بسیاری از مفاهیم بنیادی حوزه کار و کارآفرینی را می‌توان در آثار بزرگان علم و فرهنگ کشورمان یافت. حکیم ابوالقاسم فردوسی لابلای داستان‌های اسطوره‌ای شاهنامه پندهایی در این زمینه داشته است.
«حکیم طوس ورزیدگی در کار را پسندیده می‌داند و شخص ورزیده را کاردیده و دانا می‌شمرد و کاردیده را استاد به حساب می‌آورد و اطاعت از او را مقبول و واجب می‌داند. فردوسی مفهوم استادی را باتجربگی می‌داند و باور دارد که در هر پیشه‌ای باید از انسان باتجربه و استادکار آموخت.
به عقیده فردوسی، استادکاران قشر دانایان را تشکیل می‌دهند. در مقابل این افراد باید با خضوع رفتار کرد و احترام آنان را در نظر گرفت.» (بررسی جایگاه کار و کوشش در شعر فارسی، ابراهیم فیوضات و مجید حسینی نثار، پژوهشنامه علوم انسانی، ۱۳۸۳)
فردوسی در داستان بوزرجمهر می‌گوید:
هرآن‌کس که جوید همی برتری
هنرها بباید بدین داوری
یکی رای و فرهنگ باید نخست
دوم آزمایش بباید درست
سیوم یار باید به هنگام کار
ز نیک و ز بد برگرفتن شمار
چهارم که مانی به‌جا کام را
ببینی ز آغاز فرجام را
به پنجم اگر زورمندی بود
به تن کوشش آری بلندی بود
وزین هر دری جفت گردد سخن
هنر خیره بی آزمایش مکن
چو کوشش نباشد تن زورمند
نیارد سر آرزوها به بند
به گفته حکیم توس: بهروزی از آن کسانی است که برای کار خود اندیشه درست را به کار می‌بندند و به‌درستی می‌آزمایند، همراهان مناسب برمی‌گزینند، به آغاز و فرجام کار می‌اندیشند، تلاش می‌کنند، راه‌های درست را آزمایش می‌کنند و ابزار مناسب را به کار می‌گیرند و رسیدن به آرزو را با کار و کوشش همراه می‌کنند.
