یکی از شایعات پشت سر صنعت ماینینگ در ایران استفاده از برق رایگان در برخی روستاهای کشور ازجمله مناطق شمالی است؛ توزیع گسترده دستگاه‌های استخراج رمزارز در منازل مسکونی روستاهای مختلف و شکل‌دهی به یک شبکه پراکنده برای اینکه بتوان از برق روستایی و در موارد زیادی از برق رایگان غیرقانونی، آن هم در روستاها استفاده کرد!
واقعیت این است که دولت و ناظران و متولیان مبارزه با این شیوه‌های غیرقانونی راهکارهای زیادی برای خاموش‌کردن این دستگاه‌ها و برانداختن این شیوه‌های استخراج رمزارز در کشور دارند، اما فعلاً گویا برنامه‌ای برای دست به کار شدن ندارند.
ولی راهکار اساسی و اصولی شاید این باشد که به کسبوکارهای شناسنامه‌دار و بزرگ حوزه استخراج رمزارزها بیشتر پرداخته شود و همکاری‌ها و زیرساخت‌های لازم برای توسعه کسب‌وکار آنها مدنظر سیاست‌گذاران قرار بگیرد.
نباید فراموش کرد که بعد از سیاست‌های سخت‌گیرانه چین در صنعت ماینینگ حالا آمریکا قطب این صنعت در دنیا شده و با آینده‌ای که برای رمزارزها در اقتصاد و صنعت مالی جهان می‌توان متصور بود و با هزینه‌های انرژی در کشور، می‌توان فرصت‌های زیادی را در مقیاس جهانی برای اقتصاد ایران در این حوزه ایجاد کرد.
اما رسیدن به این فرصت‌ها با آشفتگی نظارتی و تخلفاتی که این روزها؛ از برق‌دزدی گرفته تا سوءاستفاده از یارانه‌‌های برق روستایی شاهدیم، محقق نمی‌شود و نمی‌توان امیدی به تأثیرگذاری جهانی در این حوزه داشت!
استخراج، یک صنعت در مقیاس بزرگ است که عده‌ای با به میان کشیدن پای روستاییان و انرژی یارانه‌ای آنها، در حال بدنام کردنش هستند. استخراج را باید در شرکت‌های بزرگ و صنعتی پیش برد، نه در کوچه‌‌پس‌کوچه‌های روستاها توسط شرکت‌ها و افرادی که نه به سیستم مالیاتی کشور پاسخگو هستند، نه نفعی به جامعه محلی می‌رسانند.
