هیدروژن یا برق: مسیر کوتاه‌تر رسیدن به کربن صفر

دور، دور خودروهای برقی است؛ تسلاها و بی‌وای‌دی‌ها و لوسید ایر. اما با سواری‌های پاک، جهان پاک برنمی‌گردد. گزارش تازه موسسه مکنزی نشان می‌دهد عمده آلاینده‌ها در بخش حمل‌و‌نقل را محصولات تجاری سنگین و نیمه‌سنگین دیزلی تولید می‌کنند که هنوز برای عرضه در انواع برقی، توفیقی نداشته‌اند.
بررسی مکنزی گویای این حقیقت است که موتورهای هیدروژنی از هر نظر گزینه بهتری برای رسیدن به استاندارد کربن صفر در صنعت خودروسازی هستند.
در شرایطی که نهادهای ناظر هرروز سختگیری را بر سر رعایت قوانین انتشار آلاینده برای محصولات تجاری و سواری در بسیاری از بازارهای جهان بیشتر می‌کنند، اروپا، آمریکا و چین بیشتر فشار را به خودروسازان وارد کرده‌اند. طبق ابلاغ اتحادیه اروپا از سال 2030 به آن‌سو، نهاد تنظیم‌گر کربن در اروپا تولیدکنندگان را ملزم خواهد کرد انتشار دی‌اکسید کربن را برای کامیون‌های در حال تردد در بزرگراه‌ها تا 30 درصد در مقایسه با سطح اعلام‌شده در سال 2019 کاهش دهند.
در ایالات متحده این وضعیت جدی‌تر است و هدف دولت کاهش سطح انتشار تا سال 2027 به 55 درصد ارقام سال 2010 است. بماند که 15 ایالت به رهبری کالیفرنیا در پی این هستند که تا سال 2030 آلایندگی یک‌سوم کل کامیون‌های جدید را به صفر برسانند. در چنین قابی توسعه خطوط تولید خودروهای برقی تجاری به درجه دوم اولویت رفته و خودروهای هیدروژنی اهمیت پیدا می‌کنند. کامیون‌های تخلیه و کمپرسی، کشنده‌های سنگین و فوق‌سنگین، تریلرها، لودر، بولدوزر، تراکتورها، کمباین‌ها، سمپاش‌های مزارع و بیل‌های مکانیکی از مهم‌ترین متهمان وضع موجود هستند که باید به موتورهای هیدروژنی مجهز شوند. در واقع از بین چهار گزینه مختلف پیش ‌روی بشر اعم از وسایل نقلیه الکتریکی مجهز به باتری (BEV)، وسایل نقلیه الکتریکی سلول سوختی هیدروژن (FCEV)، موتورهای احتراق داخلی هیدروژن (H2-ICE) و موتورهای احتراق داخلی سوخت زیستی یا سوخت‌سوز، گزینه‌های هیدروژنی شانس بهتری برای تحقق اهداف کربن صفر پیش روی بشر قرار می‌دهند. دلیل برتری محصولات هیدروژنی به انواع برقی این است که برای تولید برق نیاز به مصرف سوخت است که خود مولد کربن است. هیدروژنی‌ها اما این‌گونه نیستند. کارایی، بهبود کیفیت هوا و قدرت بالا سه ویژگی این موتورها هستند که برای محصولات تجاری هیدروژنی ارزش خرید بالایی ایجاد می‌کنند.
برآورد مکنزی این است که در افق 2040 این خودروهای تجاری هیدروژنی هستند که با هزینه بسیار کمتری نسبت به محصولات برقی یا فسیلی به دست مشتریان خواهند رسید. اتفاقی که در صورت تحقق، تحولی همه‌جانبه را در صنعت خودروسازی رقم می‌زند. با اینکه فعلا زنجیره تأمین خودروهای تجاری هیدروژنی به اندازه کافی تکامل نیافته، ولی برآوردها از ظهور بازیگرانی تازه در این بخش حکایت دارد. بازیگرانی که فعلا در حاشیه بازار به تحقیق و توسعه محصولات و ابداعات خود مشغولند.