دهه پیش رو دهه اوج‌گیری تولید صنعتی رباتیک است. شرکتی مثل فلکس (Flex) همین حالا در سال به 100 شرکت در 35 کشور، با ابعادی 24 میلیارد دلاری ماشین‌آلات رباتیک خط تولید می‌فروشد. خطوطی که روزانه میلیون‌ها محصول در کارخانه‌هایی مشهور تولید می‌کنند.
تصور این شرکت سنگاپوری، توسعه روزافزون این شیوه از تولید است که طی آن در بسیاری از بخش‌ها دست‌های هوشمند فلزی جانشین بازوهای ظریف آدم می‌شوند. بازوهای دوم برای تداوم تولید کیفی، به پیگیری مدیران و دلسوزی مداوم پرسنل نیاز دارد. بازوهای اول اما با اپراتورهای نیمه خواب‌آلود هم کار خود را به‌خوبی انجام می‌دهند.
فلکس که خود نمونه جالبی از تلفیق هوش مصنوعی و بازوهای رباتیک با اتوماسیون صنعتی است، در اقصی‌نقاط جهان حدود 160 هزار کارمند دارد. به‌رغم خودکار شدن 70 درصد خطوط تولید شرکت، تعداد کمی از کارکنان خود را تعدیل کرده است.
داستان هم از این قرار است که افراد به جای خطوط تولید در برنامه‌نویسی، نگهداری و پردازش اطلاعات و فرایندهای وابسته به کار گمارده شده‌اند. بخشی از کار هم به‌کل امکان رباتیک شدن ندارد. راه‌اندازی قابلیت‌های جدید در ربات‌ها در اغلب موارد به کارکنانی نیاز دارد که در این امور سررشته دارند.
مدیران شرکت فلکس معتقدند در همه امور نمی‌توان ربات‌ها را جایگزین انسان‌ها کرد، چراکه انسان‌ها انعطاف‌پذیرند. بنابراین نگاه این مجموعه به توسعه ربات‌ها در خط تولید نگاهی تعاملی است. مدیران فلکس معتقدند از موج جدید اتوماسیون رباتیک نباید ترسید، چون به جای تهدید، نردبانی است که به مردم اجازه می‌دهد از کارهای خسته‌کننده، دشوار یا ناامن دور شوند و به سمت مشاغل پردرآمدتر بروند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/pu7e
