کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. در کارنگ ما تلاش داریم کسب‌وکارهای نوآور ایرانی، استارتاپ‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان و دیگر کسب‌وکارها کوچک و بزرگی که در بخش‌های مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخش‌های اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانه‌ای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
برای زنان مذاکره کردن از جانب خود همواره سخت است و البته مذاکره از جانب دیگران و دفاع از حقوق آنان، برای زنان آنچنان سخت نیست. شاید این سخت بودن مذاکره از جانب خود، به دلیل این است که گاهی خواسته زنان برای خودشان واضح نیست یا به احساس قدرت، عادت ندارند. گاهی نیز حین مذاکره احساسی می‌شوند و نمی‌دانند نتیجه ایده‌آل برای آنها چیست.
در ابتدا باید بدانیم مذاکره راهی برای حل مشکلات و برطرف کردن موانع است، اما بسیاری از افراد مذاکره را میدان قدرتی برای امتیاز گرفتن می‌دانند. مقاله اخیر «هاروارد بیزینس ریویو» در حوزه مهارت‌های مذاکره، به نکات جالبی اشاره می‌کند. این مقاله شامل توضیح درباره موانعی است که موجب کم شدن سرعت پیشرفت شغلی زنان می‌شود.
این موانع در دو دسته قرار می‌گیرند. اول نگاه خود زنان، چون غریزه زنان برای سپاس‌گزاری و سکوت باعث می‌شود آنها فراتر از انتظار دیگران تلاش کنند و به درخواست‌های اضافی، نه نگویند! دوم نگاه جامعه است؛ زنانی که به‌صراحت نه می‌گویند یا نگاه بلندپروازانه دارند، از سمت جامعه پرخاشگر محسوب می‌شوند.
مشکلاتی که موجب گریز از مذاکره برای زنان می‌شود، عبارت است از: عدم شبکه‌سازی در کارهای تیمی، پذیرش شغل‌هایی میان شغل تمام‌وقت، پذیرش موقعیت‌های همه‌کاره و نامحسوس و دوری از موقعیت واقعی شغلی
عدم شبکه‌سازی در کارهای تیمی
گاهی اوقات برای تفویض مسئولیت و جذب همکاری افراد و آماده کردن آنها برای انجام مسئولیت، به مذاکره‌های طولانی نیاز داریم و این گریز از مذاکره، باعث می‌شود زنان در برخی از موارد کارها را به‌تنهایی انجام دهند تا مجبور به انجام مذاکرات طولانی نشوند.
پذیرش شغل‌هایی میان شغل تمام‌وقت
گاهی راضی کردن مدیران و همکاران برای رد کردن مسئولیتی که بیش از حد توان‌مان است، بسیار سخت به نظر می‌رسد. نگاه درونی زنان به پذیرش این کارهای میان‌شغلی نیز مانعی برای نه گفتن می‌شود. ضمناً زنان شاغل به همیشه کار کردن (چه در منزل و چه در محل کار) عادت دارند و به همین دلیل مسئولیت‌های بیشتری از کار را به منزل انتقال می‌دهند و مسئولیت‌هایی فرای توان کاری و زمانی می‌پذیرند. در حقیقت میزان پذیرش مسئولیت در میان زنان بیش از زمان یک کار تمام‌وقت اداری است.
پذیرش موقعیت‌های همه‌کاره و نامحسوس
زنان در مقایسه با همتایان خود کارهای نامحسوس بیشتری را انجام می‌دهند، مثل تنظیم جلسات و تقویم‌ها و دعوت‌نامه‌ها و یادداشت‌های جلسات. برای امتناع از انجام این کارها باید درباره شرح کامل وظایف و موقعیت سازمانی به صورت شفاف مذاکره کرد و زنان معمولاً از این مذاکره استقبال نمی‌کنند و به این کارهای نامحسوس می‌پردارند و از کارهای اصلی و مشهود بازمی‌مانند.
دوری از موقعیت واقعی شغلی
در مسیر ارتقای شغلی، زنان در بسیاری از مواقع به توان خود واقف‌اند و برنامه و نقشه راه درستی را برای انجام شغل بالاتری که مد‌‌نظر دارند، ترسیم کرده‌اند. اما در جلسات مذاکره، وقتی موقعیتی پایین‌تر به آنان پیشنهاد می‌شود، زنان فقط پذیرش یا رد یک پیشنهاد را معقول می‌شمارند و مذاکره برای کشف راه حل جدید را حق خود نمی‌دانند و در بسیاری از مواقع از موقعیت شغلی مناسب خود دور می‌مانند.
این مقاله به زنان پیشنهاد می‌دهد که نفس مذاکره را برای یافتن راه‌حل بپذیرند. از قضاوت‌های جامعه برای رسیدن به موقعیتی که لایق آن هستند، نهراسند. کارها را سازمانی و تیمی انجام دهند و همواره کارهای نامحسوس را بین تیم پخش کنند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/y2xs