ضرورت تولید رمزارز ملی با بودجه تپل!

۱

بنده خدایی که از طبقه سی‌و‌نهم ساختمان افتاده بود، به طبقه بیست‌وهشتم که رسید با خودش فکر کرد: «خب خدا را شکر تا اینجا به خیر گذشته.» مدیونید اگر فکر کنید منظورم با دوستان رمزارزبازی است که هر بلایی سر این لاکردار می‌آید، سه تا نفس عمیق می‌کشند و بعد توی چشمت زل می‌زنند و عین آنهایی که انگار می‌خواهند پرزنتت کنند، می‌گویند: «ببین! این چیزها توی بازار طبیعیه. یک حرفه‌ای باید همیشه حرفه‌ای باشه. وقتی همه می‌فروشند، تو بخر.

وقتی همه می‌خرند، تو بفروش.» و کلی از این جمله‌های انگیزشی که با یک جست‌و‌جوی ساده گوگل می‌شود از همه‌شان پرینت گرفت و پیش بقیه کلاس گذاشت. فقط مشکل اینجاست که نمی‌شود با این جمله‌ها پولدار شد.

۲

برادر من! خواهر من! چه بلایی به سر رمزارزها بیاید شما قبول می‌کنید که به خاک و خون کشیده شده‌اید و زبانم لال، خدای نکرده، هفت‌ قرآن در میان، اشتباه کرده‌اید؟ البته منظورم این نیست که باز هم خدای نکرده شما از بیخ اشتباه کرده‌اید و در یک جایی که اصلاً مشخص نیست کجاست، کلی پول بالای چند تا عدد و رقم داده‌اید. نخیر… من خودم کلی هم باسواد و به‌روز هستم و می‌دانم که مناسبات جدید علم بر همین مبناست. کدام مبنا؟ همین دیگر؛ که قالتاقی پیدا شود و به بقیه عدد بفروشد.

۳

شکر خدا این هفته هم گذشت و هنوز زیر صیانت دوستان قرار نگرفته‌ایم و این خودش خیلی است. مشکل ارزان شدن رمزارزها هم درست می‌شود، کافی است مدتی مدیریت همین عددهای نامرئی را به مسئولان عزیز خودمان بسپاریم تا در کمال تعجب جهانیان ببینیم که آنها بعد از مدتی دچار کسری شدید «عدد روی هوا» شده‌اند و قیمت‌ها سر به فلک کشیده است.

۴

چند وقت پیش در خبرها آمده بود که قرار است رمزارز ملی ساخته شود و به بهره‌برداری برسد. به‌به، آدم واقعاً احساس غرور می‌کند از این‌همه چیز ملی. شما فکر کنید مثلاً همین سوئیس بدبخت نه خودروی ملی دارد، نه بنزین ملی، نه صداوسیمای ملی و نه هیچی ملی‌. مردمش فقط سالی به دوازده ماه عینهو چی ساعت می‌سازند. اصلاً خبر هم ندارند که ما و بقیه مردم عاقل جهان دیگر از ساعت استفاده نمی‌کنیم و زمان را از روی گوشی‌هایمان پیدا می‌کنیم.

۵

می‌بینید بعضی‌ها چقدر عقب‌افتاده هستند؟

۶

حالا جان شما نباشد، جان من بیایید یک لحظه به این فکر کنیم که یک کارخانه تولید رمزارز ملی با تخصیص بودجه تپل و کافی، به دست دانشمندان توانمند داخلی راه بیفتد. خدایی خیلی کیف می‌دهد، نه؟ حتی تصورش هم قشنگ است. نیمه‌شب از خواب بیدار می‌شویم. صورت‌مان را شسته‌نشُسته می‌پریم پشت فرمان پراید ۲۰۰ میلیونی‌مان و ‌می‌رویم در صف متقاضیان خرید رمزارز ملی. به خیال اینکه نفر اول صفیم، به مرکز فروش می‌رسیم و می‌بینیم لااقل دو سه هزار نفری مثل ما فکر می‌کرده‌اند. با هدایت مسئولین به انتهای صف هدایت می‌شویم و… .

۷

همه‌جا امن و امان است خدایا شکرت
قلب من در هیجان است خدایا شکرت
خودروی ملی ما در حد بنز است ولی
بنز در حد ژیان است، خدایا شکرت