کارنگ، رسانه اقتصاد نوآوری ایران
رسانه اقتصاد نوآوری ایران

نگاهی به تاریخچه کارکردهای انتخاباتی فناوری‌های نوین / آیا بسترهای فناوری به نفع مردم‌سالاری بوده است؟

کارزار سیاسی انتخابات بیل کلینتون و باب دول جمهوری‌خواه در سال ۱۹۹۶ نخستین نمونه از کاربرد اینترنت در انتخابات بود. بیش از دو دهه پس از آن تاریخ فناوری در انتخابات سراسر دنیا اثر زیادی، چه خوب و چه بد، داشته است.

پس از پیدایش رسانه‌های اجتماعی در اوایل دهه ۲۰۰۰ هرساله بسترهای نرم‌افزاری جدیدی پدید آمدند که چگونگی برقراری ارتباط نامزدها، مشارکت رأی‌دهندگان و پوشش رسانه‌‌ای کارزارها را دگرگون کردند. بسیاری از بسترهای نرم‌افزاری در ۲۰ سال نخست، کارکرد خود در روند دموکراتیک را پذیرفتند و مشارکت خود را با رسانه‌ها برای کمک به مردم در دریافت اخبار و اطلاعات تبلیغ کردند. آنها به خود می‌بالیدند که نامزدهای انتخابات برای دستیابی به رأی‌دهندگان بر لزوم استفاده از آن بسترها تأکید داشتند. آنها مجری مناظره‌ها بودند و داده‌هایی درباره آنچه مردم نسبت به نامزدها و مشکلات می‌گفتند به اشتراک گذاشته و به ثبت‌نام رأی‌دهندگان کمک کردند. اما انتخابات سال ۲۰۱۶ همه‌چیز را تغییر داد.

در سال ۲۰۱۶ دونالد ترامپ سیاست‌های محتوایی شرکت‌ها را به چالش کشید. گویا یک‌شبه و پس از انتخابات فیلیپین، برگزیت در بریتانیا و تکانه پیروزی ناراحت‌کننده ترامپ در ایالات متحده، بسترهای فناوری از نیروهای مثبت در مردم‌سالاری به نیروهای منفی تبدیل شدند (برخلاف زمانی که باراک اوباما در سال ۲۰۱۲ رئیس‌جمهور پیروز آمریکا شد). به جای نوشته‌هایی درباره اینکه چگونه راهبردهای آنلاین ترامپ به او کمک کرد، اعلامیه‌هایی درباره جلوگیری از مداخله خارجی، محافظت در برابر اطلاعات نادرست و ایجاد پایگاه‌های اطلاعاتی تبلیغات سیاسی منتشر شد.

گزارشی که توسط کولیر فرنکس (Collier Fernekes) و کیتی هاربث (Katie Harbath) تهیه شده به تجزیه‌وتحلیل اعلامیه‌های عمومی شرکت‌های فناوری طی بیش از دو دهه گذشته می‌پردازد و گرچه یک بررسی جامع در مورد نحوه استفاده کارزارهای تبلیغاتی از فناوری در طول سال‌ها نیست، اما پایگاه داده‌ای از منابع اینترنتی را تجزیه‌وتحلیل می‌کند که توسط مرکز سیاست دوحزبی در سال ۲۰۲۲ منتشر و از آن زمان به‌روزرسانی شده است. یکی از نویسندگان این گزارش، کیتی هاربث به مدت ۱۰ سال مدیر سیاست‌های عمومی فیس‌بوک بود و در آنجا گروه‌هایی ایجاد کرد که با سیاستمداران و دولت‌ها درباره چگونگی استفاده از این بستر کار می‌کردند. او همچنین از میانه سال ۲۰۱۳ تا اواخر سال ۲۰۱۹ کار شرکت روی انتخابات در سراسر جهان را هماهنگ کرد و در اوایل دهه ۲۰۰۰ در جایگاه یک برنامه‌ریز راهبردی کارزارهای جمهوری‌خواهان قرار داشته است.


تأثیر فناوری روی انتخابات‌ها پیش از ۲۰۰۴


در آن دوره شرکت‌های فناوری (۱۹۷۵) Microsoft، (۱۹۸۵) AOL، (۱۹۹۴) Amazon، (۱۹۹۴) Yahoo، (۱۹۹۷) Netflix، (۱۹۹۸) Google، (۱۹۹۹) Blogger، (۲۰۰۰) Pandora، (۲۰۰۲) Meetup و Friendster، (۲۰۰۳) MySpace، (۲۰۰۴) Gmail، Facebook، Audioblog و Okrut شکل گرفتند. همچنین مردم شاهد رخدادهای برجسته‌ای بودند:
۱۹۹۴؛ نخستین معامله تجارت الکترونیکی
۱۹۹۶؛ همکاری مایکروسافت با NBC در ایجاد وب‌سایت Decision’96
۱۹۹۶؛ ایجاد نخستین وب‌سایت‌های تبلیغاتی ریاست‌جمهوری
۱۹۹۸؛ اهدای نخستین کمک مالی سیاسی آنلاین
۲۰۰۰؛ انتشار نخستین پادکست با فناوری RSS
۲۰۰۰؛ معرفی Google Ad Words توسط شرکت گوگل
۲۰۰۱؛ بمباران گوگل (افزایش زیاد رتبه یک وب‌سایت با استفاده از شمار زیاد ارجاع‌های نامربوط)

هشت سال نخست کارزارهای آنلاین چشمگیر، اما در مقایسه با امروز محدود بود. خبر شگفت‌انگیز سرتاسر سال ۱۹۹۶ ایجاد نخستین وب‌سایت‌های مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری بود. در تابستان ۱۹۹۶ در نتیجه همکاری مایکروسافت و NBC سایت MSNBC ایجاد شد که به رأی‌دهندگان اطلاعاتی درباره انتخابات می‌داد. شرکت CompuServe برنامه پرسش و پاسخ آنلاین با حضور نیوت گینگریچ (Newt Gingrich)، رئیس مجلس نمایندگان در سال ۱۹۹۶ را میزبانی کرد.

در سپتامبر ۲۰۰۰ گزارشی درباره پدیده جالبی به نام «بمباران گوگل» منتشر شد. یک مجله طنز آنلاین نتایج جست‌وجوی گوگل را به‌گونه‌ای دستکاری کرده بود که جست‌وجوی یک عبارت توهین‌آمیز، کاربر را به یک فروشگاه کالای جورج دبلیو بوش هدایت می‌کرد. این یکی از نخستین موارد نقش اطلاعات نادرست در فضای آنلاین بود. در مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۰ برای نخستین‌بار بسترهای فناوری وارد جانبداری از کارزارهای دموکرات و جمهوری‌خواه شدند و نیروهای MySpace به Rock the Vote برای بسیج رأی‌دهندگان جوان پیوستند.


فناوری و انتخابات در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶


در این دوره شرکت‌های یوتیوب (۲۰۰۵) و توییتر (۲۰۰۶) ایجاد شدند. همچنین رخدادهای برجسته‌ای را شاهد بودیم؛ ازجمله:

۲۰۰۵ رئیس‌جمهور وقت آمریکا، بوش با گوگل بمباران شد.

۲۰۰۶ نخستین تبلیغات سیاسی در فیس‌بوک انجام شد.

۲۰۰۶ فیس‌بوک اعلان خبری (News feed) را راه‌اندازی کرد.

۲۰۰۶ اشتباه جورج آلن (George Allen)،‌ سناتور جمهوری‌خواه در یوتیوب منتشر شد.

تردیدی نبود که کارزارهای اینترنتی پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۴ باقی می‌ماند. اندک‌اندک بخش‌های «کارزار الکترونیکی» در کمیته‌های حزبی رسمی شد. دفاتر و کارزارهای کنگره دست‌به‌کار استخدام مدیران دیجیتال و برگزاری جلساتی با وبلاگ‌نویسان شدند.

تهدید بمباران گوگل همچنان به شکلی روبه‌رشد وجود داشت و گوگل با اتهامات جناح راست مبنی بر جانبداری سیاسی روبه‌رو بود. ماریسا مایر (Marissa Mayer)، مدیر وقت محصولات مصرفی وب در گوگل، هرگونه سوگیری را رد کرد و به جای آن الگوریتم‌ها را مقصر دانست و گفت: «ما عمل بمباران گوگل یا هر اقدام دیگری که به دنبال تأثیرگذاری بر یکپارچگی نتایج جست‌وجو باشد را نمی‌پذیریم. همچنین علاقه‌ای به تغییر دستی نتایج برای جلوگیری از نمایش چنین مواردی نداریم.»

فیس‌بوک دو سال پس از ایجاد به یک بازیگر مهم در صحنه سیاسی تبدیل شد. این دگرگونی از پردیس‌های دانشگاهی آغاز شد، زیرا نامزدهای دانشجویی برای کارزارهای خود دست‌به‌کار ایجاد گروه‌هایی در فیس‌بوک شدند.

فیس‌بوک در سال ۲۰۰۶ گروه‌های مختلفی برای موارد انتخاباتی معرفی کرد و زاکربرگ اظهار داشت: «در انتخابات آینده، جریان آزاد، نامحدود و بدون دستکاری اطلاعات نیز برای مردم‌سالاری حیاتی است». در ماه نوامبر پیش‌خوان (dashboard) به نام «نبض انتخابات» را به اشتراک گذاشت که تعداد کاربرانی را نمایش می‌داد که از نامزدها در حساب کاربری خود حمایت می‌کردند.

برجسته‌ترین رویداد انتخابات ۲۰۰۶ انتشار ویدئویی از سناتور جورج آلن بود که به یک فیلمبردار دنبال‌کننده خود توهینی نژادپرستانه کرد و فیلم آن بلادرنگ در یوتیوب بارگذاری شد. در آن زمان تنها یک‌ سال از ایجاد یوتیوب به‌عنوان بستر اشتراک‌گذاری فیلم می‌گذشت. فیلم این اقدام آلن به‌سرعت در فضای مجازی منتشر شد و نخستین هشدار به نامزدها بود که هر چیزی آنها می‌گویند می‌تواند بلادرنگ توسط میلیون‌ها نفر دیده شود. یوتیوب در سال ۲۰۰۸ استفاده نامزدهای انتخاباتی از این بستر را پذیرفت.

لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/5gg6
نظر شما درباره موضوع

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.