کارنگ رسانه اقتصاد نوآوری است. رسانه‌ای که نسخه چاپی آن هر هفته شنبه‌ها منتشر می‌شود و وب‌سایت و شبکه‌های اجتماعی‌اش هر ساعت، اخبار و تحولات این بخش از اقتصاد را پوشش می‌دهند. در کارنگ ما تلاش داریم کسب‌وکارهای نوآور ایرانی، استارتاپ‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان و دیگر کسب‌وکارها کوچک و بزرگی که در بخش‌های مختلف اقتصاد نوآوری در حال ارائه محصول و خدمت هستند را مورد بررسی قرار دهیم و از آینده صنعت، تولید، خدمات و دیگر بخش‌های اقتصاد بگوییم. کارنگ رسانه‌ای متعلق به بخش خصوصی ایران است.
اگر چرخی در تاریخ معاصر ایران و به‌خصوص پس از انقلاب بزنیم، شاید مؤثرترین مجلس‌هایی که در طول این چهار دهه شکل گرفته‌اند، مجلس اول و پنجم بوده‌اند. بسیاری از گذشتگان نیز بر این موضوع صحه گذاشته‌اند که شاید مفیدترین مجالس پس از انقلاب این دو مجلس بوده‌اند؛ اما چرا به تجارب این مجالس اشاره کردم؛ به این دلیل که در آنها تنوعی از طیف‌ها و افراد حضور داشتند.
اما این نوشته هیچ ارتباطی به انتخابات مجلس ندارد، بلکه مستقیم به انتخاباتی صنفی اشاره دارد که نه در اسفندماه بلکه در پایان همین آذر برگزار خواهد شد و تکلیف هیئت‌مدیره دور هفتم سازمان نصر تهران را مشخص خواهد کرد.
وقتی در خصوص نحوه تعیین تکلیف و انتخابات صنف در گذشته می‌شنویم، می‌بینیم که تا حدی قبل از انتخابات تکلیف اعضا روشن و مشخص بوده و در آن دوران، این امکان وجود داشت که از قبل حدس زد چه افرادی وارد هیئت‌مدیره می‌شوند.
اما در دو دوره‌ای که انتخابات نظام صنفی رایانه‌ای را به‌خصوص در تهران رصد می‌کنم، به نظر می‌رسد تکلیف برنده از قبل مشخص نیست.
در سال 1399 که انتخابات دوره ششم نظام صنفی برگزار شد، دو طیف اصلی در انتخابات حضور داشتند؛ یکی نصر فراگیر و دیگری هم‌آفرینی صنفی بود. شاید در آن دوران اگر ترکیب هر دو ائتلاف را بررسی می‌کردیم، نصر فراگیر می‌توانست پیروز قطعی انتخابات باشد، اما در عمل این اتفاق رخ نداد و تیم هم‌آفرینی توانست اکثریت کرسی‌های نصر تهران را به خود اختصاص دهد.
با وجود تمامی اختلافات و مشکلاتی که در دوره ششم وجود داشت اما تکثر افراد متخصص از دو طیف مختلف در صنف، باعث شد اهمیت نظام صنفی رایانه‌ای بیش از هر زمان دیگری نمایان شود و حتی صنف صدای رساتری در گفت‌وگو با حاکمیت و همچنین ارائه درخواست‌های خود داشته باشد.
اخیراً در آستانه انتخابات دوره هفتم، زمزمه‌هایی در خصوص تشکیل یک لیست در انتخابات مطرح شد و برخی به دنبال ایجاد یک فهرست روشن و مشخص به شکل گذشته بودند. هنگامی که این خبر را شنیدم، دچار ناامیدی شدم؛ چراکه این اتفاق را یک بازگشت به عقب در صنف می‌دیدم که قطعاً به روندی که در چند سال گذشته شکل گرفته بود، لطمه وارد می‌کرد.
اما حالا به نظر می‌رسد با تمام رفت و برگشت‌ها و مذاکرات صورت‌گرفته، بنا نیست ائتلاف یکپارچه‌ای شکل بگیرد و تیم هم‌آفرینی فهرست خود را ارائه داده است. احتمالاً طرف دیگر این طیف، گروه سرآمد باشد که قصد دارد به‌عنوان رقیب جدی این انتخابات، وارد عرصه رقابت شود. در این بین افراد مستقل دیگری در این رقابت حضور دارند که قطعاً حضورشان در عرصه انتخابات به صورت مستقل هم می‌تواند ارزشمند باشد؛ افرادی همچون علی حکیم جوادی و محمد فرجود ازجمله این افراد هستند.
به هر ترتیب تنوع و تکثر از طیف‌های مختلف در سازمان نظام صنفی، می‌تواند بسیار ارزشمند باشد و حضور تمامی این افراد در یک رقابت سالم، سبب می‌شود جلوی آفتی به نام لیست واحد و تعیین تکلیف انتخابات پیش از برگزاری آن گرفته شود.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/cq58