کارنگ، رسانه اقتصاد نوآوری ایران
رسانه اقتصاد نوآوری ایران

نخستین کارکردهای انتخاباتی فناوری‌های نوین / آیا استفاده از فناوری‌های نوین در انتخابات به سود مردم‌سالاری بوده؟ (بخش دوم)

از سال ۱۹۹۶ که کارزارهای انتخاباتی آمریکا به استفاده از اینترنت و بسترهای نرم‌افزاری روی آوردند و چالش‌هایی بر سر استفاده غیرقانونی از داده‌ها برای اثرگذاری روی رأی‌دهندگان پیش آمد، مشخص شد که فناوری‌های نوین کارکردی برجسته در انتخابات دارند.

گزارشی که توسط کولیر فرنکس (Collier Fernekes) و کیتی هاربث (Katie Harbath) تهیه شده و داده‌های موجود درباره شرکت‌های فناوری در بیش از دو دهه گذشته را بررسی می‌کند، گرچه یک بررسی فراگیر درباره چگونگی استفاده کارزارهای تبلیغاتی از فناوری در طول سال‌ها نیست، اما پایگاه داده‌ای از منابع اینترنتی را ارزیابی می‌کند که توسط مرکز سیاست دوحزبی در ۲۰۲۲ منتشر و از آن زمان به‌روزرسانی شده است.

در بخش نخست این گزارش نخستین کارکردهای انتخاباتی فناوری‌های نوین را برشمرده و مواردی از آن را تا سال ۲۰۰۶ دنبال کردیم. در ادامه به سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ و گسترش کاربرد شبکه‌های اجتماعی و اثرگذاری آنها در بهار عربی نگاه می‌کنیم.


 دوران خوش‌بینی؛ ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸


در سال ۲۰۰۷ وبلاگ تامبلر Tumblr ایجاد شد. (تامبلر در جایگاه یک microblog کاربران را قادر می‌سازد هر چیزی ازجمله متن، عکس، نقل‌ قول، پیوند، موسیقی و ویدئو را از مرورگر، تلفن، رایانه، ایمیل یا هر جایی بدون زحمت به اشتراک بگذارند.) همچنین این دوره کوتاه شاهد رخدادهای برجسته‌ای بود: عرضه گوشی هوشمند آیفون در سال ۲۰۰۷، راه‌اندازی بستر تبلیغاتی فیس‌بوک، آغاز استخدام کارکنان از سوی MySpace، YouTube و Facebook برای تمرکز بر حمایت از شخصیت‌های سیاسی، پخش مناظره ریاست‌جمهوری CNN از YouTube در سال ۲۰۰۸.

زمان درخشش مای‌اسپیس تا سال ۲۰۰۷ فرارسیده و تبدیل به بزرگ‌ترین شبکه اجتماعی شده بود و در این سال با MTV برای مجموعه‌ای از گفت‌وگوهای فردی با نامزدهای پیشرو ریاست‌جمهوری و جوانان آمریکا در دانشگاه‌ها همکاری کرد.

باراک اوباما در استفاده از اینترنت انقلابی ایجاد کرد؛ شبیه آنچه هاوارد دین (Howard Dean) در سال ۲۰۰۴ انجام داد. در همین سال کریس هیوز (Chris Hughes)، یکی از بنیان‌گذاران فیس‌بوک برای همکاری با کارزار انتخاباتی اوباما کار در فیس‌بوک را ترک کرد و بی‌درنگ بسیاری از آموخته‌های خود در این شبکه اجتماعی را به کار گرفت.

در مارس ۲۰۰۷ یوتیوب CitizenTube را راه‌اندازی و نامزدهای ریاست‌جمهوری را به دانشگاه دعوت کرد. در سال ۲۰۰۸ یوتیوب نخستین بستر نرم‌افزاری بود که مجموعه‌ای از وبلاگ‌ها ایجاد کرد که محتوای منتشرشده از سوی نامزدهای انتخاباتی در آن بستر را برجسته می‌کرد.

در میانه مبارزات انتخاباتی، فیس‌بوک با ایجاد صفحات و یک بستر تبلیغاتی به کاندیداها امکان ارتباط بهتر با رأی‌دهندگان را می‌داد. همچنین در همکاری با ABC News یک برنامه سیاسی در ایالات متحده راه‌اندازی کرد که در آن مردم می‌توانستند حمایت خود از نامزد مورد علاقه‌شان را به اشتراک بگذارند، ثبت‌نام برای رأی‌دادن را یاد بگیرند و به گروه‌های مناظره بپیوندند.

در سال ۲۰۰۸ باراک اوباما در انتخاباتی پیروز شد که از آن با نام «انتخابات فیس‌بوک» یاد شد، اما این نخستین انتخاباتی بود که در آن همه نامزدهای ریاست‌جمهوری و کنگره تلاش کردند با استفاده از شبکه‌های اجتماعی با رأی‌دهندگان ارتباط برقرار کنند.


گسترش نقش شرکت‌های بزرگ؛ ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰


در این دوره شرکت‌هایی اثرگذار ایجاد شدند. ۲۰۰۹ WhatsApp و Foursquare و Pinterest ایجاد شدند. همچنین Bitcoin معرفی شد. ۲۰۱۰ شرکت NextDoor (شبکه اجتماعی برای ارتباط بین ساکنین محله‌ها) ایجاد شد.

گرچه سال ۲۰۰۸ را انتخابات فیس‌بوک نامیدند، اما پیشتاز انتخاباتی در سال ۲۰۰۹ یوتیوب بود که بیشترین ارتباط را درباره نامزدهای انتخاباتی سراسر جهان داشت و گرایش‌ها و بینش‌ها درباره کاندیداها و موضوعاتی که مردم در این بستر جست‌وجو می‌کردند را ردیابی کرد. برنامه‌های انتخاباتی تلویزیونی در اسپانیا، بریتانیا، یونان و لهستان از سوی یوتیوب برجسته شد و رأی‌دهندگان اسرائیلی از بستر ویدئویی برای پرسش از نامزدهای نخست‌وزیری استفاده کردند. گوگل برای انتخابات هند مرکزی را برجسته کرد که در آن مردم می‌توانستند اخبار و اطلاعات مربوط به نامزدهای انتخابات مجلس را دریافت کنند. در این سال AOL نیز بودجه تبلیغات سیاسی را که انتظار می‌رفت به سوی بسترهای نرم‌افزاری سرازیر شود ردیابی کرد. برای نخستین‌بار Foursquare و Twitter تلاش‌های انتخاباتی خود را برجسته و اعلام کردند.


فناوری و بهار عربی؛۲۰۱۱ و ۲۰۱۲


در سال ۲۰۱۱ شرکت اسنپ‌چت (Snapchat) ایجاد شد. در سال ۲۰۱۲ نیز وب‌سایت Medium و Oculus ایجاد شدند و Coinbase (برای تجارت برپایه رمزارز) معرفی شد. در همین دوره رخدادهای موسوم به «بهار عربی» نیز صحنه سیاسی دنیا را پر کرد. این دوره اوج خوش‌بینی درباره نقش فناوری در دموکراسی بود. بهار عربی که از تونس آغاز شد به لیبی، مصر، یمن، سوریه و بحرین گسترش یافت و رسانه‌های اجتماعی نقش بزرگی در کمک به معترضان برای سازمان‌دهی و ارسال دقیقه‌به‌دقیقه خبرها به سایر نقاط جهان داشتند. حتی شخصی در مصر برای ارج نهادن به نقش این بسترها در انقلاب این کشور، نام کودک خود را «فیس‌بوک» گذاشت.

بسترهای نرم‌افزاری به‌ویژه گوگل با ورود به سال انتخابات ۲۰۱۲ بار دیگر اطلاعاتی را منتشر کردند که نشان می‌داد مردم چقدر درباره نامزدها و مسائل صحبت می‌کنند. فیس‌بوک با CNN یک برنامه انتخاباتی اعلام کرد و توییتر یک نقشه تعامل سیاسی معرفی کرد. آمازون هم نقشه‌ای از درجه محبوبیت منتشر کرد که در آن مردم می‌توانستند محبوب‌ترین کتاب‌های سیاسی را به تفکیک ایالت ببینند.

بخش اول این گزارش را می‌توانید اینجا بخوانید.

لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/vscm
نظر شما درباره موضوع

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.