داستان رمزارزی کامیون‌دار‌ان خشمگین

اعتراضات راننده کامیون‌های کانادایی که طی ماه‌های اخیر در سراسر جهان معروف شده، به‌طور ناخواسته جوانب بسیار گسترده‌تری نسبت به خواسته‌های اولیه آنها را وارد گفت‌وگوی رایج اقتصادی و سیاسی کرده است. یکی از این جوانب، حد قدرت دولت مرکزی در خصوص ضبط سرمایه آنها و به‌خصوص سرمایه رمزارزی آنهاست. هفته گذشته «جاستین ترودو» در اقدامی بی‌سابقه دست به فعال‌کردن قدرت‌های اضطراری خود زد که در تئوری، کسب‌وکارهای رمزارزی را مجبور به کسب مجوز می‌کرد.

حالا اما بحث دیگر بر سر رگولاتوری و مجوز نیست. به نظر می‌آید قدرت رمزارز غیرمتمرکز در کمک به معترضان باعث شده تا ترودو علناً به جنگ رمزارزها و خصوصاً بیت‌کوین برود. دلیل خشم او هم مشخص است. رانندگان در ابتدا طی کارزاری در سایت GoFundMe به اسم کاروان آزادی شروع به جذب سرمایه برای خود کردند.

ترودو به‌راحتی توانست با یک دستور حکومتی این کارزار را از GoFundMe حذف کند. حذف بعدی متعصبان رقیب GoFundMe، یعنی وب‌سایت GiveSendGo بود که برخوردی حتی شدیدتر داشت و درجا کارزار آنها را حذف و سرمایه را به نفع دولت کانادا ضبط کرد. رانندگان معترض که هیچ امیدی در سازوکار اقتصاد سنتی و فیات نداشتند، به‌ناچار به بیت‌کوین روی آوردند.

اعتراضات حالا تا حدودی کمتر شده و در برخی شهرها مانند اتاوا، پایتخت کانادا پلیس توانسته معترضان را راهی خانه کند. با این حال در پس‌زمینه ماه جنجالی و نبردگونه اخیر در کانادا، سؤالات و نگرانی‌های اساسی در خصوص قدرت و کنترل دولت مرکزی بر فعالیت‌های رمزارزی باقی مانده است.

جاستین ترودو در طول اعتراضات حساب‌های بانکی شخصی بسیاری از رانندگان معترض را در اقدامی استبدادی بست و بدون شک اگر توانایی اجرایی به او اجازه می‌داد، همین‌ کار را با کیف پول‌های بیت‌کوین معترضان نیز می‌کرد. از سوی دیگر عدم توانایی دولت کانادا در مقابله با سازوکار رمزارزی همراه با انتخاب‌های جنجال‌برانگیز آنها در خصوص مسدودسازی حساب‌های بانکی، موج جدیدی از بی‌اعتمادی به دولت را در مردم کانادا و همزمان روندی نو در گرایش به رمزارزها را ایجاد کرده است.

دولت کانادا پیش از این هم قدرت مسدودسازی تراکنش‌های رمزارزی مشکوک را از نظر قانونی در لایحه‌ای به نام «شناخت و احراز هویت مشتری» داشت، اما وقایع اخیر‌ که شاید اولین استفاده علنی از رمزارزها در مقابله با یک دولت مرکزی است، به‌خوبی توانایی مردم عادی در استفاده از چندین کیف پول مجزا و استفاده مؤثر از رمزارزها برای فرار از چنگ دولت را نشان داده است.

«چن آراد»، بنیان‌گذار شرکت نظارت بر بلاکچین Solidus می‌گوید: «مردم باید بدانند که در حال حاضر سازوکار اقتصادی کماکان بر پایه پول فیات است. این یعنی بلاکچین آن‌قدر بزرگ نیست که بتوانید تراکنش‌های خود را برای همیشه مخفی کنید. دولت این تراکنش‌ها را می‌بیند و می‌تواند بعدها به سراغ شما بیاید، ولی با گذشت زمان و افزایش حجم معاملات دست دولت‌ها بسته خواهد شد.»

«کوری لیپستن»، مدیرعامل صرافی Swan Bitcoin نظری مشابه دارد: «رگولاتورها به‌شدت تنبل بوده‌اند. آنها جلسه پشت جلسه در سنای آمریکا و پارلمان کانادا برگزار می‌کنند، ولی درک‌شان از رمزارزها در حد یک نوزاد است. صرافی‌های زیادی هستند که تحت نظر اداره‌های مالیاتی هستند و طبیعتاً مجبورند تراکنش‌های مورد نظر دولت را گزارش کنند.

با این حال هزاران رمزارز خصوصی، کیف پول‌های امن و بسترهای ردیابی‌نشده وجود دارد که هر کسی با کمی هوش فناوری می‌تواند در آن هر فعالیت مالی‌ای را که می‌خواهد، انجام دهد. این بدان معنی نیست که دولت بدون قدرت است. صرافی‌هایی مانند کراکن از حالا تسلیم دولت شده و با آن همکاری می‌کنند و بدون شک روند شناسایی و تحت کنترل گرفتن بر اساس شواهدی که از ترودو می‌بینیم، در کانادا افزایش خواهد داشت.

هفته پیش دولت آمریکا توانست با یک موفقیت تاریخی بیش از ۳.۵ میلیارد دلار رمزارزی را که برای فرار مالیاتی ذخیره شده بود، بازیابی کند. پس قطعاً هر دو طرف توانایی‌های خاص خود را دارند.»

«ماکسیم هرمادتسو»، مؤسس GoodCrypto می‌گوید: «چیزی که برای من جالب است، فراتر از کل این تظاهرات و قوانین است. چیزی که در میان طرفداران سرسخت رمزارزی دیدم، این بود که آنها هم میل دارند هیچ کنترلی بر این فضا حاکم نباشد و در عین حال می‌خواهند استفاده از آن همه‌گیر شود و دولت‌ها هم از آن استفاده کنند. واضح است که نمی‌توان هر دوی این موارد را قبول داشت.»