دیر ماند فلانی و هیچ کار نکرد

پروین (رخشنده) اعتصامی فرزند یوسف اعتصامی (۲۵ اسفند ۱۲۸۵ – ۱۵ فروردین ۱۳۲۰) از کودکی زیر نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملک‌الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد. اشعار پروین بیانگر مفاهیم اجتماعی و اندیشه‌های انسانی اوست. آنچنان که در این شعر نیز می‌خوانیم، از بردباری و پایداری در کار برای کامیابی و اثرگذار بودن می‌گوید.

خوش آنکه از گل مسموم باغ دهر رمید
به ‌رفق گر نظری کرد جز به خار نکرد

نداشت دیده تحقیق مردمی کاز دور
بدید خیمه اهریمن و فرار نکرد

مشو چو وقت که یک لحظه پایدار نماند
مشو چو دهر که یک عهد پایدار نکرد

برو ز مورچه آموز بردباری و سعی
که کار کرد و شکایت ز روزگار نکرد

غبار گشت ز باد غرور خرمن دل
چنین معامله را باد با غبار نکرد

سفینه‌ای که در آن فتنه بود، کشتیبان
برفت روز و شب و ره سوی کنار نکرد

مَباف جامه روی و ریا که جز ابلیس
کس این دو رشته پوسیده پود و تار نکرد

کسی ز طعنه پیکان روزگار رهید
که گاه حمله او سستی آشکار نکرد

ز خواب جهل بس امسال‌ها که پار شدند
خوش آن که بیهده امسالِ خویش پار نکرد

روا مدار پس از مدتِ تو گفته شود
که دیر ماند فلانی و هیچ کار نکرد