خوردوخوراک در انتظار تحول

در جهان مدرن، تعدادی از صنایع هستند که همچون بزرگ‌ترین چرخ‌دنده‌های یک دستگاه عظیم کار می‌کنند. توقف هرکدام از این‌‌ها، حتی برای مدتی کوتاه، مي‌تواند عواقب فاجعه‌باری برای بشریت به بار آورد.یکی از مهم‌ترین این صنایع که تغییرات اولیه به وجود آمده در آن در گذشته دور، مستقیما مسئول شکل‌گیری تمدن بشری است، صنعت تغذیه است.

انقلاب کشاورزی اولین محرک شکل‌گیری شهرها بود.اما بسیاری از غذاهایی که امروزه به دست ما می‌رسد، لزوما از انسانی‌ترین، امن‌ترین و سالم‌ترین روش‌ها تهیه نمی‌شوند و در برخی موارد حتی می‌توانند تهدیدی بنیادی برای سیاره ما و ادامه حیات بشریت به شکل فعلی آن باشند. صنعت تغذیه یکی از پرمشکل‌ترین صنایع دنیاست.

این مشکلات از اولیه‌ترین چیزها، مانند شفافیت نوع غذای مصرفی تا مشکلاتی زیست‌محیطی طبقه‌بندی می‌شوند. یکی از اصلی‌ترین مشکلاتی که صنعت تغذیه با آن سر‌و‌کله مي‌زند، مشکل عدم ردیابی مؤثر و به تبع آن، احتمال تقلب است. برای مثال، روغن زیتون یکی از کالاهایی است که اگر مبدأ آن کشور ایتالیا باشد، می‌توان آن را با قیمت بالاتری عرضه کرد

آمارها نشان می‌دهند روغن زیتونی که در سراسر جهان به عنوان کالای ایتالیایی فروخته می‌‌شود، ۱۰ برابر کل تولید سالانه این کشور است.یکی دیگر از برآوردهایی که به مراتب ترسناک‌تر است، نشان می‌دهد بیش از ۲۵ درصد ماهی‌های بسته‌بندی شده، در دسته‌های اشتباه هستند و مشتریان بدون آنکه بدانند، چیزی غیر از آنچه خواسته‌اند مصرف می‌کنند. زنجیره‌های مصرفی منزوی و جداگانه و عدم ردگیری مؤثر کالاهای خوراکی، اصلی‌ترین زمینه‌‌‌های این معضل هستند.

بزرگ‌ترین مشکل این صنعت می‌تواند آسیبی باشد که به محیط زیست می‌رساند و تنها در دهه اخیر و با ورود آن به ابعاد عظیم‌تر، نسل فعلی توانسته به عمق مشکل پی ببرد.

خیلی واضح است که میزان گیاهی که یک حیوان باید مصرف کند تا به مرحله بازدهی گوشتی برای انسان‌ها برسد، چندصد برابر وزن این حیوان است. در حالی که استفاده مستمر از بافت‌های گیاهی یکسان منجر به فرسودگی خاک می‌شود. به غیر از آسیب مستقیم به خاک، صنعت گوشت یکی از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان گازهای گلخانه‌ای است.

یکی دیگر از مشکلاتی که در صنعت تغذیه وجود دارد، قیمت‌ها و توانایی خرید غذاست. برای مثال، ۴۰ سال پیش، خانوارهای فرانسوی به‌راحتی می‌توانستند ۲۵ درصد درآمد خود را صرف خوراک کنند.رقمی که امروزه به ۸ درصد تقلیل یافته است.

خصوصی‌سازی گسترده در کشورهای توسعه‌یافته و سرمایه‌گذاری در زنجیره‌های مصرف غذا همچنین منجر به یک فاجعه انسانی شده است: از بین ۸۰۰ میلیون فردی که در دنیا با گرسنگی مداوم دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، ۷۰۰ میلیون نفر از آن‌‌ها کشاورزان هستند. کسانی که بنیان‌های کلیت صنعت را فراهم می‌کنند ولی خود سهمی از آن ندارند.