از سال 1996 که کارزارهای انتخاباتی آمریکا به استفاده از اینترنت و بسترهای نرم‌افزاری روی آوردند و چالش‌هایی بر سر استفاده غیرقانونی از داده‌ها برای اثرگذاری روی رأی‌دهندگان پیش آمد، مشخص شد که فناوری‌های نوین کارکردی برجسته در انتخابات دارند.
گزارشی که توسط کولیر فرنکس (Collier Fernekes) و کیتی هاربث (Katie Harbath) تهیه شده و داده‌های موجود درباره شرکت‌های فناوری در بیش از دو دهه گذشته را بررسی می‌کند، گرچه یک بررسی فراگیر درباره چگونگی استفاده کارزارهای تبلیغاتی از فناوری در طول سال‌ها نیست، اما پایگاه داده‌ای از منابع اینترنتی را ارزیابی می‌کند که توسط مرکز سیاست دوحزبی در 2022 منتشر و از آن زمان به‌روزرسانی شده است.
در بخش نخست این گزارش نخستین کارکردهای انتخاباتی فناوری‌های نوین را برشمرده و مواردی از آن را تا سال 2006 دنبال کردیم. در ادامه به سال‌های 2007 تا 2012 و گسترش کاربرد شبکه‌های اجتماعی و اثرگذاری آنها در بهار عربی نگاه می‌کنیم.
دوران خوش‌بینی؛ 2007 و 2008
در سال 2007 وبلاگ تامبلر Tumblr ایجاد شد. (تامبلر در جایگاه یک microblog کاربران را قادر می‌سازد هر چیزی ازجمله متن، عکس، نقل قول، پیوند، موسیقی و ویدئو را از مرورگر، تلفن، رایانه، ایمیل یا هر جایی بدون زحمت به اشتراک بگذارند.) همچنین این دوره کوتاه شاهد رخدادهای برجسته‌ای بود: عرضه گوشی هوشمند آیفون در سال 2007، راه‌اندازی بستر تبلیغاتی فیس‌بوک، آغاز استخدام کارکنان از سوی MySpace، YouTube و Facebook برای تمرکز بر حمایت از شخصیت‌های سیاسی، پخش مناظره ریاست‌جمهوری CNN از YouTube در سال 2008.
زمان درخشش مای‌اسپیس تا سال 2007 فرارسیده و تبدیل به بزرگ‌ترین شبکه اجتماعی شده بود و در این سال با MTV برای مجموعه‌ای از گفت‌وگوهای فردی با نامزدهای پیشرو ریاست‌جمهوری و جوانان آمریکا در دانشگاه‌ها همکاری کرد.
باراک اوباما در استفاده از اینترنت انقلابی ایجاد کرد؛ شبیه آنچه هاوارد دین (Howard Dean) در سال 2004 انجام داد. در همین سال کریس هیوز (Chris Hughes)، یکی از بنیان‌گذاران فیس‌بوک برای همکاری با کارزار انتخاباتی اوباما کار در فیس‌بوک را ترک کرد و بی‌درنگ بسیاری از آموخته‌های خود در این شبکه اجتماعی را به کار گرفت.
در مارس 2007 یوتیوب CitizenTube را راه‌اندازی و نامزدهای ریاست‌جمهوری را به دانشگاه دعوت کرد. در سال 2008 یوتیوب نخستین بستر نرم‌افزاری بود که مجموعه‌ای از وبلاگ‌ها ایجاد کرد که محتوای منتشرشده از سوی نامزدهای انتخاباتی در آن بستر را برجسته می‌کرد.
در میانه مبارزات انتخاباتی، فیس‌بوک با ایجاد صفحات و یک بستر تبلیغاتی به کاندیداها امکان ارتباط بهتر با رأی‌دهندگان را می‌داد. همچنین در همکاری با ABC News یک برنامه سیاسی در ایالات متحده راه‌اندازی کرد که در آن مردم می‌توانستند حمایت خود از نامزد مورد علاقه‌شان را به اشتراک بگذارند، ثبت‌نام برای رأی‌دادن را یاد بگیرند و به گروه‌های مناظره بپیوندند.
در سال 2008 باراک اوباما در انتخاباتی پیروز شد که از آن با نام «انتخابات فیس‌بوک» یاد شد، اما این نخستین انتخاباتی بود که در آن همه نامزدهای ریاست‌جمهوری و کنگره تلاش کردند با استفاده از شبکه‌های اجتماعی با رأی‌دهندگان ارتباط برقرار کنند.
گسترش نقش شرکت‌های بزرگ؛ 2009 و 2010
در این دوره شرکت‌هایی اثرگذار ایجاد شدند. 2009 WhatsApp و Foursquare و Pinterest ایجاد شدند. همچنین Bitcoin معرفی شد. 2010 شرکت NextDoor (شبکه اجتماعی برای ارتباط بین ساکنین محله‌ها) ایجاد شد.
گرچه سال 2008 را انتخابات فیس‌بوک نامیدند، اما پیشتاز انتخاباتی در سال 2009 یوتیوب بود که بیشترین ارتباط را درباره نامزدهای انتخاباتی سراسر جهان داشت و گرایش‌ها و بینش‌ها درباره کاندیداها و موضوعاتی که مردم در این بستر جست‌وجو می‌کردند را ردیابی کرد. برنامه‌های انتخاباتی تلویزیونی در اسپانیا، بریتانیا، یونان و لهستان از سوی یوتیوب برجسته شد و رأی‌دهندگان اسرائیلی از بستر ویدئویی برای پرسش از نامزدهای نخست‌وزیری استفاده کردند. گوگل برای انتخابات هند مرکزی را برجسته کرد که در آن مردم می‌توانستند اخبار و اطلاعات مربوط به نامزدهای انتخابات مجلس را دریافت کنند. در این سال AOL نیز بودجه تبلیغات سیاسی را که انتظار می‌رفت به سوی بسترهای نرم‌افزاری سرازیر شود ردیابی کرد. برای نخستین‌بار Foursquare و Twitter تلاش‌های انتخاباتی خود را برجسته و اعلام کردند.
فناوری و بهار عربی؛2011 و 2012
در سال 2011 شرکت اسنپ‌چت (Snapchat) ایجاد شد. در سال 2012 نیز وب‌سایت Medium و Oculus ایجاد شدند و Coinbase (برای تجارت برپایه رمزارز) معرفی شد. در همین دوره رخدادهای موسوم به «بهار عربی» نیز صحنه سیاسی دنیا را پر کرد. این دوره اوج خوش‌بینی درباره نقش فناوری در دموکراسی بود. بهار عربی که از تونس آغاز شد به لیبی، مصر، یمن، سوریه و بحرین گسترش یافت و رسانه‌های اجتماعی نقش بزرگی در کمک به معترضان برای سازمان‌دهی و ارسال دقیقه‌به‌دقیقه خبرها به سایر نقاط جهان داشتند. حتی شخصی در مصر برای ارج نهادن به نقش این بسترها در انقلاب این کشور، نام کودک خود را «فیس‌بوک» گذاشت.
بسترهای نرم‌افزاری به‌ویژه گوگل با ورود به سال انتخابات 2012 بار دیگر اطلاعاتی را منتشر کردند که نشان می‌داد مردم چقدر درباره نامزدها و مسائل صحبت می‌کنند. فیس‌بوک با CNN یک برنامه انتخاباتی اعلام کرد و توییتر یک نقشه تعامل سیاسی معرفی کرد. آمازون هم نقشه‌ای از درجه محبوبیت منتشر کرد که در آن مردم می‌توانستند محبوب‌ترین کتاب‌های سیاسی را به تفکیک ایالت ببینند.
بخش اول این گزارش را می‌توانید اینجا بخوانید.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/vscm
