کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. رسانهای که نسخه چاپی آن هر هفته شنبهها منتشر میشود و وبسایت و شبکههای اجتماعیاش هر ساعت، اخبار و تحولات این بخش از اقتصاد را پوشش میدهند. در کارنگ ما تلاش داریم کسبوکارهای نوآور ایرانی، استارتاپها، شرکتهای دانشبنیان و دیگر کسبوکارها کوچک و بزرگی که در بخشهای مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخشهای اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانهای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
۱
یک سال دیگر گذشت و ما همهمان یک بار دیگر سال نو را به هم تبریک گفتیم و برای هم آرزوی سالی پر از موفقیت و پیروزی و خوشحالی کردیم.
واقعاً چرا از رو نمیرویم؟
۲
شاید باورتان نشود، اما در این نوروز هم حتی بعضیهایمان به بعضیهایمان گفتیم: «صد سال به از این سالها» و طرف مقابلمان بدون اینکه پُقّی بزند زیر خنده یا هِقّی بزند زیر گریه، خیلی خونسرد جواب داد: «همچنین بر شما».
البته شاید هم این عزیزان حق داشته باشند.
به قول آن ضربالمثل نهچندان قدیمی: «چیزی که تو را نکشد، قویترت میکند.» ما را نه آلودگی هوا کشت، نه خودروهای فوق استاندارد خودروسازان، نه دلار پنجاه و خردهای تومانی و نه حتی از اینها بدترهایش؛ پس با این حساب چرا نباید برای هم آرزوی صد تا سال نو آنشکلی و عید دیگر کنیم؟
۳
اصلاً بهتر نیست به جای گیر دادن به تبریکات ملت و حرفهای تکراری در این سال جدید، کارهای بهتری انجام دهیم؟ مثلاً پنجرهها را باز کنیم و به زندگی سلامی دوباره کنیم و کدورتها را دور بریزیم و همینطوری خشکخشک بخندیم و همانطور که نصفمان از پنجره بیرون زده و هر لحظه امکان پرواز در فضای پنجره تا کف حیاط را داریم، داد بزنیم: «سلام زندگی!»
نه؟ واقعاً بهتر نیست؟ ای بابا…
۴
پس حالا که دوست ندارید از پنجره جیغ بزنید که چقدر دارد بهتان خوش میگذرد، لااقل زیر لحاف که این کار را میتوانید بکنید. به نظرم بلند شوید و تا هنوز وقت هست و هوا آنقدر گرم نشده که خالیخالی بخوابید، بخزید زیر لحاف و داد بزنید:…. صبر کنید.
درست است که آنجا زیر لحاف خودتان است، حریم خصوصی شماست و به کسی ربطی ندارد که آن زیر از چه چیزی ذوق میکنید، اما شما هم لطفاً رعایت کنید و فریاد «من چقدر خوشبختم» را طوری نزنید که بقیه بشنوند. به هر حال ممکن است مردمان بدبخت و فلاکتزدهای در سرزمینهای غربی باشند که حسرت همین زندگی ساده شما را داشته باشند.
۵
بله چه فکر کردهاید؟ خیال کردید همیشه و همهجا و همهکس همینقدر دارد بهشان خوش میگذرد که به شما؟ نخیر؛ اصلاً هم اینطور نیست. انگار شما روزنامه نمیخوانید یا اگر هم میخوانید لااقل روزنامه دولت را نمیخوانید که درددل کسانی را بشنوید که با حسرت میگویند: «اگر میدانستم آلمان اینطور است، هیچوقت مهاجرت نمیکردم.»
بله، اوضاع مردم در غرب اینقدر خراب است که حتی پول بلیت برگشتن به این مرز پرگهر را هم ندارند. حتی ممکن است آنها را به اسارت گرفته باشند. هرچه هست، این عزیزان فریبخورده در غربتمانده باید در دوری و حسرت زندگی زیبای ما بسوزند و بسازند.
۶
ای وای ببخشید اینقدر سرم به درددل کردن گرم شد که یادم رفت سال نو را به شما تبریک بگویم: سال نو مبارک باشد. صد سال به از این سالها. آرزوی سالی توأم با موفقیت و پیروزی برای شما و خانواده محترم دارم!
۷
ای کسانی که میشوید ارشاد
ای اهالی شهر عشقآباد
مردم خرّم و خجسته و شاد
سال نو بر شما مبارک باد