کارنگ، رسانه اقتصاد نوآوری ایران
رسانه اقتصاد نوآوری ایران

چگونه «اعتیاد به کار» را تشخیص دهیم و چند راهکار برای آن

به بهانه روز جهانی اعتیاد به کار؛ یک بیماری مزمن و شایع در سازمان‌ها

این ۱۰ عبارت را در محل کارتان برای همکاران خود بخوانید. اگر آنها فکر می‌کنند که بیش از پنج عبارت، توصیفی از زندگی کاری آنهاست، برای نجات سازمان و مهم‌تر از آن، برای نجات همکاران‌تان هرچه زودتر اقدام کنید!

  • من معمولاً در حال انجام کارهای جدید هستم.
  • به نظر می‌رسد کارهای من هیچ‌وقت تمامی ندارد و کمتر روزی احساس می‌کنم بار کاری‌ام برای فردا کمتر شده است.
  • کار کردن مستمر و همیشه فعال و در دسترس بودن ارزش من است.
  • من معمولاً پذیرای پروژه‌های جدید و کمک مستمر به همکارانم هستم.
  • من برای تصمیمات غیرکاری در زندگی فرصت ندارم و سعی می‌کنم آنها را به آخر هفته موکول کنم.
  • از عملکرد خودم راضی نیستم و فکر می‌کنم برای موفقیت باید بیشتر تلاش کنم.
  • من همیشه در دسترس هستم و در فضا و زمان شخصی هم به تماس‌های کاری پاسخ می‌دهم.
  • معمولاً ناهار خود را حین انجام کارها می‌خورم.
  • معمولاً مرخصی نمی‌گیرم. اما وقتی مجبور به این کار می‌شوم، همیشه نگران کارهای عقب‌مانده‌ام هستم.
  • من از رویدادهای غیرکاری در سازمان لذت نمی‌برم و ترجیح می‌دهم کارم را انجام بدهم.

این عبارات می‌توانند توصیف‌کننده یک فرد درگیر اعتیاد به کار یا Workaholism باشند و اگر این موضوع در سازمان شما شایع باشد، یعنی در آستانه یا در حال دست‌وپنجه نرم کردن با یک افت بهره‌وری در سازمان‌تان هستید. عبارات ذکرشده ممکن است در اثر درک منطقی یا غیر منطقی کارکنان یک سازمان از اوضاع کار باشد و لزوماً با تصورات رهبران سازمان همسو نباشد.


آیا این عارضه در اثر فشار کاری بالا در سازمان پیش آمده است؟


بله و خیر. اعتیاد به کار در وهله اول ممکن است از فرهنگ سازمان تأثیر بگیرد؛ هنگامی که مدت‌زمان کار کردن به جای کیفیت و خروجی کار ارزش تلقی شود. این ارزش نادرست به دلیل کاهش کیفیت عملکرد کارکنان می‌تواند مولد بار کاری زیاد و کارهای عقب‌مانده شود. تجربه کارکنان نشان می‌دهد که فرهنگ سازمانی نقش مهمی در تمایل به اعتیاد به کار دارد.


برای کنترل وضعیت چه باید کرد؟


در وهله اول باید مدیران ارشد و میانی از این عارضه و دلایل آن آگاه شوند و بعد برای بهبودش مشوق‌های مؤثری در ایجاد تعادل میان کار و زندگی در سازمان ایجاد کنند. برای ابتکار عمل در این زمینه می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:

ایجاد بازخوردهای منظم با برگزاری گفت‌وگوهای عملکردی و بازخورد میان مدیران و کارکنان و ایجاد شفافیت در انتظارات رهبران از مدیران ارشد، مدیران میانی و دیگر همکاران، پایش مستقیم رضایت کارکنان به‌وسیله نظرسنجی‌ها، مصاحبه‌های مستقیم و مصاحبه‌های خروج و تقویت تجربه کارکنان.


آیا بعد از اقدامات لازم، باید منتظر رشد چشمگیر عملکرد در سازمان باشیم؟


تغییرات در سازمان‌ها معمولاً در ابتدا مطابق انتظارات ما نخواهند بود و نیازمند زمان برای رسیدن به وضعیت متعادل هستند، اما همیشه رصد و سنجش این تغییرات با نظرسنجی و گفت‌و‌گوهای مستقیم مؤثر است. ابتکار عمل و سپس پایش مستمر به بهبود چشمگیر عملکرد و افزایش رضایت کارکنان منجر می‌شود.

اعتیاد به کار یکی از عوامل شایع در کاهش تعلق خاطر و بهره‌وری سازمان‌هاست و مستقیماً بر از بین رفتن برند کارفرمایی سازمان و افزایش هزینه‌های پنهان جذب و نگهداشت آن تأثیر می‌گذارد.

لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/s34j
همکاران آرمان عزیزی
نظر شما درباره موضوع

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.