خواهند با آنها با عزت و احترام رفتار شود.»
در جست‌و‌جوی نیرویی بهتر
استخدام‌کنندگان می‌گویند دلایل زیادی وجود دارد که چرا شرکت‌ها ممکن است موقعیت‌های شغلی موجود با فوریت کمتر را لیست کنند. گاهی اوقات آنها می‌خواهند این تصور را ایجاد کنند که شرکت در حال رشد است، اما در یک اقتصاد تورمی، رشد گران است، بنابراین آنها شانس خود را امتحان می‌کنند.
آنها گاهی اوقات این جایگاه‌های شغلی را به دلیل رؤیابافی‌های خود در مورد درخواست یک کاندیدای عالی از لیست حذف نمی‌کنند. مواقع دیگر ممکن است برای آرام‌کردن کارمندان خسته خود یک جایگاه شغلی وارد لیست کنند تا نشان دهند که حداقل در تلاش هستند تا کمک بیشتری استخدام کنند.
برخی از مشاغل نیز متقاضیان فراوانی دارند، مانند توسعه‌دهندگان اپلیکیشن و مهندسان نرم‌افزار. کارفرمایان ممکن است این فرصت‌های شغلی را به امید اینکه متقاضی بهتری وجود داشته باشد، از لیست خود حذف نکنند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/n1u1
[…] اخبار را تماشا می‌کنند، داستان‌هایی در مورد اخراج و رکود احتمالی می‌بینند و فکر می‌کنند مردم باید […]