زمان مطالعه: < 1 دقیقه
«سندباکس» یا «محیط آزمون»، ایده‌ای نسبتا جدید در زمینه رگولاتوری کسب‌وکارهاست که بسیاری معتقدند می‌توان از آن استفاده کرد و درگیری‌ها و الزاماتی مانند کسب مجوز را دور زد.
در حوزه نوآوری یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که کسب‌و‌کارهای نوآور با آن روبه‌رو هستند، بحث‌های مربوط به گرفتن مجوز از سازمان‌های مختلف است. در حالی که در فعالیت‌های نوآورانه تضمینی وجود ندارد که کسبوکارها به طور حتم به موفقیت دست یابند.
در چنین مواقعی اگر سندباکس تشکیل شود، کسبوکارها می‌توانند آرام و بی‌دردسر انرژی‌شان را صرف توسعه محصول خود کنند.
این موضوع از آن رو اهمیت دارد که بسیاری از کسب‌و‌کارهای نوپا با ملاحظات و مقتضیات رگولاتوری آشنا نیستند.
در چنین شرایطی سندباکس به کار می‌آید. به این معنا که دولت و کسب‌و‌کارهای نوآور توافق می‌کنند در محیطی متفاوت اما با مرزبندی مشخص، محصول یا خدمات خود را برای مدت‌زمانی محدود آزمایش کنند. به عبارتی دیگر سندباکس بستری است که به رگولاتور و کسبوکارها کمک می‌کند یکدیگر را بهتر بشناسند.
مزیتی که سندباکس دارد این است که کسبوکارها را از سختگیری‌های رگولاتور می‌رهاند و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که بدون نگرانی مربوط به کسب مجوز و… در محیطی امن و کنترل شده پیش از ارائه محصول یا راه‌حل خود را به بازار، فعالیت کنند. از آن طرف نیز رگولاتور این فرصت را خواهد داشت که به فهمی بهتر از ماهیت کسب‌و‌کارهای نوآور و نیازهای آن‌ها دست یابد.
سندباکس در عین حال با کسب مجوز نیز متفاوت است. در حالت عادی کسب‌و‌کارهای نوآور باید در چارچوب‌هایی که رگولاتور تعیین می‌کند، فعالیت کنند و برای ایفای نقش نیز مجوز بگیرند. در سندباکس اما رویکرد اصلی بر چابکی فرایندها و اجازه دادن به کسبوکارها برای یافتن مسیر خلاقیت و نوآوری است.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/f6xr
