این روزها مهاجرت نیروی کار متخصص تبدیل به زنگ خطری برای ماهیت کسب‌وکارها و استارتاپ‌ها شده است. این مسئله آنقدر جدی است که نمی‌توان تأثیر آن را بر اکوسیستم استارتاپی نادیده گرفت.
بابک سهرابی، مدیرعامل جاجیگا، در این مورد صحبت کرده و عامل اصلی این مهاجرت را نه شرایط کار بد، بلکه شرایط نامناسب زندگی در کشور دانسته است.
او همچنین اشاره کرده اگر مشکلات منطقی بودند راه‌حلی پیدا می‌شد، اما متأسفانه کسب‌وکارها با مشکلات منطقی روبه‌رو نیستند که بتوانند راه‌حلی را نیز پیدا کنند.
علت مهاجرت، شرایط سخت کاری نیست
بابک سهرابی، مدیرعامل جاجیگا با اشاره به این موضوع که در کشور ما عوامل تعیین‌کننده فراتر از خود کسب‌وکارها هستند، می‌گوید: «آنچه باعث کمبود خطرناک نیروی کار متخصص شده، مهاجرت فراگیر است و آنچه به مهاجرت دامن زده، نه کارفرما و شرایط کار در شرکت‌های ایرانی، بلکه تنگ‌تر شدن شرایط زیست انسانی، بی‌ثباتی اقتصادی و اجتماعی و تاریک‌بودن دورنمای آینده است. برند کارفرمایی در برابر مشکلات ریشه‌دار اقتصادی و اجتماعی که عمدتاً از ناکارآمدی تصمیمات حاکمیتی ناشی می‌شود، شوخی تلخی بیش نیست.»
او ادامه می‌دهد: «همه شرکت‌ها برای ایجاد شرایط کاری مطلوب‌تر برای جذب و نگهداشت نیروی متخصص تلاش می‌کنند، ولی شما فرض کنید کل نیروی کار ماهر موجود 100 نفر است، وقتی 80 نفر از این جمع یا مهاجرت کرده‌اند یا فعالانه به دنبال مهاجرت هستند، جنگیدن بر سر آن 20 نفر چیزی را حل نمی‌کند، ضمن اینکه آن 20 نفر هم شرایط متعادل و باثباتی را تجربه نخواهند کرد و خروجی عملکردها کاهشی خواهد بود و لاجرم بسیاری از شرکت‌ها از چرخه تولید و رشد کنار خواهند رفت. نتیجه تلخ ماجرا درست برعکس شعارهای سرداده‌شده، به وابستگی بیشتر کشور به سرویس‌های خارجی خواهد انجامید.»
به گفته سهرابی، در شرایط فعلی حاکم بر کشور، کسب‌وکارها با یک چالش منطقی مواجه نیستند که بخواهند بر اساس روش‌های استاندارد آنها را حل‌وفصل کنند.
او در ادامه دو دلیل جهت اقبال نیروی کار متخصص برای همکاری با یک شرکت عنوان می‌کند؛ مورد اول پرداخت بالاتر است و دیگری فراهم‌آوردن شرایط کاری مطلوب و انسانی است.
مدیرعامل جاجیگا اضافه می‌کند: «کسب‌وکار‌های داخلی امکان رقابت در زمینه پرداخت بالاتر را با شرکت‌های خارج از کشور ندارند. با این حال هرچه میزان نیروهای کار در بازار داخلی کاهش می‌یابد، با توجه به عدم تناسب عرضه و تقاضا در این بازار، شاهد افزایش پرداخت‌ها به‌واسطه رقابت برای جذب نیروی کار هستیم که به‌تدریج وارد فضایی غیرمنطقی می‌شود که بیش از توان مالی شرکت‌های داخلی است.»
او تأکید می‌کند که در ایران تا آن مشکلات بزرگی که از اختیار کسب‌وکارها فراتر هستند، حل نشوند، برند کارفرمایی نمی‌تواند به‌طور جدی نقش‌آفرینی کند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/c5cd
