واژه اینترنت از دهه ۱۹۶۰ بیشتر شنیده شد. امروزه اینترنت بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی مدرن است. به گفته بسیاری از تحلیلگران، اینترنت در ایجاد شفافیت، سرعت دسترسی به داده‌ها و در نهایت کمک به شهروندان برای مشارکت مدنی در جوامع دموکراتیک سهم انکارناپذیری دارد. به همین دلیل است که از سال ۲۰۱۱ گزارشگران تخصصی سازمان ملل متحد، دسترسی به اینترنت آزاد را در دسته حقوق بشر قرار داده‌اند. در واقع آزادی بیان و عقیده از گذشته از حقوق اولیه و اساسی مدنی مردم محسوب می‌شد و بر همین اساس، دسترسی آزاد به داده‌ها و اطلاعات از رسانه‌های مختلف از جمله اینترنت جزء حقوق بشر شناخته شده است.

البته که سازمان ملل متحد نمی‌تواند و نتوانسته، دولت‌هایی که دسترسی به اینترنت را محدود می‌کنند، مجازات کند، اما از زمان تصویب این قانون، وضعیت دولت‌های ناقض قانون را رصد می‌کند. متخصصان فناوری اطلاعات و ارتباط این سازمان نیز در جست‌وجوی راه‌هایی برای ایجاد دسترسی جهانی و بدون قید‌وبند به اینترنت هستند.

وقتی از دسترسی آزاد به اینترنت صحبت می‌کنیم، هم دسترسی بدون محدودیت به محتواهای وبسایت‌های متفاوت (به استثنای چند مورد خاص) مدنظر است و هم تسهیل شرایط و زیرساخت‌هایی که اینترنت را برای همگان رایگان و عمومی می‌کند. در حال حاضر دسترسی به اینترنت زمینه‌ساز تضمین دسترسی به سایر حقوق مردم نظیر آزادی اطلاعات، آموزش، سلامت و شغل است و به همین دلیل اهمیتی دوچندان پیدا کرده است.

از سال ۲۰۱۵ میلادی، حدود ۳۲ دولت به قطع اینترنت اقدام کرده‌اند؛ گزارشگران سازمان ملل متحد امیدوار هستند که با برقراری اجماع جهانی،این دولت‌ها را با ظرفیت‌های توسعه اینترنت برای اقتصاد و جامعه آشنا سازد. امروزه اینترنــــت یـــــک کالای ضروری است که «باید آن را داشته باشید».