زمان مطالعه: 2 دقیقه
رضا قربانی/ هفته گذشته سخنانی به‌کرات از طرف مسئولان سازمان سنجش آموزش کشور منتشر شد که مصداق تشویش اذهان و بازی با ذهن و روان مردم بود. گویا به‌دلیل ناتوانی این سازمان از لو رفتن سؤالات کنکور راه‌حلی که به ذهن مسئولان این نهاد رسیده، همان راه‌حل همیشگی بوده است؛ بستن! و گویا در شرایط فعلی قبح بستن اینترنت شکسته شده و این دوستان تصور کرده‌اند به هر بهانه‌ای می‌توان اینترنت را در کشور بست!
فارغ از اینکه این مدیران با این ذهنیت چگونه می‌توانند ذهنیت توسعه‌ای داشته باشند، آنچه نگران‌کننده است، ظهور و بروز افکار این افراد در سطح جامعه و هزینه‌هایی است که به مردم تحمیل می‌کنند. نکته جالب اینجاست که یکی از مسئولان همین نهاد هم در صحبت‌هایش گفته بود که مردم موافق بستن اینترنت هستند! متأسفانه این حرف‌ها چیزی جز هزینه برای کشور ندارد.
از همان ابتدا هم به نظر نمی‌رسید که این ایده مورد موافقت مقامات مسئول قرار گیرد، ولی انتشار این صحبت‌ها و بیان ایده‌های مسئولان در سطح جامعه خسارات غیرقابل محاسبه‌ای ایجاد می‌کند. در شرایط فعلی که دشمنان این کشور تلاش می‌کنند نشان دهند ایران از نظر شاخص‌های زیست‌پذیری در جایگاه نامطلوبی است، چنین حرف‌هایی که صرفاً ایده‌هایی خام و نسنجیده هستند، مصداق آب به آسیاب دشمنان کشور ریختن است. در شرایطی که باید تلاش کنیم درباره تک‌تک کلمه‌هایی که به کار می‌بریم، فکر کنیم و با تعقل و خویشتن‌داری زمینه آرامش را در کشور فراهم کنیم، این صحبت‌ها چه معنایی دارد؟
واقعاً در ذهن مسئول کشور که اتفاقاً در حوزه امنیتی هم فعالیت نمی‌کند، بلکه قرار است آزمونی ساده در سطح کشور برگزار کند، چه می‌گذرد که برای جلوگیری از لو رفتن سؤالات آزمون به این نتیجه می‌رسد که باید اینترنت کشور را قطع کرد؟ پیشنهادی که حتی در سطح یک ایده خام هم قابل بررسی نیست، چه برسد به اینکه در برنامه‌های تلویزیونی به‌کرات این موضوع به گونه‌ای مطرح شود که گویی تصمیم نهایی گرفته شده است.
چگونه می‌توان در شرایط امروز کشور که همه نیاز داریم آرامش به همه بخش‌های کشور بازگردد، از قطع اینترنت صحبت کنیم و بگوییم که اینترنت را قطع می‌کنیم تا سؤالات آزمون لو نرود؟ آن وقت تکلیف کسب‌وکارهای اینترنتی چه می‌شود؟ آن هنگام تکلیف تاکسی‌های آنلاین چه می‌شود؟ آنگاه تکلیف کسب‌وکارهایی که به‌صورت پیوسته بر بستر اینترنت تعامل دارند، چه می‌شود؟
سال‌ها پیش محاسباتی انجام داده بودم که هر ثانیه قطعی دیتاسنتر بانک‌ها چه ضرر و زیانی را متوجه آنها می‌کند؛ به این نتیجه رسیده بودیم که چند ساعت قطعی ضربه جبران‌ناپذیری به بانک می‌زند و در صورت تداوم، مرگ کسب‌وکار حتمی است. در این چند سال چیزهایی دیدم که به سخت‌جانی‌مان بیشتر ایمان آوردم، ولی برای من هنوز قابل هضم نیست که یک مدیر غیرامنیتی این مملکت چطور به این نتیجه می‌رسد که می‌تواند از قطعی اینترنت بگوید؛ آن هم برای کاری که احتمالاً خودش و همکارانش مسئول انجام درست آن هستند.
خلاصه اینکه چند روز ذهن بسیاری درگیر این مطالب شد و آرامش برخی که باید بر ارزش‌آفرینی برای ایران تمرکز کنند، گرفته شد و در نهایت و حداقل تا این لحظه معلوم شده که این ایده پیشنهاد دیگری بوده و صحبت از قطعی اینترنت برای کنکور یک صحبت اشتباهی بوده است.
این صحبت اشتباهی از نظر من مصداق تشویش اذهان عموم است و متأسفانه در این شرایط مسئول دولتی کوچک‌ترین هزینه‌ای نمی‌دهد؛ مسئولی که با بی‌دقتی حرف‌هایی را می‌زند که قلب کسب‌وکارها و اقتصاد مملکت را فشرده می‌کند. این اشتباهات با هزینه ملت و از جیب ملت انجام می‌شود و در نهایت دشمنان این مملکت راضی می‌شوند از چنین مدیرانی که این‌چنین تیشه به ریشه می‌زنند.
لینک کوتاه: https://karangweekly.ir/ls1p
